Και αίφνης το κράτος έγινε επίκαιρο. Τουλάχιστον στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου οι νεοσυντηρητικοί μετεξελίχθησαν αναγκαστικά και προς στιγμή σε «σοσιαλιστές». Αραγε οι αμερικανικές κρατικοποιήσεις μεγάλων πτωχευμένων τραπεζών έχουν κάτι να μας πουν για το ρόλο και τη λειτουργία του κράτους στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, στις οποίες εθεωρείτο μέχρι πρότινος ότι αντιστοιχεί μια μορφή μεταμοντέρνου κράτους;

Οι κρατικές παρεμβάσεις στις ΗΠΑ για τη σωτηρία των επενδυτικών τραπεζών που κατέρρευσαν και συμπαρέσυραν στη δίνη τις αγορές ολόκληρου του κόσμου έφεραν και πάλι στην επικαιρότητα το ερώτημα: ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους στη σύγχρονη μορφή του καπιταλισμού;

"Στο περιθώριο" ενός συνεδρίου, μιας διάσκεψης, ενός συμβουλίου γίνονται παγίως οι πιο ουσιαστικές διεργασίες -εκεί κλείνονται οι συμφωνίες, εκεί πιστοποιούνται τα ναυάγια, εκεί ανταλλάσσονται οι κρίσιμες πληροφορίες. Για πολλούς οι "διάδρομοι" των διεθνών συναντήσεων είναι ο πραγματικός λόγος συμμετοχής σε μια συνάντηση.

Όλον τον πλανήτη επηρεάζει η χρηματοοικονομική κρίση που γεννήθηκε στις ΗΠΑ, καθώς οξύνεται δραματικά τις τελευταίες εβδομάδες. Από την αντιμετώπισή της εξαρτάται αν θα αποτραπεί μια βαθειά ύφεση με παγκόσμια εμβέλεια. Αυτό που παίζεται όμως επίσης είναι αν τελικά απλώς θα επιδιορθωθεί το εκτροχιασμένο χρηματοοικονομικό σύστημα, για να αναπαραγάγει ανάλογα προβλήματα στο μέλλον, ή αν θα αλλάξει ριζικά. Και αυτό είναι ζήτημα των πολιτικών που θα αποφασισθούν.

Η ιστορία της «Αυγής» είναι λίγο-πολύ γνωστή. Στα φύλλα της, για πενήντα και πλέον χρόνια, αποτυπώνεται η μετεμφυλιακή περιπέτεια της Ελλάδας και των Ελλήνων αριστερών. Οι σελίδες της αποτελούν το πρωτογενές αρχειακό υλικό της ιστορίας της σύγχρονης ελληνικής αριστεράς, αλλά και το ημερολόγιο και το λεύκωμα, την έγγραφη μνήμη των αριστερών της ανανεωτικής αριστεράς

Στις 29 του Σεπτέμβρη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αποφασίζεται η τύχη της "Αυγής". Πρόκειται για μια διαδικασία που ξεκίνησε ξαφνικά κατακαλόκαιρα και φαίνεται πως πάει να τελειώσει -αν τελειώσει- τώρα που φθινοπώριασε και ο καιρός άρχισε να μελαγχολεί, για να μπορεί ίσως να ταιριάξει με τη λύση που θα δοθεί.

Το πρόσφατα ψηφισθέν νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά επιτρέπει την ύπαρξη αυτόνομων μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών των ελληνικών Α.Ε.Ι. εκτός της ελληνικής επικράτειας. Στα τέλη Ιουλίου, περίοδο στην οποία αναστέλλεται η λειτουργία των οργάνων διοίκησης των Α.Ε.Ι. και οι συνδικαλιστικοί φορείς των μελών Δ.Ε.Π. και των φοιτητών στην πραγματικότητα υπολειτουργούν, δημοσιοποιήθηκε η πιθανότητα δημιουργίας μεταπτυχιακού προγράμματος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην πόλη των Σκοπίων.

"Με πλημμύρισαν κύματα ευχαρίστησης· ένιωσα λες και γλίστραγα σ’ έναν άγριο καταρράχτη", γράφει με ενθουσιασμό μια εκστασιασμένη αναγνώστρια. Μια άλλη θυμάται: "Λες κι είχα μέσα μου ένα εκατομμύριο μικροσκοπικά μπαλόνια ηδονής, που εξερράγησαν όλα μεμιάς".

Οι περιγραφές δεν προέρχονται από το Cosmopolitan, κάποιο ερωτικό σάιτ, κάποιο Άρλεκιν, ούτε βέβαια από κάνα τσοντοκάναλο. Ανήκουν, είτε το πιστεύετε είτε όχι, στη νέα φιλοσοφία της Θρησκευτικής Δεξιάς στην Αμερική.

O Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του OHE με τη Γενική Συνέλευση να είναι σχεδόν κάθε χρόνο στο πρώτο πλάνο της επικαιρότητας. Θα σφραγισθεί η φετινή Γενική Συνέλευση από την αντιπαράθεση Oυάσιγκτον - Mόσχας σε ένα ρητορικό τουλάχιστον remake της δεκαετίας του ’50, όπου οι εκπρόσωποι των δύο αντιπάλων ασκούσαν επικοινωνιακή πολιτική σε παγκόσμια κλίμακα χωρίς να ενδιαφέρονται για την αναζήτηση συναινετικής διαχείρισης των κρίσεων;

Στο κοινό τους κείμενο του 1999, στο οποίο οι Τόνι Μπλερ (Tony Blair) και Γκέρχαρντ Σρέντερ (Gerhard Schroeder/Schröder) είχαν δώσει τον τίτλο: «Ευρώπη: ο τρίτος δρόμος/ το νέο κέντρο» (Europe: The Third Way/ Die Neue Mitte), διατυπωνόταν με έμφαση: «οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνούν σχεδόν σε όλες τις χώρες της (Ευρωπαϊκής) Ένωσης.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ υπέβαλε στην ΚΠΕ ένα ολοκληρωμένο κείμενο-συμβολή στο διάλογο για την αποσαφήνιση της στρατηγικής του κόμματος το επόμενο διάστημα. Το κείμενο αυτό υποστηρίχτηκε και στη διαδικασία της συζήτησης στην ΚΠΕ. Δεν ψηφίσαμε το τελικό σχέδιο απόφασης επειδή δεν απαντά στις πραγματικές ανάγκες που θέλουν οι επιταχυνόμενες πολιτικές εξελίξεις.

...Ένα κόμμα της Αριστεράς έχει πάντα και οφείλει να έχει την «διαμαρτυρία» ως συστατικό στοιχείο της πολιτικής του φυσιογνωμίας. Πρόβλημα τίθεται όταν και εάν συρρικνώνει όλη του την παρουσία και παρέμβαση στην μονοκαλλιέργεια της διαμαρτυρίας.

...Ο δικομματισμός δέχεται για την ώρα δημοσκοπικές απειλές, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ήδη «έφυγε», ώστε να μιλάμε για επιστροφή του! Ή ακόμη και για ενδεχόμενη ανακαίνισή του μέσα από κάποιον ασαφή «διπολισμό», ο οποίος θα μπορούσε απλώς να επαναφέρει τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά ως προς το πολιτικό σύστημα και τη διακυβέρνηση της χώρας. Κυβερνήσεις συμμαχιών είναι κάτι διαφορετικό, εάν βεβαίως βασίζονται σε προγραμματικές και πολιτικές συγκλίσεις και συμφωνίες που θα προέκυπταν ανάμεσα σε αυτόνομες και διακριτές πολιτικές οντότητες.