Το 2015 φεύγει. Αλλος ένας χρόνος χάθηκε για την υπόθεση της ανάκαμψης και της απασχόλησης.

Τα πράγματα δεν ήταν καλά στο άνοιγμά του. Οι μεταρρυθμίσεις είχαν βαλτώσει και κακοφορμίσει. Υπερώριμες αλλαγές είχαν μπει στο χρονοντούλαπο λόγω μιας παρατεταμένης (διάρκειας επτά μηνών, από τον Ιούλιο 2014) προεκλογικής περιόδου, με την τότε συγκυβέρνηση να βυθίζεται στην παραζάλη της δημαγωγίας με ανύπαρκτα success stories. Με αντιστάθμισμα (έναντι της τρόικας) ένα δημοσιονομικό σφίξιμο που διέλυε τα μεσαία στρώματα και τον κρατικό μηχανισμό – ούτε για αντικατάσταση μιας καμένης λάμπας δεν είχαν λεφτά οι κρατικές υπηρεσίες. Ο κομματισμός θριάμβευε αποπνικτικός. Κι η ανεργία σάρκαζε μια κοινωνία εξουθενωμένη από επτά χρόνια αδιάλειπτης ύφεσης. Οι αγορές εκτιμούσαν ότι αυτά δεν μπορούν να συνεχιστούν κι έμεναν μακριά από τη χώρα.

Υπάρχει σημαντική κινητικότητα στον χώρο της κεντροαριστεράς από τον Σεπτέμβριο όπου για πρώτη φορά επιτεύχθηκε η σύγκλιση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Εμείς δεν μείναμε στα λόγια, κάναμε πράξεις. Τολμήσαμε και προχωρήσαμε η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ και οι Κινήσεις Πολιτών συγκροτώντας την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Επιδίωξη μας είναι ένας ισχυρός προοδευτικός πόλος.. Το κάλεσμα είναι διαρκές.. Στους προοδευτικούς πολίτες. Αυτό το στοίχημα δεν πρέπει να χαθεί. Η ισχυρή κεντροαριστερά είναι εθνική ανάγκη για να καλυφθεί το πολιτικό κενό και η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι το όχημα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται, επιτέλους, μεταξύ των χωρών που συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις συνταγματικές ελευθερίες.

Το γεγονός ότι η διαφωνία για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου διαπέρασε οριζοντίως το κομματικό σύστημα, αποδεικνύει ότι το προοδευτικό και το συντηρητικό δοκιμάζονται κυρίως στο πεδίο της πραγματικής ζωής και της καθημερινότητας και δευτερευόντως στο πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έπραξαν κάτι αξιομνημόνευτο. Κυρίως επειδή έρχεται να προστεθεί σε άλλα σημάδια ότι η κοινή λογική και η ψυχραιμία μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να επιστρέψουν στην πολιτική μας καθημερινότητα.
Να μάθει ο λαός την αλήθεια, θέλουν οι βουλευτές, αλλά μην τρομάξετε και συνεχίστε: «Για τις πράξεις όλων μας. Για τις παραλείψεις όλων μας. Για τα ενδεχόμενα λάθη όλων μας». Διατυπώσεις ασυνήθιστες όταν περιλαμβάνονται σε πρόταση για τη σύσταση επιτροπής της Βουλής.

Παρακολουθώντας, την περασμένη Κυριακή, τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών από μακριά, από την Αθήνα, ήταν δύσκολο να αποφύγει κανείς ένα αίσθημα déjà vu.

Η Ισπανία και η Ελλάδα διαφέρουν πολύ ως χώρες και ακόμη περισσότερο ως οικονομίες. Είναι θέμα μεγέθους και θέμα ιστορίας.

«Νέα τραγωδία με πρόσφυγες…» Το ακούμε καθημερινά και πολλές φορές περισσότερες από μια φορά την ημέρα… Για μας τους δημοσιογράφους, έγινε ρουτίνα. Αναζητούμε κάθε φορά μια πιο δυνατή έκφραση, αλλά δεν υπάρχουν. Τις χρησιμοποιήσαμε όλες.

Το κείμενο του Cas Mudde για τις εκλογές στην Ισπανία και για την επιρροή τού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές, δημοσιεύτηκε στον Guardian, στις 21 Δεκεμβρίου 2015.
Ο συγγραφέας συγκρίνει τους Podemos με τον ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας ότι οι Podemos προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποστασιοποιηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την καταστροφική εμπειρία άσκησης πολιτικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Η κατάρρευση των τραπεζών αποδεικνύει την καταστροφική πολιτική του πρώτου επταμήνου του 2015. Καταστροφή που συνεχίζεται υποδόρια στην εξελισσόμενη χρεοκοπία επιχειρήσεων στο εμπόριο και στους λοιπούς κλάδους της οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κεφαλαιοποίηση των τραπεζών βρέθηκε από 19,5 δισ. στις αρχές του 2015 στα 12,9 δισ. πριν από το κλείσιμο και τα capital controls, για να καταλήξει στα 2,2 δισ. τον Νοέμβριο του 2015, λίγο πριν από την 3η ανακεφαλαιοποίηση. Ενδεικτικό της απαξίωσης των μετοχών των τραπεζών όσο και της περιουσίας των μετόχων τους είναι η τιμή αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΤΕ), που στην ανακεφαλαιοποίηση του 2013 ήταν 4,29 ευρώ και στο τέλος του 2015 0,02 ευρώ.

Μιλώντας πρόσφατα στον Πολ Μέισον, στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ #ThisIsAcoup, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Αλέξης Τσίπρας έκανε, για πρώτη φορά, μια γενναία και ειλικρινή αυτοκριτική για όσα συνέβησαν το κρίσιμο επτάμηνο της πρώτης θητείας του. «Νομίζω πως χάσαμε χρόνο», δήλωσε ο κ. Τσίπρας. «Στο τέλος, μας τελείωσαν τα χρήματα και οι δυνάμεις», ενώ προσθέτει ότι «αν το ήξερα αυτό, θα είχα πάρει πιο γενναίες αποφάσεις από την αρχή». Σχετικά μάλιστα με τις διαπραγματεύσεις της 13ης Ιουλίου, ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι «αν έφευγα εκείνη τη νύχτα, θα ήμουν ήρωας για μία βραδιά ή δύο, ίσως τρεις, αλλά θα ήταν καταστροφικό για τις επόμενες ημέρες και νύχτες αυτό.

Η μεγάλη συγκέντρωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-Κινήσεις Πολιτών) την Τετάρτη στο Σπόρτιγκ κατέδειξε περίτρανα και στον πιο κακόπιστο ότι το ΝΕΟ είναι μπροστά μας και είναι η συγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Το καλοκαίρι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έκαναν το πρώτο βήμα συγκροτώντας τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ακολούθησαν και οι πολίτες που ανήκουν στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και άλλοι ανένταχτοι που πίστεψαν ότι οι καιροί απαιτούν τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα απαρτίζεται από τις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας και της Ανανεωτικής Αριστεράς.