Μπορεί το μπαλάκι για την χρηματοδότηση της χώρας και την αντιμετώπιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους να έχει περάσει πλέον στα χέρια των δανειστών μας, όμως η διαχείριση των εσωτερικών πολιτικών ζητημάτων από την τρικομματική κυβέρνηση είναι ένα στοίχημα που τώρα αρχίζει να παίζεται. Το γήπεδο δεν είναι απλώς σκληρό, αλλά εξαιρετικά κακοτράχαλο. Και τα αυτογκόλ είναι ανεπίτρεπτα. Το παρόν κυβερνητικό σχήμα - και δεν το λέω μόνον εγώ - δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί με μονοκομματικό χαρακτήρα. Η ουσιαστική και ισότιμη - όχι σε αριθμούς και ποσοστώσεις - συμμετοχή των δύο άλλων εταίρων του συνασπισμού καθίσταται πλέον αδήριτη. Το "ολίγον έγκυος" στην προκειμένη περίπτωση δεν υφίσταται.

Οι εταίροι πρέπει να ανταποκριθούν στην άμεση εκταμίευση των 31,5 δισ. ευρώ για την πορεία της οικονομίας μας, σε σχέση και με την ανάπτυξη που πρέπει να υπάρξει για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και για την προοπτική εξόδου από την κρίση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφήνεται στη διελκυστίνδα του ΔΝΤ και της Γερμανίας για τη βιωσιμότητα του χρέους. Υπάρχουν θέματα χειρισμών. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση της χρηματοδότησης με τη συνολική απόφαση για τη βιωσιμότητα του χρέους. Η αποδέσμευση της δόσης των 31,5 δισ. και των όσων προβλέπονται από το πρόγραμμα δόσεων είναι υποχρέωση των εταίρων.