Βασικές αιτίες της σημερινής ανεργίας είναι η έλλειψη διαχρονικών πολιτικών σεθέματα ανάπτυξης, η σταδιακή συρρίκνωση τηςπαραγωγικής βάσης (βιομηχανία - γεωργία) της χώρας που ποτέ δεν εκσυγχρονίστηκε, ούτε συνδέθηκε με την κοινωνία της γνώσης και προφανώς η «ευκολία» στην εργασιακή αποκατάσταση που πολλές φορές ελεγχόταναπό τους κομματικούς μηχανισμούς.

Η αναπτυξιακή πορεία της χώρας συνοδεύτηκεεπί δεκαετίεςαπό ερασιτεχνισμούς που ενσωμάτωναν και ωφελούσαν τις παραδοσιακές επαγγελματικές συντεχνίες. Κατά βάση όμως έδιναν ένα εύλογο χρονικό περιθώριο σε «εκλεκτούς» του διαχρονικού συστήματος εξουσίας να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο,τις κακώς σχεδιασμένες επενδυτικές διατάξεις και προγράμματα.

Δεν ξέρω αν γνωρίζουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ τι είδους μόρφωμα έχουν δημιουργήσει. Θα το σκέφτηκαν ίσως ορισμένοι, οι πιο εχέφρονες, όταν άκουσαν τα συνθήματα που φώναζαν οι νεολαίοι του κόμματος εναντίον του Φώτη Κουβέλη: «Τα δικαιώματά μας τα έκανες κουρέλι, άντε γ? Φώτη Κουβέλη».

Πως μπορείς να συκοφαντήσεις την πολιτική ενός ανθρώπου, ενός κοινωνικού φορέα ή ενός κομματικού σχηματισμού;
Με διάφορους τρόπους. Υπόγειους ή υπέργειους. Με υπογραφή ή παραπολιτικά. Με φήμες ή με μισές αλήθειες.
Αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά στον πολιτικό ιδίως χώρο.
Η πλέον όμως διαδεδομένη, κυρίως στην Αριστερά, μέθοδος είναι η καταγγελία για ρόλο… ουράς.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ουρά» του ΚΚΕ
• Η ΔΗΜΑΡ είναι «ουρά» του ΠΑΣΟΚ
• Οι ανένταχτοι αριστεροί είναι «ουρά» του κάθε κατεστημένου (αφού δεν στρατεύονται κατά του καπιταλισμού εντασσόμενοι – σαν κουκιά; - σε κάποιο μόρφωμα).

Ο όρος «μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία», ο οποίος λανσάρεται στον εσωκομματικό « ιδεολογικοπολιτικό διάλογο » (για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση), και τον οποίο χρησιμοποιεί ο φίλος Γεράσιμος Γεωργάτος στο άρθρο του «Μεταμορφώσεις αντιευρωπαϊκών και αντιδεξιών στερεοτύπων» γράφοντας και υποστηρίζοντας «την ανάγκη να υπάρξει επιτέλους και στην Ελλάδα μια σοβαρή μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία, οφείλουν τάχιστα να συναντηθούν μέσα από ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο» (http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=12322&sw=1280 )

θεωρώ ότι είναι άκρως ασαφής.

Το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή» εκτός από αποδοκιμασία χρειάζεται ερμηνεία. Διαφορετικά δεν αντιμετωπίζεται. Μια ερμηνευτική ατραπός είναι αυτή που συνδέει την άνοδο της Χρυσής Αυγής με την οικονομική κρίση και τις ανατροπές που αυτή φέρνει στη ζωή των πολιτών. Προσωπικοί και οικογενειακοί σχεδιασμοί ανατρέπονται άρδην και μεγάλα στρώματα του πληθυσμού αντιμετωπίζουν πια πολύ σοβαρά ενδεχόμενα που δεν υπήρχαν ούτε στα χειρότερα όνειρά τους.

Η ελληνική κοινωνία και η χώρα, αυτή τη χώρα που να μην ξεχνάμε ότι την έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και, αποδεδειγμένα πλέον, ποικιλοτρόπως έχουμε συλλογικά κακοποιήσει, έχει μπει σε μια περιδίνηση με ανεξέλεγκτη πορεία, αβέβαια έξοδο και απρόβλεπτες τις συνέπειες από μια τυφλή κοινωνική έκρηξη.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. αμέσως μετά την ίδρυσή της βρέθηκε αντιμέτωπη με δυσανάλογες για την ηλικία της, τις οικονομικές της δυνατότητες και το ολιγάριθμο των στελεχών της απέναντι σε σημαντικές-κομβικές πολιτικές προκλήσεις. Εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα σε περιβάλλον επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης και με τα πρώτα σημάδια της επερχόμενης ρευστοποίησης του μεταπολιτευτικά κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού.

Μία ημέρα μετά την επερώτηση της φασιστικής οργάνωσης "Χρυσή Αυγή’ προς τους Υπουργούς Παιδείας και Δημόσιας Τάξης, με θέμα την προσβολή της μνήμης του γέροντα Παΐσιου από χρήστη του Facebook, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος —όπως αναφέρει στο Δελτίο Τύπου που απέστειλε και στο οποίο αναφέρεται ότι «συνέλαβε 27χρονο ημεδαπό για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων», διότι «διαχειριζόταν σελίδα στο Facebook με βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό»-σχημάτισε δικογραφία εναντίον του και τον οδήγησε στην Εισαγγελία Αθηνών.

