Όσα θα αναφέρω συνοψίζονται σε επτά σημεία-κλειδιά:

-Πειστικό ιδεολογικό στίγμα για τον 21ο αιώνα,
-σοβαρές αλλαγές στις πολιτικές και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής
-αμφίπλευρη λύση για το χρέος,
-έμφαση των μεταρρυθμίσεων στην παραγωγική βάση και ένας νέος κύκλος ανάπτυξης,
-ανάληψη ευθυνών απέναντι στις νέες γενιές,
-εγκατάλειψη του τριγώνου ‘μισαλλοδοξία-διαφθορά-ανικανότητα’,
-στροφή προς την σύνθεση θέσεων, δυνάμεων και πολιτικών.

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό βήμα σε μία προσπάθεια που ξεκίνησε με τη γενναία απόφαση δύο κομμάτων και των οργανωμένων πολιτών του προοδευτικού χώρου να απαντήσουν με τη συμπαράταξή τους στον εκλογικό αιφνιδιασμό του Σεπτεμβρίου του 2015. Η προσπάθεια αυτή ήταν επίπονη. Απαιτούσε καταρχήν την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία μεταξύ των φορέων δύο ιστορικών πολιτικών ρευμάτων. Σταδιακά εγκαταλείφτηκε η λογική του ενδιάμεσου χώρου, που ταλαιπώρησε την κεντροαριστερή συζήτηση τα προηγούμενα χρόνια, και τέθηκε πλέον το ζήτημα της πολιτικής ηγεμονίας στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.