“Χρόνια και χρόνια με τυραννάει
κι ούτε μια στάλα δεν με πονάει
γιατί;
Και με βαριέται και με άλλες πάει
και μού τα παίρνει και με χτυπάει
γιατί;»
Οι στίχοι είναι από το τραγούδι «Ο Άνθρωπός μου», σε μουσική Θεοφανίδη και στίχους Τραϊφόρου-Βασιλειάδη, το οποίο -ερμηνευμένο σπαρακτικά από τη Σοφία Βέμπο- έκανε καταπληκτική επιτυχία το 1956 που κυκλοφόρησε και έμεινε κλασσικό.
Οι στίχοι θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από τον Αλέξη Τσίπρα.

«Δεν έχουμε γίνει ακόμα Εσθονία. Η Εσθονία είναι πολύ πίσω από εμάς», είχε δηλώσει κάποιος Έλληνας πολιτικός σε τηλεοπτική εκπομπή, το 2012. Και είχε δίκιο, μόνο που τα είπε ανάποδα.

Όπως μας πληροφορεί ο γκουρού της ελληνικής πληροφορικής, Ανδρέας Δρυμιώτης, στη συνέντευξή του στη «Μεταρρύθμιση», αλλά και σε σχετική αρθρογραφία του στην «Καθημερινή», η αλήθεια είναι πως «Δεν έχουμε γίνει, ακόμα, Εσθονία. Η Εσθονία είναι πολύ πιο μπροστά από εμάς».

Πριν από λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκε το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, το οποίο είχε αδιαμφισβήτητα θετικό αποτύπωμα και ευρύτερη απήχηση σηματοδοτώντας την ενότητα και ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην πορεία ανασυγκρότησης του κεντροαριστερού χώρου. Δεν πρέπει όμως να χάσουμε το momentum ούτε να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Σε ένα ενιαίο προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με υπέρβαση της μεταβατικής ομοσπονδιακής πολυκομματικής δομής. Χωρίς μεσοβέζικες λύσεις που δεν τις καταλαβαίνει ο κόσμος.

Ολα δείχνουν πως στην ελληνική κοινωνία διαμορφώνονται δύο ισχυρές τάσεις. Η πρώτη ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Μια κρίσιμη μάζα συμπολιτών μας καθοδηγείται στην αντιπολίτευση προς τον ΣΥΡΙΖΑ από έναν υπεραπλουστευτικό φανατισμό.

Από την άλλη, όπως δείχνουν σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις, τέσσερις στους δέκα έλληνες πολίτες ζουν ακόμα με το όνειρο του αντιμνημονίου και της νίκης κατά των «ευρωπαίων τοκογλύφων».

Σπανίως μικρά γεγονότα προκαλούν τόσο μεγάλη πολιτική έξαψη όσο η πρόσφατη ανταλλαγή πενταετών ομολόγων 3 δισ. ευρώ με παρόμοιους τίτλους που λήγουν τρία χρόνια αργότερα.

Η μεν αντιπολίτευση εξαπέλυσε μύδρους εναντίον της ανταλλαγής ομολόγων, λησμονώντας ότι εντελώς παρόμοιες συνθήκες επικρατούσαν και όταν έγινε η αρχική έκδοσή τους πριν από τρία χρόνια.

Και τότε το κόστος αποδόσεων ήταν μεγάλο, η προθέρμανση φιλικών αγοραστών πολύμηνη και το ποσόν τόσο μικρό ώστε να μην προδικάζει άνετη πρόσβαση στις αγορές όταν οι ανάγκες δανεισμού εκδηλώνονταν αργότερα σε πλήρη έκταση.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ με τη συγκρότηση και συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου της, την εβδομάδα που πέρασε, ουσιαστικά εισέρχεται στην τελική φάση, που θα οδηγήσει στην συγκρότηση του Ενιαίου Φορέα της κεντροαριστεράς.

Η μείζων απόφαση του Συνεδρίου της ΔΗΣΥ στο ΣΕΦ, στις αρχές του τρέχοντος μηνός, ήταν ότι η διαδικασία αυτή, που θα συμπεριλαμβάνει το Ιδρυτικό Συνέδριο του Ενιαίου Φορέα και την εκλογή αρχηγού της παράταξης-όχι κατ΄ανάγκη με τη σειρά αυτή- θα πρέπει να έχει περαιωθεί με το τέλος του 2017!

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι υπουργός Οικονομικών ή ο «τσάρος της οικονομίας», όπως λέγαμε παλιά. Και ως τέτοιος θα κριθεί πρώτα από τους ψηφοφόρους και τελικά από την ιστορία. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν είμαι οικονομολόγος και συνεπώς δηλώνω αναρμόδιος να εκφέρω γνώμη. Μπορώ όμως και δικαιούμαι να σχολιάσω κάτι άλλο: το ύφος του.

