Από τη φύση της η πολιτική έχει μια διάσταση επικοινωνιακή. Κι αυτό επειδή η ανταγωνιστική ενασχόληση με τα κοινά προϋποθέτει πάντα μια οπτική γωνία μέσα από την οποία αποδίδουμε σημασία σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, κρίνουμε τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι ή επιλέγουμε τα ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν, με απώτερο στόχο η δική μας εκδοχή να υπερισχύσει εκείνης που προτείνουν οι αντίπαλοί μας.
Συνεπώς το να λέμε ότι η κυβέρνηση ασκεί επικοινωνιακή πολιτική δεν συνιστά μομφή εφόσον και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να την αποφύγει. Cosί fan tutti. Αν όμως κοιτάξουμε τα πράγματα από πιο κοντά, η εικόνα αλλάζει. Οι επικρίσεις που δέχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. για υπερβολική, αν όχι αποκλειστική, έμφαση στα επικοινωνιακά τεχνάσματα φαίνεται ότι έχουν κάποια βάση.

...Δεν αρκεί η εφαρμογή του Μνημονίου για να δημιουργηθούν οικονομική μεγέθυνση και νέες θέσεις εργασίας – άνευ των οποίων, ουδέν. Γιατί, ως γνωστόν, τα Μνημόνια έχουν σαφείς στόχους: (α) Να περιορίσουν τους κινδύνους της Ελλάδας για τον υπόλοιπο κόσμο και δη την Ευρωζώνη, όπερ υπηρετείται με τη σμίκρυνση της οικονομίας μας και (β) να διασφαλίσουν ότι θα πληρώσουμε τα χρέη μας ώστε να ξαναβγούμε στις αγορές. Με αυτή την έννοια, τα Μνημόνια διασφαλίζουν τους δανειστές, όχι την ανάπτυξη της χώρας. Αυτή επαφίεται στους Ελληνες. Προϋποθέτει ένα εθνικό σχέδιο, αξιοκρατία, σταθερούς κανόνες, ασφάλεια δικαίου.

«Βουκολικό δράμα»
Πρωταγωνιστές:
Σωτήρης Χατζηγάκης, Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, επί Καραμανλή, που έδωσε παράνομες αποζημιώσεις στην εκλογική του πελατεία. Πρός τιμήν του έδωσαν το όνομά του -«Χατζηγάκια»- στα τζιπ που αγόρασαν με αυτά τα λεφτά.
Βαγγέλης Αποστόλου, «Αριστερός» Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης που συνεχίζει το έργο τού πρώτου ελπίζοντας και ανακοινώνοντας ότι θα εξαπατήσει τους κουτόφραγκους.

Το 2015 ήταν ένα πολύ έντονο έτος με πολλές διακυμάνσεις και σημαντικές εξελίξεις. Γεγονότα, πολιτικές συγκρούσεις, διχασμός, εκλογικές μάχες, δημοψήφισμα, τρομοκρατία, πόλεμος. Κοινός παρανομαστής είναι η κόπωση όλων. Κόπωση σωματική και ψυχολογική. Κορεσμός. Η αναζήτηση ηρεμίας και κανονικότητας είναι λογικός απότοκος μιας τόσο έντονης χρονιάς. Μια στοιχειώδης κανονικότητα ως αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη ενός ομαλού βίου, ενός σχεδίου ζωής είναι ζητούμενο.

Και όμως αυτή η αναζήτηση είναι ταυτόχρονα μια παγίδα. Εξουθενωμένοι από τα μύρια όσα, από αναίτιες κορυφώσεις και τραγικές επιλογές σήμερα δεν έχουμε κουράγιο να ανασκουμπωθούμε και να διεκδικήσουμε το ορθό. Να επιμείνουμε και να αντιταχθούμε στη φθορά.

Ο​​ταν ο Adam Smith, ο πατέρας της οικονομικής επιστήμης, και άλλοι μεγάλοι διανοητές εκθείαζαν το σύστημα της αγοράς, δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν ότι πέρα από προϊόντα και υπηρεσίες θα εμφανίζονταν στην αγορά προς πώληση και δημοκρατικές αξίες, συνειδήσεις, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, γενικά κάθε ένα από τα μεγάλα ιδεώδη που γεμίζουν τα βιβλία των παιδιών μιας κοινωνίας στα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσής τους ― μέχρι και αυτά να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει

Αν η εποχή του αντιμνημονίου τελείωσε τον Ιούλιο, με το Ασφαλιστικό θα τελειώσει και η εποχή των «παράλληλων» και των «ισοδύναμων». Τώρα χρειάζεται συναίνεση για τον σχηματισμό, όσο το δυνατόν πιο άμεσα, οικουμενικής κυβέρνησης, στη βάση προαπαιτούμενων, που δεν αποκλείουν και τη συζήτηση για το ποιος θα είναι ο Πρωθυπουργός. Ο σχηματισμός τέτοιας κυβέρνησης φυσικά και δεν μπορεί να γίνει με τη ΝΔ απούσα - παρά το φιάσκο των εσωκομματικών της εκλογών.

Οι πολιτικές δυνάμεις των άλλων κρατών που βρέθηκαν σε Μνημόνιο επέδειξαν συνείδηση της ευθύνης και υπευθυνότητα έναντι της χώρας και των πολιτών. Υπευθυνότητα που φαίνεται να δείχνει και η πορτογαλική Αριστερά. Στην Ελλάδα αυτή η υπευθυνότητα αναζητείται αριστερά και δεξιά, αναζητείται οικουμενικά.