Στον τρίτο χρόνο της πανδημίας πια, βρισκόμαστε στον αστερισμό μιας μετάλλαξης που το όνομά της, «Ομικρον», ενδέχεται να λειτουργεί παραμυθητικά, δηλαδή παραπλανητικά. Στην ακοή των Ελλήνων και όσων ξένων διακρίνουν το νόημα μέσα στον ήχο, το «μικρό» ακούγεται καθησυχαστικό, ήπιο: «Περάσαμε τη μεγάλη μπόρα και τώρα αντιμετωπίζουμε το ασθενές υπόλοιπο».

Η μαζική συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ρωσία και άλλες χώρες στην (Αν) Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα και η σχεδόν ταυτόχρονη διεξαγωγή ναυτικών ασκήσεων από ΝΑΤΟ (“Neptune Strike 22) και Ρωσία με συμμετοχή και αεροπλανοφόρων (Αμερικανικό “Harry Truman”) στο μπακγκράουντ της κρίσης στην Ουκρανία στέλνει ορισμένα ισχυρά μηνύματα πρώτα απ’ όλα στην Ελλάδα που χρειάζονται προσεκτική ανάγνωση:

Η χθεσινή χιονόπτωση ήταν πράγματι πρωτοφανής για την Αττική. Δε θυμάμαι κάτι αντίστοιχο όσο ζω. Όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι, καθώς η κλιματική αλλαγή/κρίση μας έχει, πλέον, προειδοποιήσει αρκετές φορές.

Είναι φυσικό τα φώτα της δημοσιότητας και της οργής να έχουν πέσει στην Αττική Οδό. Φρόντισαν, άλλωστε, από χθες κυβερνητικοί παράγοντες να ρίξουν την ευθύνη στην εταιρία για το φιάσκο και σήμερα ο πρωθυπουργός με την (ελαφρώς παλαιοκομματική) απαίτηση από αυτήν να δώσει "επίδομα εγκλωβισμού" 2.000€.

Όταν βρέχει πλημμυρίζουμε, όταν χιονίζει αποκλειόμαστε και, όταν κάνει ζέστη λίγο παραπάνω από το κανονικό, καιγόμαστε.

Ας υιοθετήσουμε τη(διαχρονική) δικαιολογία, αν και αυτή η κυβέρνηση την έχει σαν καραμέλα. Ναι, χτες είχαμε ακραίο καιρικό φαινόμενο. Έπεσε πολύ χιόνι και μαζεμένο. Αλλά, διάβολε, το ξέραμε. Από μέρες μας είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι. Ειδικά για την Αττική, όπου ζει η μισή Ελλάδα, έλεγαν ότι θα χτυπηθεί με σφοδρότητα, από τα βόρεια έως τα νότια και από τα δυτικά έως τα ανατολικά.