Εδώ προκύπτει η εξής ένσταση: ποια η σχέση του ύφους του με την ουσία, του περιτυλίγματος με το περιεχόμενο και, κυρίως, πόση σημασία μπορεί να έχει το πώς εκφραζόμαστε εδώ που φτάσαμε;

Νέα συζήτηση για τη σημασία του δημοψηφίσματος έχει ανοίξει με αφορμή τις προθέσεις που φαίνεται να έχει η κυβέρνηση για τη χρησιμοποίησή του στη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Βεβαίως, όπως ορθώς επιχειρηματολόγησε ο Β. Βενιζέλος, «δημοψήφισμα για το Σύνταγμα ακόμη και συμβουλευτικό είναι αντισυνταγματικό». Πρόκειται ουσιαστικά, όπως είπε, για «συνταγματικό λαϊκισμό». Αλλά γενικότερα φαίνεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θέλει να γενικεύσει τη χρήση του δημοψηφίσματος ως μέσου άμεσης δημοκρατίας μέσω της σχεδιαζόμενης αναθεώρησης του Συντάγματος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ε/Κ πλευρά στρέφει την πολεμική της κατά του Eιδικού Εκπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Κατ’ ακρίβεια την ίδια τύχη είχαν 28 προηγούμενοι ειδικοί αντιπρόσωποι που περιγράφηκαν από τους ελληνοκύπριους ως «φιλότουρκοι» και ως «όργανα της Άγκυρας». Για κάποιους, μάλιστα, εκφράσαμε δυσφορία ακόμα και για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Φορείς αυτής της πολεμικής ήταν πάντα οι εκπρόσωποι της «πατριωτικής» γραμμής στο κυπριακό, που σήμερα αντιστοιχούν στα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία της κυπριακής πολιτικής ζωής και που αυτοπεριγράφονται ως «ενδιάμεσος χώρος», ενώ στην πραγματικότητα εκπροσωπούν την πιο ακραία, εθνικιστική και σοβινιστική έκφανση της κυπριακής κοινωνίας.

Αναφέρεστε προφανώς στις ψευδεπίγραφες προσκλήσεις του κ. Τσίπρα, οι οποίες είναι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και τακτικισμοί προ των αδιεξόδων που έρχονται. Εμείς δεν ανοιγοκλείνουμε ευκαιριακά τις πόρτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει την πόρτα της λογικής, εμείς έχουμε σταθερά ανοιχτή την πόρτα των προοδευτικών πολιτικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεκτικά συνεργασθεί δύο φορές με την εθνικολαϊκιστική δεξιά. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. αναθεματίζει τη φτώχεια και πολλαπλασιάζει τους φτωχούς. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν πρόκειται να απλώσει χέρι βοηθείας σε μια τέτοια πολιτική.

Δεν βλέπω τον λόγο να φαγωθούμε μεταξύ μας για το αν αποτελεί κυβερνητική επιτυχία ο δανεισμός 3 δισ. από τις αγορές, έστω και με την όχι και τόσο χαμηλή απόδοση 4,625% του πενταετούς ομολόγου. Τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά μιας δοκιμαστικής εξόδου εκτέθηκαν το 2014, όταν το ίδιο είχε πράξει η κυβέρνηση Σαμαρά -και εκείνη με το επιχείρημα ότι τελικός στόχος ήταν η έξοδος από το δικό του (δεύτερο) μνημόνιο και η απαλλαγή από την επιτροπεία.

Η χώρα παραπαίει, οι πολίτες δεν αντέχουν.
Είναι επείγουσα ανάγκη να ηττηθεί ο αριστερός λαϊκισμός και ο εθνολαϊκισμός αλλά και να μην επιστρέψουμε σε συντηρητικές λύσεις. Είναι επείγουσα ανάγκη η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
Οι αναζητήσεις μου όλα αυτά τα χρόνια είχαν και έχουν ένα και μόνο κοινό παρονομαστή. Τις ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας.
Θεωρώ ότι μπορούμε μέσα από τις διαδικασίες της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ να προχωρήσουμε ρεαλιστικά σε έναν ενιαίο και ανανεωμένο φορέα της ευρύτερης κεντροαριστεράς, με κατοχυρωμένες τις δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό του και ανοιχτό σε όλες τις δυνάμεις, τους πολίτες και τις προσωπικότητες του χώρου. Σε αυτό θέλω να συμβάλω. Γι` αυτό αποφάσισα σε αυτή την κρίσιμη μεταβατική φάση να συμμετέχω και να ενισχύσω το εγχείρημα μέσα από τις συλλογικές προσπάθειες της ΔΗΜΑΡ της οποίας άλλωστε υπήρξα ιδρυτικό στέλεχος