Προσφάτως, και με αφορμή την «3η του Σεπτέμβρη», η κυριακάτικη «Αυγή» έκανε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει το «νέο ΠΑΣΟΚ». Στο αφιέρωμα αυτό, νομίζω, θα πρέπει να προστεθεί - εκπρόθεσμα έστω - και το ιδεολογικό προφίλ του κόμματος έτσι όπως απορρέει από τις διάφορες (και συχνά αντιφατικές) δηλώσεις του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ. Γιατί αν μελετήσει κανείς προσεκτικά αυτές τις δηλώσεις θα καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να γίνει το «νέο ΠΑΣΟΚ» ∙ θέλει απλώς να γίνει ένα «παλαιό ΠΑΣΟΚ», και μάλιστα στην πιο αποκρουστική εκδοχή του.

* Οι δια­φω­νίες μέ­χρι τώ­ρα εί­ναι πε­ριο­ρι­σμέ­νες. Όλα, ό­μως, θα κρι­θούν α­πό τα μέ­τρα που θα α­να­κοι­νω­θούν.
* Σε έ­να συ­ντα­ξιού­χο που θα του μειω­θεί το ει­σό­δη­μα θα σκύ­ψω το κε­φά­λι.
* Η χώ­ρα μας έ­χει συ­γκε­κρι­μέ­νες δα­νεια­κές δε­σμεύ­σεις. Δεν μπο­ρού­με να κι­νού­μα­στε μό­νο με ό,τι μας α­ρέ­σει.

...Την πρώ­τη φο­ρά δεν έ­γι­νε κα­μία δια­πραγ­μά­τευ­ση και τη δεύ­τε­ρη φά­νη­κε ό­τι μεί­να­νε πο­λύ λί­γα πε­ρι­θώ­ρια. Το γε­γο­νός ό­τι ε­δώ και τρεις μή­νες στην Ελλά­δα πη­γαί­νει και έρ­χε­ται έ­να πα­κέ­το δε­σμεύ­σεων α­πο­δει­κνύει ό­τι γί­νε­ται μια ση­μα­ντι­κή προ­σπά­θεια. Για τον πυ­ρή­να της βα­σι­κής πο­λι­τι­κής που α­κο­λου­θεί­ται στο μνη­μό­νιο ε­ξα­κο­λου­θού­με να έ­χου­με δια­φω­νία. Έχου­με, ό­μως, μπρο­στά μας και ελ­πί­δα με­τά τη φουρ­τού­να, έ­να λι­μά­νι. Λι­μά­νι, που θα έ­χει στην ά­κρη του την ε­πι­μή­κυν­ση, την πι­θα­νό­τη­τα για α­να­διάρ­θρω­ση του χρέ­ους και την υιο­θέ­τη­ση της λύ­σης α­γο­ράς κρα­τι­κών ο­μο­λό­γων α­πό την Ε­ΚΤ. Πι­θα­νώς και της α­να­κε­φα­λαιο­ποίη­σης ε­κεί­νων των τρα­πε­ζών σύμ­φω­να με τα πρό­τυ­πα της Ιτα­λίας και της Ισπα­νίας.

Οπως είχε δηλώσει ο αμερικανός συγγραφέας Αλβιν Τόφλερ, είναι πιο εύκολο να μιλάς για αλλαγές από το να τις πραγματοποιείς. Ετσι, παρά το ότι οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι η υλοποίηση ενός γενναίου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων θα συμβάλει στην οικονομική ανάκαμψη και στην εισροή πολυπόθητων ξένων κεφαλαίων στη χώρα, το παρελθόν αποδεικνύει ότι η επίτευξη του στόχου αυτού είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση

Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η συμπεριφορά σε λόγια και πράξεις ορισμένων κατά κανόνα προνομιούχων ομάδων, όπως, π.χ. η συχνή αναφορά στην έννοια της «συνταγματικότητας» προκειμένου να αποκρούσουν την ανάληψη βαρών (περικοπή μισθών κ.λπ.).

Μου προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη το γεγονός ότι η ΔΗΜΑΡ δεν στήριξε το ψήφισμα στην επιτροπή δεοντολογίας της Βουλής για την καταδίκη των πράξεων βίας της Χ.Α.
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή την στάση και επίσης δεν βλέπω κάποιο προφανή λόγο για το μη πολιτικό λευκό στη ψηφοφορία.
Νομίζω ότι χρειάζονται επαρκείς εξηγήσεις και αρκετές αιτιολογικές αναφορές από την Κ.Ο. για αυτή τη στάση, τη στιγμή που τα τάγματα εφόδου, εκμεταλλευόμενα την απουσία του κράτους επωάζουν το αυγό του φιδιού.
Ίσως η μόνη δυναμική φωνή που θα έπρεπε να ακουστεί και είχε την απόλυτη νομιμοποίηση για να πράξει κάτι τέτοιο, αυτοακυρώθηκε με την ακατανόητη στάση της. Θεωρώ εκ των προτέρων ότι η όποια νομικίστικη δικαιολογία δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσει το μεγάλο πολιτικό ατόπημα.