Ενα θέμα είναι το δημόσιο χρέος της χώρας. Δημιουργήθηκε επειδή το κράτος υπερδανειζόταν για να χρηματοδοτεί τη συνολική ζήτηση και να κινεί την οικονομία, έπαιρνε το ρίσκο του δανεισμού και διένειμε το προϊόν του στους «πελάτες», ως κρατικά εγγυημένη πρόσοδο, αδιαφορώντας για την οικοδόμηση ισχυρών παραγωγικών δομών. Το κράτος χρηματοδοτούσε μια «φούσκα» με κοινωνική συναίνεση, εμποδίζοντας την πραγματική οικονομική ανάπτυξη. Η φούσκα έσπασε, το πρόβλημα του χρέους κατέδειξε την προβληματικότητα του παρασιτικού μοντέλου. Και ανέδειξε την ανάγκη βαθιάς μεταρρύθμισης.

Η μείωση του χρέους και η ελάφρυνση της επιβάρυνσης του πρέπει να προωθηθεί με πολλούς τρόπους. Οι κυριότεροι είναι οι εξής: Η χρηματοδοτική υποστήριξη της χώρας για να οργανώσει τη σταδιακή εθελοντική εξαγορά των ομολόγων της σε πολύ χαμηλότερη τιμή από τη σημερινή ονομαστική, αφού τα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονται με πολύ μεγάλες εκπτώσεις. Η μείωση του επιτοκίου του πρώτου δανείου στα επίπεδα του δεύτερου που είναι πολύ χαμηλότερο. Η παραχώρηση στις κυβερνήσεις και στη συνέχεια στην Ελλάδα των κερδών 12-15 δις ευρώ, που αποκόμισε η ΕΚΤ αγοράζοντας σε χαμηλές τιμές ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά. Η χρονική μετακύλιση – ανανέωση των ομολόγων. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς επιβάρυνση του δημόσιου χρέους.