Αν πιστεύαμε τα πικραμένα λόγια κάποιων υπουργών, θα συμπεραίναμε ότι έχουν έτοιμα μεγάλα σχέδια και επεξεργασμένες πολιτικές που αδημονούν να τις ξεδιπλώσουν, αλλά μπροστά τους ορθώνεται ένα αξεπέραστο εμπόδιο: Η τρόικα. Αυτή υποτίθεται ότι δεν τους επιτρέπει να ασκήσουν τις φιλόδοξες πολιτικές τους (είδαμε, μάλιστα, κάποιους να ανατριχιάζουν ακούγοντας τον κ. Χουλιαράκη να λέει ότι η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει την κυριότητα της ασκούμενης πολιτικής). Λοιπόν, είμαι βέβαιος ότι θα ήταν άκρως ενδιαφέρον αν κάποιος, στα διαρκή τηλεπαράθυρα, ρωτούσε έκαστον των αντιστασιακών υπουργών: Αν είχατε τη δυνατότητα να ασκήσετε εκείνη την πολιτική που σας αρέσει, τι ακριβώς θα κάνατε; Τι, αλήθεια, θα κάνατε χωρίς «βαρβάρους»;..

Η συζήτηση για την σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη έχει φουντώσει. Χρειάζεται όμως να κάνουμε μερικές βασικές παραδοχές.

ΠΡΩΤΗ. Παρά τα λάθη και τις ελλείψεις το σοσιαλδημοκρατικό παράδειγμα παραμένει το καλύτερο παράδειγμα κοινωνικής οργάνωσης στο κόσμο. Το πιο φιλικό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη κοινωνική πρόνοια, στην κουλτούρα της «ανοιχτής κοινωνίας». Μιλάμε πάντα για την εφαρμοσμένη πολιτική συγκρίνοντας μάλιστα με άλλα μοντέλα. Αυτά που αφορούν το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο σύστημα και την κομμουνιστική περίπτωση.