Διαβάζω τις προτάσεις που διατύπωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη συνάντηση των Σοσιαλιστών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Παρίσι, 25 Αυγούστου) όπως δημοσιεύθηκαν στον Τύπο και διερωτώμαι: αυτό είναι το όραμα και η ευρωπαϊκή πολιτική της Ελλάδας, ιδιαίτερα μετά την κρίση του Brexit; Τα όσα πρότεινε ο Πρωθυπουργός δεν συγκροτούν ούτε όραμα ούτε σχέδιο ούτε συνολική ευρωπαϊκή πολιτική. Αποτελούν μια πτωχοπροδρομική προσέγγιση που λέει ουσιαστικά «δώστε μας περισσότερα χρήματα»!

Η κυβέρνηση ετοιμάζει τις βαλίτσες της για τη ΔΕΘ. Την τελευταία φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε κάποια πολιτική είδηση στη Θεσσαλονίκη ήταν πριν από δύο χρόνια, με την εξαγγελία ενός ανύπαρκτου, ανεδαφικού και κυρίως δημαγωγικού «παράλληλου προγράμματος», κοστολογημένου από τους περίφημους «οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ». Από τότε, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτή τη φορά, ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη με τρεις διαφορετικές βαλίτσες: τη «μάχη απέναντι στη διαπλοκή», τη «δίκαιη ανάπτυξη» και τη διεκδίκηση των «γερμανικών αποζημιώσεων».

Βρέθηκαν 700 Tριπολιτσιώτες, οι οποίοι (οι Τριπολιτσιώτες γενικώς) θεωρούνται -κατά τεκμήριο- ευφυείς άνθρωποι και υποδέχτηκαν ως σωτήρα τους τον Αρτέμη Σώρρα! Επτακόσιους νοματαίους δεν μαζεύει αυτή την στιγμή στην Τρίπολη ούτε ο Αλέξης ούτε ο Κυριάκος. Κυρίες και κύριοι, όπως πάει το πράγμα ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τον κ. Σώρρα στην Βουλή των Ελλήνων.

Η πρόσφατη ανακοίνωση της Ε.Ε. σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή ζητά από τις Ελληνικές Αρχές «να αντιμετωπίσουν ενεργά και δημόσια την εσφαλμένη εντύπωση ότι κατά την περίοδο 2010-2015 τα δημοσιονομικά στοιχεία που παρήχθησαν από την ΕΛΣΤΑΤ χειραγωγήθηκαν» καταρρίπτει εκκωφαντικά άλλον έναν αντιμνημονιακό μύθο που καλλιεργήθηκε με πρωτοβουλίες κομμάτων της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Όταν μιλούσαμε για αντικατάστασή του με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα με προοδευτικές κλίμακες που θα δίνει περίπου τα ίδια έσοδα, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον γνωστό λαϊκισμό και τις παροχολογίες του μιλούσε για πλήρη κατάργησή του. Σήμερα, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ -ενός φόρου που γονατίζει για μια ακόμη φορά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς- αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός παρά τις μεγαλόσχημες εξαγγελίες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντί να μιλά συνεχώς για τις θετικές προθέσεις που είχε, καλό θα ήταν, πρώτον να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες για την πρωτοφανή εξαπάτηση που υπέστησαν και δεύτερον το συντομότερο δυνατό να σταματήσει τις «μπακαλίστικες» ταχυδακτυλουργίες όπου οι συντελεστές επιβάρυνσης μειώνονται, αλλά ο φόρος και τα συνολικά έσοδα αυξάνονται! Επιτέλους ας πουν, για αλλαγή, και μια φορά την αλήθεια!

Ηταν Ιούλιος του 2010, μόλις λίγες μέρες μετά την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ. Σε μια από αυτές τις συνηθισμένες νυχτερινές μαζώξεις, ο Λεωνίδας Κύρκος κάνει στον επιστήθιο φίλο του και γραμματέα τότε της ΔΗΜΑΡ Σπύρο Λυκούδη την εξής ερώτηση: «Σπύρο, είμαστε κατά του Μνημονίου. Αλήθεια, λέμε στον κόσμο όμως από πού θα βρούμε τα λεφτά που χρειαζόμαστε;». Σε αυτή την πολύ απλή ερώτηση ενδεχομένως να κρυβόταν και όλο το πρόβλημα της χώρας.

