Η αντίστροφη μέτρηση για την εκλογή επικεφαλής στον ενιαίο χώρο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού Κέντρου έχει ξεκινήσει. Οπως συμβαίνει σε κάθε εκλογική διαδικασία υπάρχουν σύμβουλοι επικοινωνίας για τους υποψηφίους. Οι ψηφοφόροι όμως έχουν ανάγκη «συμβουλών» και όχι συμβούλων.

Ο υποψήφιος ψηφοφόρος για τον επικεφαλής του νέου δημοκρατικού προοδευτικού κόμματος πρέπει να εξετάζει τρεις παραμέτρους. Αν έχει να κάνει με έναν πολιτικό που επί της ουσίας δεν λέει τίποτα, για να μη δυσαρεστεί κανένα.

Πλησιάζει η στιγμή που θα μάθουμε ποιος ή ποιο θα ηγηθεί της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς», ενώ, για να μάθουμε τι σημαίνει στην πράξη ο συγκεκριμένος όρος, μάλλον πρέπει να περιμένουμε κάμποσο ακόμα. Σε αυτή τη φάση έχουμε μόνο προγραμματικές δηλώσεις (κάτι σαν εκθέσεις ιδεών που αμφιβάλλω αν τις διαβάζει ή τις πιστεύει κανείς), ολίγους μάλλον υποτονικούς διαξιφισμούς, μερικές μπηχτές, σχόλια δημοσιολογούντων και φυσικά τις τηλεμαχίες.

Από όλα αυτά, εγώ τουλάχιστον, δεν είμαι σε θέση να προβλέψω με απόλυτη σιγουριά τον νικητή, αλλά κάποιες γενικότερες σκέψεις δεν θα ήταν άτοπες.