Το 2020 κλείνει σε περιβάλλον έντονης αβεβαιότητας για την Κύπρο. Ο ΟΗΕ προσανατολίζεται να συγκαλέσει άτυπη Διάσκεψη «5+1», τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου του νέου έτους. Θα το κάνει ακόμα και με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, ίσως γιατί ελπίζει να συγκρατήσει τα μέρη σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Αλλά μετά τι;

Μάθατε τι συνέβη στην Αυστραλία; Την Παρασκευή ανιχνεύθηκαν 28 κρούσματα COVID-19 στην παραλιακή περιοχή του Σίδνεϊ. Ακαριαία επιβλήθηκαν σε όλη τη χώρα περιορισμοί στις μετακινήσεις, τα σχέδια χιλιάδων οικογενειών που είχαν προγραμματίσει χριστουγεννιάτικα ταξίδια ανατράπηκαν, οι 250.000 Αυστραλοί που κατοικούν στις παραλίες του Σίδνεϊ υποχρεώθηκαν να παραμείνουν οίκαδε, πισίνες, άλλοι αθλητικοί χώροι και όλες οι οργανωμένες παραλίες σε μήκος 29 χιλιομέτρων έκλεισαν, εστίαση-τουρισμός αντί για πελάτες δέχονται εκατοντάδες ακυρώσεις, τέλος, μια μεγάλη επιχείρηση ανίχνευσης κρουσμάτων τέθηκε σε κίνηση. Ετσι αντέδρασαν οι Αρχές της Αυστραλίας για είκοσι οκτώ (28) κρούσματα. 

Είναι γνωστό ότι η εν εξελίξει νομοθετική πρωτοβουλία για τη φύλαξη των πανεπιστημίων δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Φρόντισαν πρόσφατα οι γνωστοί «μπαχαλάκηδες» να μας υπενθυμίσουν, με τις ανεκδιήγητες αθλιότητές τους σε βάρος του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, ότι σοβεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα προστασίας των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ερώτημα λοιπόν, με βάση αυτά τα δεδομένα, δεν είναι το αν χρειάζονται μέτρα φύλαξης -αυτό μόνο κάποιοι αθεράπευτα ιδεοληπτικοί το αμφισβητούν - αλλά το ποια θα είναι αυτά τα μέτρα.

Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι η αφορμή για την αποτύπωση των δύο διαφορετικών στρατηγικών για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας την επαύριο της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Στο επίκεντρο της διαμάχης είναι τα εργασιακά, το φορολογικό σύστημα, το συνταξιοδοτικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, το κοινωνικό κράτος και οι μεταρρυθμίσεις σε δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, χωροταξία, περιβάλλον. Τελικά το ίδιο το αναπτυξιακό μοντέλο στην επόμενη δεκαετία.

Απόσπασμα από δήλωση κυβερνητικού εκπροσώπου κάπου στον πλανήτη Γη: «Η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει ούτε στα μέσα ενημέρωσης ούτε στη δουλειά των δημοσιογράφων. Σέβεται απόλυτα την ανεξαρτησία τους». Εδώ γελάει κάθε πικραμένος, ακόμα κι αν έχει συνεργάτη-σύμβουλο έναν περιοδεύοντα πολιτευτή της περιωπής του κ. Ψαριανού. Και γελάει αυτοσαρκαστικά, από θλίψη. Ακόμα και ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος γελάει από μέσα του τη στιγμή που κάνει μια τόσο παραμυθητική δήλωση. Σαρκαστικά. Ξέρει γιατί. Κι εμείς ξέρουμε. Και οι αναγνώστες-τηλεθεατές-ακροατές ξέρουν. Το πιστοποιούν άλλωστε και οι έρευνες της κοινής γνώμης διεθνώς, στις οποίες καταγράφονται υψηλά έως υψηλότατα ποσοστά αναξιοπιστίας των ΜΜΕ.

Οσοι παρακολούθησαν τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό έγιναν μάρτυρες της επιτηδευμένης θριαμβολογίας των υπουργών και των βουλευτών της Ν.Δ.

Έναν προϋπολογισμό που οδηγεί μεθοδευμένα τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην πτώχευση, που μειώνει τις δαπάνες για την Υγεία ενώ η πανδημία επελαύνει, που κόβει στο μισό το συγχρηματοδοτούμενο σκέλος του ΠΔΕ για τις υποδομές ενώ τα δημόσια έργα θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την οικονομική καταστροφή.

Παρακολουθώντας τις τόσο πια κοινότοπες αναλύσεις σχετικά με τις τουρκικές επιδιώξεις και τις εντυπωσιακές γνώσεις ακόμα και για τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του Ερντογάν, θα περίμενα αντίστοιχα ν’ ακούσω τουλάχιστον, έστω και ακροθιγώς, κάποια αντερείσματα. Θα περίμενα έστω και ψήγματα αυτοκριτικής και αυτογνωσίας. Αγνωστες μεν έννοιες στην Ελλάδα, δυστυχώς όμως πολύ βασικές, για την κατανόηση και επίλυση προβλημάτων. Θέλοντας λοιπόν να κάνω μια ελάχιστη συνεισφορά, θα περιοριστώ στις πιο ευδιάκριτες αδυναμίες της εξωτερικής μας πολιτικής.