Μια ιδιαίτερα σημαντική, πλην όμως κάπως αφανής διαπραγμάτευση γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που ενδιαφέρει άμεσα όλη την Ευρώπη και καθοριστικά την Ελλάδα. Αφορά τον προϋπολογισμό της ΕΕ την περίοδο 2014-2020 (το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο).

Ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις αυτοσυγκράτησης της ηγεμονικής της ισχύος -πράγμα που δεν συμβαίνει- η Γερμανία θα συρόταν εκ των πραγμάτων στη συγκρότηση γερμανικής Ευρώπης με πεδίο τη μετατροπή της Ευρωζώνης σε υπερεθνική πολιτική ολοκλήρωση ομοσπονδιακού τύπου.

Κάποτε ο Τσόρτσιλ (που έμπλεξε με τα ελληνικά πράγματα την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου...) εξηγούσε γιατί είναι δύσκολο να κυβερνηθεί η Ελλάδα.

Επειδή, έλεγε, «στους πέντε Ελληνες οι δύο είναι πρωθυπουργοί και οι άλλοι τρεις αρχηγοί της αντιπολίτευσης».

Θυμήθηκα τον αείμνηστο επειδή σχεδόν εβδομήντα χρόνια από τότε δεν μου φαίνεται να έχει αλλάξει η κατάσταση.

Μπαίνω λοιπόν στον πειρασμό…
«Ο μπαρμπαφώτης, ο κυρ Φώτης, ο υποψήφιος πρόεδρος Δημοκρατίας, το αριστερό δεκανίκι του συστήματος, το…, ο… »
Κοντά στα σχολιαρόπαιδα και τους προβοκάτορες και τ’ άλλα παιδιά των 40 χρόνων συμμετοχής.
Αισθητική που θα τη ζήλευαν σκληροί χουλιγκάνοι ποδοσφαιρικών ομάδων.
Απολυτότητες που εμφανίζονται με τα φουσάτα και τις σημαίες της μεγαλύτερης άγνοιας και του απόλυτου και πιθανά ένοχου εγώ.
Μέχρι που θα πάει η καταβαράθρωση της στοιχειώδους λογικής και της «ανεκτής» αισθητικής (όχι στο καρακιτσαριό και στις τζάμπα μαγκιές) στην πολιτική μας ζωή.
Φρίττει κανείς με την άνεση όλων όσων όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν.