Τα νησιά βγήκαν χθες στους δρόμους. Στη Λέσβο, στη Χίο και στη Σάμο, χιλιάδες κάτοικοι διακήρυξαν ότι δεν αντέχουν πια την κατάσταση με τους πρόσφυγες, δεν μπορούν να αποτελούν άλλο αποθήκες ψυχών και «θέλουν τη ζωή τους πίσω». Η οργή τους είναι δικαιολογημένη. Και δείχνει στη σημερινή κυβέρνηση ότι το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο απʼ ό,τι νόμιζε. Υπάρχει όμως μια επικίνδυνη διάσταση, η οποία αφορά εκείνους που εκμεταλλεύονται αυτή την οργή, μη διστάζοντας να προβάλουν ακόμη και τις πιο εξωφρενικές ακροδεξιές θεωρίες.

Η επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών M. Πομπέο προς τον έλληνα Πρωθυπουργό με την ευκαιρία της ανανέωσης της αμυντικής συμφωνίας είναι οπωσδήποτε χρήσιμη και καλώς εστάλη. Αλλά δεν συνιστά ούτε αμερικανική δέσμευση για κάτι συγκεκριμένο, ούτε βεβαίως εγγυήσεις για την Ελλάδα σε περίπτωση που δεχθεί ένοπλη επίθεση. Και επιπλέον δεν έχει καμιά σχεδόν σχέση με την επιστολή που ο (τότε) υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ απέστειλε προς τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Δ. Μπίτσιο στις 10 Απριλίου 1976 (με την ευκαιρία και πάλι της αναθεώρησης των αμυντικών συμφωνιών Ελλάδας - ΗΠΑ). Η σύγκριση μάλιστα των δύο επιστολών πιστοποιεί το πόσο δραματικά άλλαξε η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών προς το χειρότερο σε ό,τι αφορά αυτή τη συγκεκριμένη πτυχή μεταξύ 1976 και σήμερα.