Ένα από τα χαρακτηριστικά του νεοφιλελευθερισμού είναι το κατ’ επίφαση δεύτερο συνθετικό του. Επειδή ακριβώς επιδιώκει την αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων και άρα την αύξηση των ανισοτήτων, χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο περιστολής των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Στην παρούσα φάση δεν έχει καμιά σημασία ποιος είναι μπλεγμένος σε σκάνδαλα. Δεν έχει καμιά σημασία ποιος οργάνωσε παρακράτος. Δεν έχει καμιά σημασία ποιος με πράξεις και παραλείψεις του ευνόησε οικονομικά συμφέροντα. Δεν έχει καμιά σημασία ποιος έστησε μαγαζάκια και μαγαζιά διαφθοράς. Αυτό που έχει σημασία είναι τι λένε τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης για όλα αυτά.