Το 2015 φεύγει. Αλλος ένας χρόνος χάθηκε για την υπόθεση της ανάκαμψης και της απασχόλησης.

Τα πράγματα δεν ήταν καλά στο άνοιγμά του. Οι μεταρρυθμίσεις είχαν βαλτώσει και κακοφορμίσει. Υπερώριμες αλλαγές είχαν μπει στο χρονοντούλαπο λόγω μιας παρατεταμένης (διάρκειας επτά μηνών, από τον Ιούλιο 2014) προεκλογικής περιόδου, με την τότε συγκυβέρνηση να βυθίζεται στην παραζάλη της δημαγωγίας με ανύπαρκτα success stories. Με αντιστάθμισμα (έναντι της τρόικας) ένα δημοσιονομικό σφίξιμο που διέλυε τα μεσαία στρώματα και τον κρατικό μηχανισμό – ούτε για αντικατάσταση μιας καμένης λάμπας δεν είχαν λεφτά οι κρατικές υπηρεσίες. Ο κομματισμός θριάμβευε αποπνικτικός. Κι η ανεργία σάρκαζε μια κοινωνία εξουθενωμένη από επτά χρόνια αδιάλειπτης ύφεσης. Οι αγορές εκτιμούσαν ότι αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν κι έμεναν μακριά από τη χώρα.

Υπάρχει σημαντική κινητικότητα στον χώρο της κεντροαριστεράς από τον Σεπτέμβριο όπου για πρώτη φορά επιτεύχθηκε η σύγκλιση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Εμείς δεν μείναμε στα λόγια, κάναμε πράξεις. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ και οι Κινήσεις Πολιτών συγκροτώντας την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Επιδίωξη μας είναι ένας ισχυρός προοδευτικός πόλος.. Το κάλεσμα είναι διαρκές.. Στους προοδευτικούς πολίτες. Αυτό το στοίχημα δεν πρέπει να χαθεί. Η ισχυρή κεντροαριστερά είναι εθνική ανάγκη για να καλυφθεί το πολιτικό κενό και η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι το όχημα προς αυτή την κατεύθυνση.