Τα νεοσύστατα σωματεία αποτελούν αντανάκλαση ισχυρών τάσεων που διαμορφώνονται σε σύγχρονες οικονομίες. Όσο οι επισφαλείς και προσωρινές δουλειές κερδίζουν έδαφος, ιδίως ανάμεσα στους μετανάστες και τους νέους, προκύπτουν νέες ομάδες για να αντιμετωπίσουν τη ζήτηση για εργασιακούς χώρους με λιγότερα μέτρα προστασίας. Και αναγκάζουν τα καθιερωμένα συνδικάτα να αγωνίζονται να προστατεύσουν την επικράτειά τους.

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στη φάση οικοδόμησης της θεσμικής μνήμης της Γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης, τονίζει μεταξύ άλλων η ιστορικός και μεταφράστρια, Οντέτ Βαρών - Βασάρ, που μίλησε στην “Αυγή” της Κυριακής, με αφορμή την αυριανή Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

“Το σημαντικό είναι ότι η λειτουργία της Ημέρας Μνήμης πλέον πυροδοτεί πάρα πολλές εκδηλώσεις στην Αθήνα”, λέει, προσθέτοντας: “Φυσικά χρειάζεται ακόμη πολύς χρόνος, πολλή δουλειά και καλή θέληση, για να μπορέσουμε να πούμε ότι η μνήμη της Shoah έχει εγγραφεί οριστικά πια στη συλλογική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας”.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι σε ολόκληρο τον κόσμο διαδηλώνουν μαζικά στους δρόμους για την κλιματική κρίση. Απαιτούν από τους πολιτικούς των χωρών τους να εισακούσουν τις βροντερές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και να λάβουν άμεσα μέτρα. Πρέπει να καταλάβουμε πως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, που, όπως συναινούν όλοι οι επιστήμονες, σχετίζεται με τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον πλανήτη όσο τη δυνατότητα του ανθρώπινου είδους να μπορεί να ζει πάνω σε αυτόν. Εν ολίγοις, ο πλανήτης θα συνεχίσει να υπάρχει -εμείς πάλι και κυρίως οι αμέσως επόμενες γενιές θα είμαστε οι μεγάλοι χαμένοι.

Με τη γνωστή τουρκική αντίληψη ότι «όλοι έχουν άδικο εκτός από εμένα», η Αγκυρα νουθέτησε, μέσω του υπουργού της των Εξωτερικών, την Ευρωπαϊκή Ενωση «να ενεργεί ως έντιμος μεσολαβητής στο θέμα της οριοθέτησης των ΑΟΖ στη Μεσόγειο».

Προσπαθεί ο κ. Τσαβούσογλου να προσθέσει στοιχεία στην κατʼ αυτόν «επιχειρηματολογία» περί αδικούμενης Τουρκίας. Απτόητη η τουρκική διοίκηση ως προς τις διεκδικήσεις της έναντι όλων σχεδόν των γειτόνων της ρίχνει το βάρος και στην Ανατολική Μεσόγειο επιχειρώντας να αποκτήσει μια σειρά σημείων στήριξης στον χώρο που καλύπτει το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Ενα κατασκεύασμα που είναι προφανές ότι δεν στοιχειοθετήθηκε για ενίσχυση των σύμφωνων με το διεθνές δίκαιο δικαιωμάτων της Τουρκίας αλλά για την εξασφάλιση των επεκτατικών προθέσεών της πολύ πιο πέρα από τα όρια που της παρέχουν οι διεθνείς κανόνες και πρακτική.