Ηταν η εποχή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης πλειοδοτούσαν σε αντιμνημονιακό λόγο. Ηταν η εποχή που με την εύκολη αντιμνημονιακή ρητορική χτίζονταν πολιτικές καριέρες - δείτε το μισό Υπουργικό Συμβούλιο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεξιώθηκε τους Ολυμπιονίκες και μεταξύ πολλών άλλων βαθυστόχαστων απόψεων υποστήριξε πως «είμαστε υπερήφανοι γιατί, χάρη σε σας, η Γαλανόλευκη έχει φτάσει στα πέρατα της Οικουμένης. Και μάλιστα με τον πιο εμβληματικό τρόπο: Τον συμβολισμό του τι σημαίνει Ελλάδα, τι σημαίνει Νέα Γενιά της Ελλάδας, τι σημαίνει πραγματικό Ολυμπιακό Πνεύμα, τι σημαίνει Ελληνικό Πνεύμα».

Και ενώ διαβάζοντας τον λόγο του Προέδρου βρισκόμουν σε πελάγη εθνικής ανάτασης και αυτοεπιβέβαιωσης, τι με τσίμπησε και κοίταξα τον πίνακα των μεταλλίων;

Αν ο πρωθυπουργός συμμερίζεται τις απόψεις υπουργών του ότι το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ είναι «μια πληγή την οποία θα πρέπει να διερευνήσουμε σε βάθος», ή τις υποψίες τους ότι διογκώθηκαν τα ελλείμματα τεχνητά «για να υπαχθεί η χώρα στο μνημόνιο», τότε το σωστό θα ήταν να δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτο να διερευνήσει το θέμα και να του υποβάλει το πόρισμα. Δεν έπρεπε να περιμένει, καν, τις Βρυξέλλες. Θα έπρεπε να το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή, με δική του πρωτοβουλία.
Ολα τα στοιχεία (εκείνα που παρουσίαζε η κυβέρνηση Καραμανλή, η πραγματική εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών, οι διαδικασίες και κριτήρια της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, τα μεγέθη που τελικά προέκυψαν με βάση αυτές…) αναπαύονται στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ούτε καταστράφηκαν ούτε κρύφτηκαν.

Οι καθυστερήσεις για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς συνεχίζονται και μάλλον θα οδηγήσουν στην ματαίωση ενός πειράματος που ήταν απο την αρχή καταδικασμένο.

Οι λόγοι είναι αρκετοί. Θα αναφέρω μερικούς απο αυτούς.

Τα κοινωνικά κινήματα δεν δημιουργούνται με όρους συγκόλλησης σε επίπεδο κορυφής ούτε είναι αποτέλεσμα προσωπικών φιλοδοξιών που δημιουργούν πολιτικές στα μέτρα τους.

Μια απλή ανάγνωση των κινήσεων των επικεφαλής των κινήσεων καταδεικνύει ότι μάλλον προσπαθούν να αποφύγουν τα μονοπάτια του ρίσκου και να επιλέξουν αυτά του βολέματος.

...Η πολιτική συζήτηση αυτής της περιόδου διεξάγεται σε έντονους τόνους. Αν και μπορούμε να πούμε ότι μέχρι το δημοψήφισμα η αντιπαράθεση αντανακλούσε δύο διαφορετικές στρατηγικές για την πορεία της χώρας, η γνωστή συνέχεια δε δικαιολογεί κατά την άποψή μου αυτή την ένταση, η οποία μάλλον εξυπηρετεί μικροκομματικά συμφέροντα παρά αντανακλά κάποια προγραμματική σύγκρουση μεταξύ εναλλακτικών προτάσεων. Η υπέρβαση όμως αυτού του σχήματος, δηλαδή η ανάπλαση του δημόσιου διάλογου, είναι βασική προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση.

• Για την υπόθεση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ υπάρχει δικαστική διερεύνηση συνεπώς απαιτείται υπεύθυνη στάση. Σεβόμαστε την Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της, πρέπει όμως και η ίδια να προστατεύει τον ρόλο της. Ο θεσμός πρέπει να προστατευθεί κυρίως από όσους τον υπηρετούν.

• Σε πολιτικό επίπεδο η διαχείριση του θέματος από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει την στρεβλή ανάγνωση των αιτιών της κρίσης και τους λόγους για τους οποίους αυτή όχι μόνο δεν θα ξεπεραστεί αλλά συνεχώς θα βαθαίνει.

Τι ζητά ο Αλέξης Τσίπρας στη συνάντηση των Σοσιαλιστών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στο Παρίσι; Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;

Ολα είχαν αρχίσει ανάποδα. Για τον σημερινό Πρωθυπουργό και τη ριζοσπαστική μπρουταλιτέ που περιέφερε για χρόνια ως ιδεολογία, η Ευρώπη που τον ενδιέφερε ήταν «των λαών» - η άλλη, η υπαρκτή, ήταν κακή, νεοφιλελεύθερη, παραδομένη στις ηδονές των αγορών