Μαύρα μαντάτα για το μέλλον τους στέλνουν οι οργανώσεις των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ο φόβος που εκφράζουν μία στις τέσσερις επιχειρήσεις του λιανεμπορίου και σχεδόν οι μισές της εστίασης και άλλων κλάδων ότι το 2021 μπορεί να αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο δεν είναι υπερβολικός. Οι επιχειρηματικές χρεοκοπίες μετά την πανδημία είναι ένας παγκόσμιος κίνδυνος.

Οταν σπεύδουν να κάνουν τεστ μόνο αυτοί που αγωνιούν ότι μπορεί να ήρθαν σε επαφή με κάποιο κρούσμα, δεν θα αποτυπωθεί η εικόνα της επιδημίας στην κοινότητα και, ακόμα περισσότερο, δεν θα συμπεριληφθούν περιθωριοποιημένοι και ευάλωτοι πληθυσμοί - πρόσφυγες, Ρομά, μετανάστες χωρίς χαρτιά ● Η πολιτική ηγεσία της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας υποστηρίζει ότι με τους 192 ιχνηλάτες, τους οποίους θεωρεί υπερεπαρκείς, ιχνηλατεί επαρκώς το 92,3% των κρουσμάτων, όμως το 77,5% είναι άγνωστης προέλευσης ή ακόμα υπό διερεύνηση.

Παραμονές της ανανεωμένης πρωτοβουλίας του ΟΗΕ, η χαοτική κατάσταση για το Κυπριακό βγήκε ξανά στο φως με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο. Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’ δηλώνει στην εφημερίδα «Πολίτης»: «Ο πρόεδρος σε συζητήσεις που είχαμε μου έλεγε πως έβλεπε τη λύση δύο κρατών και εγώ διαφώνησα έντονα μαζί του…».

Η προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία, η οποία ουσιαστικά θα αρχίσει στις 16 Ιανουαρίου με την εκλογή του νέου ηγέτη της Χριστιανοδημοκρατίας δείχνει ότι για πολλοστή φορά θα διαψεύσει τις προσδοκίες των εταίρων του Βερολίνου στην Ε.Ε. Στην ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει άξια λόγου διακομματική και εσωκομματική συζήτηση για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τον «εθνικισμό του εμβολίου». Τώρα -και θα μας επιτρέψετε τον νεολογισμό- βλέπουμε μπροστά μας τον νεποτισμό του εμβολίου: μετά το επικοινωνιακό υπερθέαμα και τις φωτογραφίες με το εμβόλιο, τα κυβερνητικά στελέχη διαγκωνίζονται για να εμβολιαστούν παρακάμπτοντας γιατρούς, νοσηλευτές, ηλικιωμένους.

Θα είναι μέγα λάθος να γίνουμε σαν τους αντιπάλους μας. Προφανώς δεν θα γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο, το χτύπημά μας όμως πρέπει να είναι καίριο

Από ιδιοσυγκρασία ανήκω σ’ αυτούς που έλκονται από ουσιαστική προγραμματική αντιπολίτευση. Με επιχειρήματα και γόνιμη αντιπαράθεση, χωρίς εχθροπάθεια. Ο καταγγελτικός λόγος με απωθεί, η συνεχής αναζήτηση σκανδάλων επίσης, η ενασχόληση με τις δραστηριότητες της Μαρέβας με αφήνει παγερά αδιάφορο, το ίδιο συμβαίνει όταν βλέπω να χρησιμοποιούν κάποιοι το «σκληρόμετρο» για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της αντιπολίτευσης.

‘Ηταν αρχές Σεπτεμβρίου όταν σε έναν εργασιακό χώρο στη Βόρεια Ελλάδα καταγράφηκαν 191 κρούσματα. Δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε ένας μήνας μέχρι να προκύψει δεύτερο αντίστοιχο περιστατικό με 114 κρούσματα αυτή τη φορά. Βρισκόμασταν ακόμα στην περίοδο που η κυβέρνηση ζούσε την αυταπάτη ότι η χώρα δεν θα αντιμετωπίσει ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας. Είχαμε μόλις βγει από ένα καλοκαίρι όπου κυριαρχούσε το μοτίβο για τις ευθύνες της «νεολαίας που γλεντάει» και για τις πλατείες.

Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να προχωρήσει στη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η πανεπιστημιακή αστυνομία θα υπάγεται διοικητικά και θα λογοδοτεί στην ΕΛ.ΑΣ. και θα στελεχωθεί με την πρόσληψη 1.000 νέων αστυνομικών, οι οποίοι θα περιπολούν στα Πανεπιστήμια και θα οπλοφορούν με κλομπ. Οι ενστάσεις που θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς στη δημιουργία ενός τέτοιου σώματος είναι πολλές.