Οι δηλώσεις του σοσιαλδημοκράτη Ντάισελμπλουμ για τους «Νότιους που τα έφαγαν στις γυναίκες» φανερώνουν ένα μεγάλο κενό στη σκέψη μιας πλευράς της Σοσιαλδημοκρατίας. Το κενό της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Από την άλλη, η δήθεν αριστεροποίηση των γάλλων, ισπανών, γερμανών και ελλήνων σοσιαλδημοκρατών δεν φαίνεται να αποδίδει.

Η δήθεν αριστερή στροφή όμως του Κόρμπιν φάνηκε να αποδίδει στη Μεγάλη Βρετανία. Αλλά από πότε η τρίτη συνεχόμενη από το 2010 εκλογική ήττα ενός κόμματος είναι νίκη; Τελευταία νίκη το 1997. Μια άλλη βρετανική φιλοευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία ίσως κέρδιζε ακόμη και τις εκλογές.

...Μετά το αποτέλεσμα του Eurogroup είναι να απορεί κανείς, γιατί καθυστερούσαν τόσους μήνες και εντεινόταν η αβεβαιότητα. Πέρασε η γραμμή του Σόιμπλε και έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν! Έφτασαν στο σημείο να υπογράψουν στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2055 και το 2060! Αν είναι δυνατόν! Αυτά δεν έχουν συμβεί σε κανένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής στον κόσμο. Το ΔΝΤ αντιμετωπίζει πλέον την χώρα μας όπως τις τριτοκοσμικές χώρες χωρίς να βάζει χρήματα καθώς ουσιαστικά δεν θεωρεί πλέον το χρέος βιώσιμο. Μένει μόνο για να ελέγχει την εφαρμογή μέτρων λιτότητας! Η κυβέρνηση πέτυχε το χειρότερο μίγμα στην διαπραγμάτευση.

Την επομένη των βρετανικών εκλογών, οι προσκείμενες στην κυβέρνηση εφημερίδες, ακόμα και οι ακροδεξιές φυλλάδες που με τον συνήθη εκλεπτυσμένο λόγο τους προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η Τερέζα Μέι είναι το τελευταίο ανάχωμα στον κατήφορο προς την κόλαση όπου μας οδηγεί ο Εωσφόρος Τζέρεμι Κόρμπιν, έκαναν επιτόπου στροφή.

Και από ενσάρκωση της κοινής λογικής, η Τερέζα Μέι έγινε άκαμπτη και απόμακρη, ψυχρή, αλαζών και συγκεντρωτική, περιστοιχισμένη από πρόσωπα που αποθάρρυναν οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα, ενώ η αγοραφοβία της δεν της επέτρεψε να επικοινωνήσει με τον απλό λαό και να πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας.

Τα επτά τελευταία χρόνια που ζούμε την κρίση και τις επιπτώσεις της σε πρώτο βαθμό και πολλοί από εμάς σε πρώτο πρόσωπο. Παρακολουθούμε παράλληλα με τα πραγματικά γεγονότα και μια ιστορία για τους καλούς και τους κακούς πρωταγωνιστές αυτής της περιόδου. Έτσι οικοδομήθηκε και ένα αφήγημα με τους φίλους και τους εχθρούς της Ελλάδας, με τους κακούς και τους καλούς που πάντα όμως στα τέλος νικάνε οι καλοί !

Ως σήμερα έχουμε πάρει από το εγκεκριμένο δάνειο των εταίρων (με τα ιδιαίτερα προνομιακά επιτόκια) περίπου 14 δις ευρώ λιγότερα από ό,τι προβλεπόταν ως το τέλος Ιουνίου του 2017. Εξαιρουμένων συνολικά των ποσών που αφορούσαν τις Τράπεζες.

Δηλαδή η μεγάλη καθυστέρηση των αξιολογήσεων στέρησε φθηνό χρήμα, σημαντική ρευστότητα από την οικονομία και δυνατότητες για μεγαλύτερη ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, αντί των εξοντωτικών φορομπηχτικών μέτρων.

Με τα ποσά αυτά θα μπορούσε να εξοφληθεί το σύνολο των καθυστερημένων οφειλών του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις και τους πολίτες.

«Καημένε Αλέξη Τσίπρα» χλευάζει η επιθεώρηση Politico σχολιάζοντας τα συνεχή τηλέφωνα στη Μέρκελ. Παρότι είχαμε συμφωνήσει, «οι Ελληνες είχαν ζητήσει τρεις επιπλέον εβδομάδες για επικοινωνιακούς λόγους» επιβεβαιώνει ο Σόιμπλε - αυτό που ήδη ξέραμε από τα πρακτικά του προηγούμενου Eurogroup και από τον Τσακαλώτο. Και από την άλλη, η «Libération» προτρέπει «Κύριε Μακρόν, απλώστε το χέρι στον ελληνικό λαό»! Η κοινωνία ζει σε ένα κλίμα καταπιεσμένης οργής και μοιρολατρίας. Τα όσα όμως διαμείφθηκαν στην πρόσφατη διαπραγμάτευση για τη δόση προσθέτουν ένα συναίσθημα εθνικής απαξίωσης.

