Αυτή η συμφωνία είναι μια καλή συμφωνία για την Ε.Ε. και την Ισπανία και αποτελεί οξυγόνο για το ευρωπαϊκό σχέδιο, αλλά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για να προχωρήσουμε σε μια ΕΕ που θα εγγυάται ένα θεσμικό και κυβερνητικό πλαίσιο το οποίο θα ενισχύει τις δημοκρατικές διαδικασίες, καθώς και μια μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για την αποφυγή της πιθανής επιστροφής της δημοσιονομικής λιτότητας.

Ύστερα από δεκαετίες αντιδράσεων κατά των Συνθηκών της Ε.Ε., επιτέλους καταργήσαμε ένα από τα χειρότερα: το περίφημο «no bail out». Άλλαξαν όλα; Όχι. Η συμφωνία είναι επίσης εύθραυστη και επικίνδυνη. Αλλά για πρώτη φορά σε 63 χρόνια η Ε.Ε. είναι μια πολιτική κοινότητα που αναλαμβάνει το καθήκον να βοηθήσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες

Αυτός ο δεσμός ενώνει τους ανθρώπους σε μια κοινή προσπάθεια - Η Covid-19 θα μπορούσε να μεταμορφώσει τις δυτικές κοινωνίες. Αλλά χωρίς μια σταθερή μεσαία τάξη, η πολιτεία κινδυνεύει να υποκύψει στην πλουτοκρατία

Μερικούς μήνες πριν, το Green New Deal αποτελούσε το νέο κεντρικό και κατεπείγων αίτημα στην πολιτική ατζέντα, με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής να μεγεθύνονται σε ένταση και περιβαλλοντικά κόστη.

Οι δημοτικές εκλογές στη Γαλλία, που διεξήχθησαν προ και διαρκούσης της κρίσης του κορωνοϊού, παρά την υψηλότατη αποχή και παρά την ανύπαρκτη προεκλογική εκστρατεία, έστειλαν σοβαρά πολιτικά μηνύματα. Το πρώτο αφορούσε την προεδρική πλειοψηφία, που έχασε παταγωδώς, αποδεικνύοντας την ανυπαρξία τοπικών ερεισμάτων της - γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την έλλειψη σταθερής κομματικής δομής. 

Η εθνική συναίνεση προϋποθέτει και συνεπάγεται την ύψιστη παραδοχή ότι δεν υπάρχουν στη χώρα «εθνοπροδότες» και «πατριώτες». Οι διχαστικές κορώνες, όπως τις ζήσαμε, πρέπει να τεθούν εκτός πολιτικού πλαισίου, όπως εκτός πολιτικού πλαισίου πρέπει να τεθούν τα μετεμφυλιακά αφηγήματα περί επιζήμιας Αριστεράς που πρέπει να εξαφανιστεί, καθώς και οι παρακρατικές πρακτικές κασετών και παρακολουθήσεων

Η Ευρώπη πήρε μεγάλες, ιστορικές αποφάσεις σε μια διάσκεψη κορυφής που κράτησε τέσσερις ολόκληρες μέρες. Ο μαραθώνιος των συσκέψεων που δοκιμάζουν συχνά τις αντοχές των συμμετεχόντων ήταν αυτήν τη φορά πιο εξαντλητικός από ποτέ άλλοτε. Σε μια Ενωση 27 χωρών, όπου όλες οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονται με ομοφωνία και κάθε πρωθυπουργός, καγκελάριος ή πρόεδρος είναι υπόλογος στο δικό του Κοινοβούλιο και την κοινή γνώμη, το περίεργο δεν είναι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με τόση δυσκολία και καθυστέρηση, αλλά απλώς και μόνον ότι παίρνονται αν και όχι πάντα.

Επειδή τα δύσκολα είναι μπροστά μας, είναι αναγκαίο να επικρατήσει ένα πνεύμα εθνικής συνεννόησης. Διαφορετικά, οι δυσκολίες μπορεί να καταστούν έως ανυπέρβλητες.

