Στην καρδιά της έρευνας για την ιστορική Μαρία υπάρχει ένα αίνιγμα, και δεν εννοώ τον προφανή γρίφο για το πώς κατάφερε μία παρθένος να μείνει έγκυος. Το ζήτημα πάει πιο βαθιά, και αφορά το παράδοξο της απουσίας και της παρουσίας της.

Ο διεθνής χώρος μέσα στον οποίο εκτυλίσσεται η ελληνική εξωτερική πολιτική μεταβάλλεται ραγδαία: νέοι ή ανανεούμενοι πρωταγωνιστές - υποψήφιοι πόλοι- αναδύονται (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες), νέες συναινετικές και συνεταιριστικές αντιλήψεις αρχίζουν να αναδεικνύονται στην άλλη όχθη του Βόρειου Ατλαντικού, ενώ η διευρυμένη Ευρώπη πασχίζει να ξεπεράσει την κρίση της διεύρυνσης.

Η ξαφνική χρεοκοπία επιχειρηματία πολυτελών αυτοκινήτων συνιστά μια πρώτη ένδειξη όλων αυτών που επίκεινται. Πρώτα κόβεται ο «αέρας» και μετά ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί που πιστεύουν ότι επειδή δεν διαθέτουμε βαριά βιομηχανία, θα μας πάρει η κρίση ξώφαλτσα, φαίνεται ότι κάνουν μάλλον λάθος.

Η θέση των Grundrisse στο έργο του Καρλ Μαρξ και η τύχη τους είναι, από πολλές απόψεις, παράδοξη. Καταρχάς, αποτελούν το μοναδικό παράδειγμα ενός καίριου τμήματος, από τον κύκλο των ώριμων έργων του Μαρξ, το οποίο, για πρακτικούς λόγους, έμεινε εντελώς άγνωστο στους μαρξιστές για περισσότερο από έναν αιώνα μετά τον θάνατό του∙

Το οικονομικό χειρόγραφο του Καρλ Μαρξ που ονομάστηκε "Grundrisse", δηλαδή "Βασικές γραμμές" (κριτικής της πολιτικής οικονομίας), γράφτηκε από τον Οκτώβρη του 1857 μέχρι τον Μάρτη του 1858 με πυρετικό ρυθμό --"κυρίως τις νύχτες", σύμφωνα με τον Μαρξ-- για να προλάβει, όπως ο ίδιος νόμιζε, την έκρηξη της νέας οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής επανάστασης.

Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διεξάγεται μια ζωηρή συζήτηση σχετικά με το αν και υπό ποιες προϋποθέσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να δεχθεί κρατούμενους του Γκουαντάναμο. Η Αριστερά, διεθνείς οργανώσεις, πολιτικοί όλου σχεδόν του φάσματος, τάσσονται υπέρ του αυτονόητου ανθρωπιστικού καθήκοντος της Ευρώπης, ενώ οι ταγμένοι στο δόγμα της ασφάλειας "τρομολάγνοι" το αρνούνται. Αφορμή στάθηκε η δημοσιοποίηση της πρόθεσης του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, να σφραγίσει το κολαστήριο του Γκουαντάναμο μέχρι το τέλος του χρόνου, καλώντας ταυτόχρονα τις άλλες χώρες να αναλάβουν την εγκατάσταση κρατουμένων στα εδάφη τους.

Δεδομένη θεωρείται πια η ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας: Θα συρρικνωθεί κατά 1-2% φέτος, προβλέπει τώρα η Παγκόσμια Τράπεζα, ίσως περισσότερο να μας λένε τον άλλο μήνα. Μιαν ελπίδα ανάσχεσης της κρίσης διαγράφει η σύνοδος των 20 μεγάλων στις 2 Απριλίου, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες όμως λίγο βοηθούν. Στην Ελλάδα ανεβαίνει η ανεργία αλλά και τα ελλείμματα, και πολιτική απάντηση δεν δίδεται.

Ο καθηγητής Θεόδωρος Κουλουμπής μίλησε στην "Κ.Α." για το πώς διαγράφεται η εξωτερική πολιτική του Μπάρακ Ομπάμα σε αντιδιαστολή με εκείνη του Τζορτζ Μπους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Θ. Κουλουμπής στη σχέση ΗΠΑ και Ρωσίας, την οποία περιγράφει ως το "νέο μεγάλο παζάρι".

Στροφή 180 μοιρών έκανε στις αρχές της εβδομάδας ο Μπάρακ Ομπάμα αναφορικά με την αμερικανική πολιτική στο Αφγανιστάν: ενώ είχε προεκλογικά ταχθεί υπέρ της αύξησης της στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα (και μάλιστα μόλις τον περασμένο μήνα αποφάσισε την αποστολή 17.000 στρατιωτών εκεί), σε συνέντευξή του στο προεδρικό αεροπλάνο Air Force 1, στις αρχές της εβδομάδας, εξέθεσε μια διαφορετική προσέγγιση

Μιλήσαμε με τον Φώτη Κουβέλη μία ημέρα μετά τη συνάντησή του με τους Αλ. Αλαβάνο και Αλ. Τσίπρα, στην οποία επιχειρήθηκε να μπει τέλος στις αντιπαραθέσεις που επακολούθησαν των αποτελεσμάτων του εσωτερικού δημοψηφίσματος για τους ευρωβουλευτές. Ο Φ.Κ. έδωσε έμφαση στην ανάγκη ενωτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ στη βάση όπως είπε ενός σχεδίου όχι μόνο οραματικού, αλλά και με στοιχεία πολιτικού ρεαλισμού. Επανέλαβε τη θέση του για το ζήτημα των θητειών των βουλευτών και ζήτησε να γίνει συζήτηση με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να διακινδυνεύσει η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλάβει και ο Δ. Παπαδημούλης εκλόγιμη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο.