Αφού είχαμε μπει στην κρίση της COVID-19, στα μέσα του περασμένου χρόνου, το καθ’ ημάς θέμα της συζήτησης (όπως και σε όλο τον κόσμο) ήταν αν η οικονομική ανάκαμψη που θα ακολουθήσει θα είναι απότομη (σχήματος V) ή βραδεία (σχήματος U). Η απάντηση που δίνεται από την ίδια τη ζωή δικαιώνει το πρώτο σενάριο, της γρήγορης ανάκαμψης.

Δεν πρόκειται για πολιτική αντιπάθεια ούτε για απόρριψη με βάση ηγετικά χαρακτηριστικά. Αυτό συνέβαινε πάντοτε. Ολοι οι ηγέτες είχαν τους οπαδούς και τους ορκισμένους εχθρούς τους. Πρόκειται για εκδηλώσεις συναισθημάτων που επιτίθενται στο ίδιο το πρόσωπο του πολιτικού, στο ύφος και την αισθητική του.

Θα πρέπει να είναι βαρύ έγκλημα να πηγαίνεις σε ελληνικό νηπιαγωγείο και να μη σε λένε Γιώργο ή Μαρία, Φώτη ή Χριστίνα, αλλά Αμπντούλ ή Αϊσέ, Ογιούλ ή Τζαφρί, Μαντί ή Λάιλα. Γιατί όλα τα κακά με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν: εξαιτίας της καλοσύνης μας, της φιλόξενης καρδιάς μας, που τη διαθέταμε έτσι κι αλλιώς επί Ξενίου Διός, την είδαμε όμως να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, να διπλασιάζεται επί Ιησού του Ξενίζοντος τον Ξένο.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 - 2019 επικεντρώθηκε στη διατήρηση σταθερών τιμών στην ενέργεια με τάση μείωσης 12%

Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και ο τρόπος που διαμόρφωσε την αγορά ενέργειας βρίσκονται στην καρδιά του προβλήματος της ενεργειακής κρίσης σήμερα. Τέσσερα ήταν τα θέματα που διαμόρφωσαν το πλαίσιο που οδήγησε στην αδυναμία διαχείρισης της σημερινής κρίσης.

Ο κ. Μητσοτάκης έχτισε ένα ευχάριστο θέαμα στη ΔΕΘ πάνω στην άμμο αυθαίρετων υποθέσεων

Όσα είπε ο κύριος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ αποτελούν μια επιτομή αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «νεοφιλελευθερισμό της ευκολίας και της ανεμελιάς» για το παρόν και το μέλλον. Και τούτο γιατί όσα είπε στηρίζονται σε τρεις αυθαίρετες υποθέσεις.

Τι άλλο να πει κανείς για τις γερμανικές εκλογές επτά μέρες πριν κλείσουν οι κάλπες; Πόσες φορές θα μιλήσουμε για το “τέλος εποχής”, για το κενό που αφήνει -ή όχι- πίσω της η Άνγκελα Μέρκελ έπειτα από 16 χρόνια στην εξουσία;