Ελληνοτουρκικές σχέσεις: Εφόσον αποτραπεί η υλοποίηση των γνωστών επιθετικών σχεδίων Ερντογάν για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Καστελλόριζο, η ένταση στο Αιγαίο δεν θα εκτονωθεί παρά μόνο εν μέρει και προσωρινά. Οι πληροφορίες περί γερμανικής πρωτοβουλίας με στόχο να εκκινήσουν διαπραγματεύσεις Ελλάδας - Τουρκίας το φθινόπωρο, είναι έγκυρες, ασφαλείς.

Η στήριξη που προσέφερε ο Εμανουέλ Μακρόν στον πρόεδρο Αναστασιάδη βοηθά τη Λευκωσία να κερδίσει κάποιο χρόνο για να εξετάσει τις επιλογές της, που γίνονται πολύ περιορισμένες. Η προτεραιότητα που έδωσε για επιβολή κυρώσεων απηχεί μια «εξόχως μειοψηφούσα» θέση ανάμεσα στους «27», όσο κι αν η Τουρκία σκληραίνει τη στάση της.

Τους όρους για μια μελλοντική διαπραγμάτευση του Κυπριακού, αφού πρώτα ξεκαθαρίσει ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ, επιχειρεί να επιβάλει η Τουρκία, κλιμακώνοντας την ένταση στις θάλασσες της ανατολικής Μεσογείου. Στο διπλωματικό παρασκήνιο των τελευταίων εβδομάδων στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, αλλά και στη Νέα Υόρκη, οι συζητήσεις όχι μόνο δεν εστιάζουν στην εφαρμογή τιμωρητικών μέτρων εναντίον της Τουρκίας, αλλά εκτρέπονται από την ουσία του Κυπριακού και μετατρέπονται σε «μπούμερανγκ» στο θέμα του φυσικού αερίου.

Αν επιχειρήσουμε έναν απολογισμό του κινήματος Black Lives Matter που εξαπλώθηκε με απίστευτη ταχύτητα σε ολόκληρο τον κόσμο μετά τη δολοφονία του Φλόιντ, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν και ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε πριν από τρεις εβδομάδες περίπου. Το υπογράφουν 150 άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης με διαφορετικές καταβολές και ποικίλες πεποιθήσεις: μαύροι και λευκοί, χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι, πανεπιστημιακοί και καλλιτέχνες, αριστεροί και ακτιβιστές, όπως ο Νόαμ Τσόμσκι και η Μάργκαρετ Ατγουντ.

Την περασμένη Πέμπτη υπερψηφίστηκε, στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η γνωμοδότησή μου αναφορικά με το πλαίσιο χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Επειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις, καταφέραμε να συνασπίσουμε τις προοδευτικές φωνές και να παρουσιάσουμε ένα φιλόδοξο κείμενο που θέτει ένα νέο πλαίσιο όσον αφορά τις βιώσιμες επενδύσεις που απαιτούνται σε βάθος δεκαετίας.

Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω τη στωική ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Αυτό, δε, γιατί  η Πανδημία σπρώχνει την πολιτική να προσπαθήσει να κατανοήσει ότι  είναι συνέπεια επιλογών που έχουν σχέση με  την χρήση του φυσικού περιβάλλοντος. Κάτι παρόμοιο ισχυρίζεται  ο Antonio Guterres, Γεν. Γραμματέας του ΟΗΕ, κατά την Παγκόσμια Ημέρα  για το Περιβάλλον (5 Ιούνη 2020): « Η φύση μάς μίλησε δυνατά και ξεκάθαρα, δια μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης της πανδημίας: μας είπε ότι το οικοσύστημά μας είναι άρρωστο... Υπάρχει μια άμεση σχέση μεταξύ της πανδημίας, της ρύπανσης που προκαλεί τις κλιματικές Αλλαγές, το φτώχεμα της βιοποικιλότητας στον Πλανήτη.»