H κυβέρνηση με τη χθεσινή απόφαση οδηγεί τη χώρα σε ένα διαρκές μνημόνιο, σε αέναη λιτότητα.

Οι αυταπάτες έχουν τελικά επώδυνες συνέπειες για την Ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Προ-νομοθέτησαν απαράδεκτα μέτρα λιτότητας, συμφώνησαν σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά έτη χωρίς να πετύχουν την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση και κυρίως την αναδιάρθρωση του χρέους. Όλα αυτά απλώς για να πάρουν τη δόση. Με το χθεσινό αποτέλεσμα είναι να απορεί κανείς ,γιατί καθυστερούσαν τόσους μήνες και εντεινόταν η αβεβαιότητα. Πέρασε η γραμμή του Σόιμπλε και δέχτηκαν το ΔΝΤ να αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα. Και μετά από όλα αυτά έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν!

Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν έβαλε γραβάτα, αλλά έφυγε και με φέσι !

Στο χθεσινό Eurogroup:
– Δεν κερδίσαμε χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, που θα θέλαμε
– Δεν κερδίσαμε το QE, που επιδιώκαμε,
– Δεν πήραμε δήλωση βιωσιμότητας, που είχαμε ανάγκη,
– Η κυβέρνηση κατήγαγε μια εξαιρετική επιτυχία!

Ακούγοντας, τον Τσακαλώτο, χάρηκα, γιατί άκουσα έναν Έλληνα σοβαρό Υπουργό, που δεν είχε καμία σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, τόσο το δικό του, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Μελαγχόλησα όμως, γιατί, χρειάστηκε, να μείνει βυθισμένη στην κρίση, η χώρα, μέχρι σήμερα, για να εκπαιδευτεί, στην «Ευρωπαϊκή κανονικότητα».

Αν νομίζαμε ότι είχαμε τελειώσει με την «Πλατεία» μάλλον κάναμε μεγάλος λάθος. Οι αντιδράσεις τύπου Φιλιππάκη στη δολοφονική απόπειρα κατά του κ. Παπαδήμου, οι ημιαναλφάβητες υπουργικές φωνές για «γκεστα(μ)πίτες και μενουμευρωπαίους», τα ποσταρίσματα της κυρίας Αφροδίτης Μάνου, το σόου της κυρίας Κωνσταντοπούλου κατά του γερμανού πρεσβευτή και η κατακραυγή κατά του κ. Γλέζου που την επανέφερε στην τάξη - μέχρι ότι ξαναέβαλε τη ναζιστική σημαία ακούστηκε - δεν μας εφησυχάζουν. Καθόλου.

Εδώ και καιρό, με κεντρικούς πρωταγωνιστές αρκετά (νυν και πρώην) σημαίνοντα στελέχη της (νυν και πρώην) Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η δημόσια σφαίρα έχει εισέλθει σε μια μάλλον γκροτέσκα φάση επικοινωνίας. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Δίστομο, με πρωταγωνιστή την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον κ. Μανώλη Γλέζο[1], επιβεβαιώνουν δυστυχώς ότι η παρωδία «αντιστασιακής ταυτότητας» που στήθηκε στα χρόνια της μεγάλης «αυταπάτης» και του σύντομου «αντι-μνημονιακού αγώνα», απειλεί πλέον την ίδια την ιστορική μνήμη αλλά και την εξωτερική πολιτική της χώρας.

... Το μεταβατικό πολιτικό - προγραμματικό Συνέδριο του Ιουνίου οφείλει να αποτελέσει μία ανοιχτή διαδικασία προγραμματικής ανανέωσης και ανοιχτής επικοινωνίας με τους πολίτες. Να είναι ένα βήμα διαλόγου για όλα τα μέλη και στελέχη των κομμάτων και κινήσεων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Να αποφασισθεί μία πολιτική πρόταση και ένα προγραμματικό πλαίσιο με τομές και ανατροπές για την υπέρβαση της κρίσης, ένα νέο σύμβολο και ο οδικός άξονας που θα οδηγεί στον ενιαίο προοδευτικό φορέα. Για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και ενόψει του Συνεδρίου κρίνουμε σκόπιμο να συγκληθεί το Κεντρικό Συντονιστικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Εντός του 2017 θα πρέπει να γίνει το ιδρυτικό συνέδριο στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο για ενιαίο φορέα που θα ενώσει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς και του προοδευτικού κέντρου, με υπέρβαση της ομοσπονδιακής δομής και στην συνέχεια η εκλογή επικεφαλής από τη βάση.