Η Ελλάδα ως πεδίο βολής

Η κρίση της Δημοκρατίας ή ακόμη και τα λάθη της δεν νομιμοποιούν την ένοπλη κατάλυσή της από αυτόκλητους σωτήρες.
Η διαφωνία είναι προφανώς συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας.
Καμία όμως διαφωνία δεν νομιμοποιείται να μετουσιωθεί σε «ένοπλη βία» για να λύσει τις διαφορές της με τη Δημοκρατία.
Στις δημοκρατίες η (αυτο)νομιμοποίηση και η (αυτο)απονομιμοποίηση της βίας δεν εξαρτάται από τους καλούς σκοπούς και «τους καλούς σκοτωμούς».
Το ερώτημα «Με το νόμο ή με το αίμα;» θέτει εκ νέου τα όρια της αυτοδικίας, αλλά κυρίως αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και μετατροπής της λαϊκής οργής σε εγκληματική συμπεριφορά και την κοινωνία σε «ζούγκλα επιβίωσης».