Το σχετικά καλό σενάριο επικράτησε στον πρώτο γύρο των εκλογών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Γαλλίας. Ο ανεξάρτητος (αλλά στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο) Εμανουέλ Μακρόν περνά στον δεύτερο γύρο μαζί με τη Μαρίν Λεπέν, την υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικιστικού Μετώπου. Ετσι το πιθανότερο σενάριο είναι ότι στον δεύτερο γύρο στις 7 Μαΐου ο Μακρόν θα αναδειχθεί ο νέος πρόεδρος της χώρας και ταυτόχρονα η Ευρώπη θα κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο αβεβαιότητας. Ο Μακρόν είναι βαθύτατα ευρωπαϊστής, υπέρ της βαθύτερης ενοποίησης της ευρωζώνης και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ).

Σε λίγες μέρες, αναμένεται η έγκριση ενός νέου ψηφίσματος από το Ευρωκοινοβούλιο για την καταδίκη του καθεστώτος του Μαδούρο. Για τις άλλες κυβερνήσεις της Ευρώπης, η στάση ήταν αυτονόητη. Για την ελληνική κυβέρνηση, δεν ήταν. Απέρριψε ακόμα και το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να φέρει το θέμα ως αντικείμενο συζήτησης στη Βουλή. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πλέξει εγκώμια στη Βενεζουέλα, ενώ προσφάτως μιλάνε μουδιασμένα για μια αόριστη «αποκλιμάκωση της κρίσης». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχει κρύψει το θαυμασμό του για τον «τσαβισμό» ήδη από την εποχή που, ως πρόεδρος του ΣΥΝ, έταζε φτηνό πετρέλαιο στους ανίδεους και μοιραίους συντρόφους, που ζεσταίνονταν ακόμη με τα ξύλα της αντιπαγκοσμιοποίησης, γύρω από το αναμμένο τζάκι της αντιμνημονιακής Κουμουνδούρου.