ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Επειδή, οργιάζουν τα σενάρια και η μετρολογία, θεωρώ υποχρέωσή μας πλέον να αναδείξουμε βασικά σημεία τα οποία επιμένουμε ότι δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Εξηγούμαι: η αύξηση από τα 65 στα 67 του ορίου συνταξιοδότησης, οι περικοπές στις συντάξεις του ΟΓΑ, η μείωση του ΕΚΑΣ, οι μειώσεις στις συντάξεις από 1400 ευρώ και κάτω, η μείωση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων, η κατάργηση ειδικής παροχής μητρότητας, η αύξηση κατά 20% των εισιτηρίων στους συγκοινωνιακούς φορείς. Και βεβαίως η καταφυγή με οποιονδήποτε τρόπο στην εφεδρεία, που εντελώς ξαφνικά, προέκυψε τη βδομάδα αυτή.
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης
Ξέρετε τι είναι η χιονόμπαλα; Είναι ένα από τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν το παιγνίδι στο χιόνι. Σίγουρα οι εμπνευστές του δομημένου προϊόντος snowball είχαν δυνατή την αίσθηση του χιούμορ. Όσοι αγόρασαν το επενδυτικό αυτό προϊόν ζουν έναν επενδυτικό χειμώνα. Μεταξύ αυτών και η ΑΤΕ των κυρίων Μηλιάκου και Πανταλάκη. Ο πρώτος το αγόρασε. Ο δεύτερος το κράτησε και πλήρωνε και 47.000 λίρες την εβδομάδα σε ένα δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο. Πάλι το Λονδίνο μπροστά μας...
...Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος, όπως ήμουν σταθερά από την πρώτη στιγμή που είχε τεθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση το ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας. Όχι μόνο δεν δημιουργεί κανένα όφελος οικονομικό για τη χώρα και τα δημοσιονομικά της, αντίθετα διώχνει στην ανεργία κι άλλους συμπολίτες μας και δεν είναι δυνατόν να προστίθενται στο μεγάλο αριθμό ανέργων κι άλλοι άνεργοι . Πέραν του γεγονότος, επαναλαμβάνω, αποδείχτηκε ότι στο μέτρο που εφαρμόστηκε η εργασιακή εφεδρεία ήταν ένα φιάσκο. Δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσω με ένα φιάσκο.
Είχαμε μια διεξοδική συζήτηση αναφορικά με τις αποκρατικοποιήσεις. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια ενημερωτική διαδικασία.
Εκείνο το οποίο επιλέγεται είναι η όποια αποκρατικοποίηση θα πρέπει να εξασφαλίζει την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, θέσεις εργασίας, ουσιαστικές επενδύσεις και, προφανώς, με όρους και κανόνες νομιμότητας και διεθνούς διαφάνειας.
...Η πρόσφατη συναινετική υπερψήφιση των «ρυθμίσεων» γύρω από τον 4009/11 αποτελεί σίγουρα μια γενναία πράξη αποκατάστασης της δημοκρατικής τάξης στα πανεπιστήμια. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Το Πανεπιστήμιο πρέπει τώρα, σε συνθήκες ηρεμίας, να αναστοχαστεί τον εαυτό του και να απαντήσει στην κρίση με το δικό του αυτοδύναμο «ακαδημαϊκό σχέδιο ανάπτυξης». Είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Γιατί η ανάπτυξη της χώρας εξαρτάται από το σήμερα και το αύριο του ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου. Κι ακριβώς για αυτό το λόγο, το πανεπιστήμιο ακόμη περιμένει τη μεταρρύθμιση που του αξίζει.