Επειδή με τον Covid δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα, οποιαδήποτε πρόβλεψη για το τι θα συμβεί στο μέλλον είναι παρακινδυνευμένη. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως έχουν δει πολλά κι απίστευτα τα μάτια μας. Κι αυτό μας επιτρέπει να διατυπώσουμε ορισμένες εικασίες για τον κόσμο που θα προκύψει όταν η πανδημία εκλείψει ή γίνει ένα διαχειρίσιμο υγειονομικό πρόβλημα. Από τα τόσα που ανέσυρε στην επιφάνεια ο ιός θα σταθώ σε δύο.

Η αλλαγή των συνθηκών διαμορφώνει περιβάλλον Βρισκόμαστε σε φάση έντονων κοινωνικών διεργασιών. Οι πολίτες αναζητούν έκφραση, μετασχηματισμό των αναγκών τους σε πρόταση διακυβέρνησης, και αυτό διαπερνά οριζόντια όλο το πολιτικό φάσμα. Στις πυκνές διεργασίες κρίσης, ανακατατάξεων και νέων αντιθέσεων του καπιταλισμού, η σύγχρονη πληθυντική Αριστερά, κορμός της προοδευτικής παράταξης, καλείται να αντιπαραθέτει τη σύγχρονη κοινωνική προγραμματική και πολιτική πρόταση (alternative).

Η εγκατάλειψη του EastMed από τις ΗΠΑ σηματοδοτεί την ολική στροφή της αμερικανικής διπλωματίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι δύο κυβερνήσεις σε Λευκωσία και Αθήνα αντέδρασαν ως να ήταν αιφνιδιασμός, αλλά η αλήθεια είναι άλλη: γνώριζαν από πρώτο χέρι – από τον περασμένο μήνα – την ξεκάθαρη θέση των ΗΠΑ και απλώς σιωπούσαν, αποκλίνοντας διαρκώς από την πραγματικότητα και εμπαίζοντας την κοινή γνώμη.

Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν μακρά προϊστορία. Αποτελούν το αποτέλεσμα της απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής του Ελσίνκι (1999), που υποχρέωνε την Τουρκία, ως υποψήφια προς ένταξη χώρα, να επιλύσει τις διαφορές της με τα γειτονικά κράτη, ως τα τέλη του 2004, με επίβλεψη της διαδικασίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και με πιθανή κύρωση (σε περίπτωση που οι διαδικασίες - συμπεριλαμβανόμενης και προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης - επίλυσης απέβαιναν άκαρπες) τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Κατά τη «θεωρία της δημοκρατικής ειρήνης», καντιανής προέλευσης, τα δημοκρατικά κράτη και αυτά που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι φιλειρηνικά ως κράτη, ειδικά στις σχέσεις τους με άλλα δημοκρατικά κράτη. Αντιθέτως, όπως το είχε διατυπώσει ο αρχιστράτηγος και υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, George Marshall: «Οι κυβερνήσεις που συστηματικά παραγνωρίζουν τα δικαιώματα του δικού τους λαού είναι λιγότερο πιθανό να σεβαστούν τα δικαιώματα άλλων λαών, και είναι πιο πιθανό να επιδιώκουν τους στόχους τους με καταναγκασμό και βία».

Η κοινωνία στις εκλογές του 2019 ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, δίνοντας ταυτόχρονα την εντολή του μετασχηματισμού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας, το ίδιο το βράδυ των εκλογών, στο διάγγελμά του είπε κατά λέξη: «Να γίνουμε ένα σύγχρονο, αριστερό, προοδευτικό κίνημα με βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε για να μετασχηματιστούμε σε μια μεγάλη, δημοκρατική παράταξη με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».