Οι δραματικές σκηνές πανικού στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, που θύμιζαν Σαϊγκόν, η τραγικά κακοσχεδιασμένη επιχείρηση εξόδου των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, η εγκατάλειψη ανθρώπων που είχαν εκτεθεί συνεργαζόμενοι με τους δυτικούς και η φυγή των διεφθαρμένων συμμοριών
που υποτίθεται ότι θα κυβερνούσαν ένα νέο, σε μεγαλύτερη αρμονία με τις δυτικές αξίες, Αφγανιστάν- όλα αυτά ήταν ένα Αυγουστιάτικο σοκ, πιο ισχυρό κι από τις πυρκαγιές που έκαιγαν Αττική και Εύβοια.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (Intergovernmental Panel on Climate change IPCC), που δημοσιεύθηκε στις 9 Αυγούστου 2021, επιστήμονες παρατηρούν αλλαγές στο κλίμα της Γης σε κάθε περιοχή και σε ολόκληρο το κλιματικό σύστημα.

(παρουσίαση των κύριων σημείων)

Εδώ και μήνες είναι διάχυτη η κρίση εμπιστοσύνης προς τον πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη και την κυβέρνησή του ανάμεσα στους Κύπριους πολίτες. Δεν είναι μόνο η αβεβαιότητα για το πού πάει η Κύπρος, η διαφθορά και οι συνέπειες της πανδημίας. Σε όλα αυτά προστίθενται το αυταρχικό ύφος, οι μέθοδοι επιβολής που χρησιμοποιεί και η αποπνικτική ατμόσφαιρα που εκπέμπει το σύστημα εξουσίας που κυβερνά. Μια ματιά σε διαδοχικές έρευνες κοινής γνώμης το μαρτυρεί. Η Κύπρος φθίνει και οι επιπτώσεις της παρακμής εντείνονται, ακουμπούν πια την ποιότητα της δημοκρατίας.

Είναι ομολογουμένως σπάνιο να εξυμνούν έναν ηγέτη και την ίδια στιγμή να ανυπομονούν να λάβει τέλος η ιδεολογία του, ο «-ισμός» του. Ο Βίλι Μπραντ δοξάστηκε μαζί με την Οστπολιτικ, ο Χέλμουτ Κολ μαζί με τη Ρεάλπολιτικ. Τον τελευταίο καιρό, όμως, οι έπαινοι για την Ανγκελα Μέρκελ συνοδεύονται από επικήδειους για τον «μερκελισμό».

Η ανάγκη για συντονισμό των δημόσιων πολιτικών είναι υπαρκτή. Το ζήτημα της ανατροφοδότησης της εκτελεστικής εξουσίας και της κοινωνικής της λογοδοσίας είναι μείζον για την ποιότητα της δημοκρατίας. Αυτή η σημαντική ιδιότητα για τη λειτουργία της πολιτείας αποτέλεσε το άλλοθι για τη δημιουργία μιας καινοφανούς δομής: του επιτελικού κράτους «Μητσοτάκη». Ενα σύστημα που υπερκαλύπτει υπουργούς και υποκαθιστά υπουργεία.

Προκειμένου να ανανεωθεί η εικόνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε μια εποχή εντεινόμενου αυταρχισμού, η Ευρώπη οφείλει επιτέλους να υπερβεί τα πολιτικά εμπόδια που υπάρχουν στον δρόμο προς τη βαθύτερη οικονομική ολοκλήρωση. Ομως, δεν είναι δουλειά του Εμανουέλ Μακρόν ή του Μάριο Ντράγκι να πείσουν τους Γερμανούς ότι η επένδυση στην Ευρώπη θα τους φέρει μεγάλα κέρδη.

«Η νίκη μας δείχνει πως η Σοσιαλδημοκρατία επιστρέφει - σε μια λίγο ανανεωμένη μορφή, αλλά σίγουρα ως ηγετική πολιτική δύναμη». Αυτά είπε ο νικητής των εκλογών στη Νορβηγία και επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος Γιόνας Γκαρ Στέρε, δίνοντας αέρα όχι μόνο στα δικά του πανιά, αλλά και άλλων ομοϊδεατών του στην Ευρώπη που τρέφουν όνειρα για επιστροφή στην εξουσία.

Στις 8 Αυγούστου του 1940, ο Σεφέρης έγραψε στο ημερολόγιό του: «Στη Νέα Εστία της 1ης, άρθρο του Σικελιανού: “Ποιο το δράμα της Γαλλίας στο επίπεδο του πνεύματος”.- Α-πελ-πι-στι-κό». Και σχολιάζει: «Σύμφωνοι· δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ο Σικελιανός γράφει κακά ποιήματα επειδή έχει τη συνήθεια να λέει κάπου-κάπου ανοησίες ή και κάτι παραπάνω από ανοησίες, όπως δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι ανοησίες του δεν είναι ανοησίες επειδή φτιάχνει καλά ποιήματα».