Γιατί οι Δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Αγκύρας Ιμάμογλου και Γιαβάς είναι μακράν πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι για τον Ερντογάν από ότι ο ηγέτης του CHP Κιλιτσντάρογλου?

Τι προκαλεί αυτή την διαφοροποίηση παρά το γεγονός ότι και οι τρείς ανήκουν στο Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα?

Ένα είναι βέβαιο:Το προβάδισμα των Δημάρχων δεν οφείλεται ούτε στην διαφορά ηλικίας ούτε στο μεγαλύτερο επικοινωνιακό τους ταλέντο.

«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων...» Ο πρόεδρος Ερντογάν ήθελε το 2023 με τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη δημιουργία της σύγχρονης Τουρκίας (1923) να αποτελέσει την αφετηρία για το «νέο Τουρκικό αιώνα».

Με στόχο, όπως εξήγγειλε, να καταστεί η Τουρκία «μια από τις δέκα πλέον προηγμένες χώρες του πλανήτη με αναπτυγμένη οικονομία, γεωπολιτική επιρροή, δημοκρατία, σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων, κ.λπ».

Στην Τουρκία, οι ερντογανικοί δημοσιογράφοι σπεύδουν να κρύψουν πίσω από την πλάτη τους το μικρόφωνο, όταν στο πλάνο μπαίνει απρόσκλητος κάποιος οργισμένος σεισμόπληκτος. Υπάρχουν όμως και δημοσιογράφοι που τιμούν την ευθύνη που αντιστοιχεί στον δημόσιο ρόλο τους. Παράδειγμα, η παρουσιάστρια ειδήσεων Ντιλαρά Γκιουντέρ, η οποία τόλμησε να πει στον αέρα το αυτονόητο, πιστοποιημένο από την τραγωδία της χώρας της. Οτι οι σεισμοί του 1999 δεν έγιναν μάθημα για τους κρατούντες και τους διαπλεκόμενους μεγαλοεργολάβους. Και ότι για τα μυριάδες θύματα «δεν φταίει η μοίρα ή η φύση, αλλά οι μηχανικοί, οι κατασκευαστές και όσοι έδωσαν την έγκριση».

Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ την Άνοιξη του 1986 και η διαχείριση της από τον κρατικό μηχανισμό φώτισε δύο παράλληλα σύμπαντα: Την βαθιά αποδιοργάνωση και από τελμάτωση στην ΕΣΣΔ μιας χώρας που ήταν πυρηνική και διαστημική δύναμη. Και την ανάγκη τερματισμού της εμπλοκής της χώρας από το Αφγανιστάν, την Κούβα μέχρι την Αγκόλα την Μοζαμβίκη και την Αιθιοπία , για να μπορέσουν να υλοποιηθούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ανατροπές.

Λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί κρίνουν, ως γνωστόν, πολιτικές καριέρες. Οι γερμανικές εκλογές θα γίνονταν στις 22 Σεπτεμβρίου 2002 και ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς, Εντμουντ Στόιμπερ, ήταν το απόλυτο φαβορί – 10 μονάδες μπροστά στις δημοσκοπήσεις από τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ. Στα μέσα Αυγούστου, όμως, άνοιξαν οι ουρανοί και η Σαξονία πνίγηκε από τις «πλημμύρες του αιώνα». Πολλά τα θύματα και απίστευτες οι καταστροφές. Ο Στόιμπερ αποφασίζει ότι δεν θα διακόψει το πρόγραμμά του για να επισκεφθεί τη βυθισμένη στις λάσπες Δρέσδη. Αντίθετα, ο Σρέντερ φοράει γαλότσες και αδιάβροχο και περιοδεύει στην πρώτη γραμμή, συντονίζοντας τις επιχειρήσεις και υπόσχεται βοήθεια στους πληγέντες. Σαράντα μέρες μετά πετυχαίνει τη μεγάλη ανατροπή στις εκλογές.

Οταν κόβεται απότομα το νήμα της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, από πλήγμα της μοναδικής μη ελεγχόμενης υπερδύναμης, που οι λαοί την αποκαλούν μοίρα, κόβεται αναγκαστικά και το νήμα του πολιτικού χρόνου. Εστω για λίγο, ώσπου να ξαναδέσουν τα τμήματά του η συνήθεια και τα ποικίλα συμφέροντα. Στην έτσι κι αλλιώς ταραγμένη περιοχή μας, ο Εγκέλαδος προσφέρει συχνά το όνομα και τα γνωρίσματά του στη μοίρα. Αυτό συμβαίνει και τώρα, με τον φονικότατο διπλό σεισμό στα σύνορα δύο ακήρυχτα εμπόλεμων χωρών, της Τουρκίας και της Συρίας.

Με περισσότερους από 3.000 νεκρούς επισήμως, με χιλιάδες άστεγους στο χιόνι και με πολλά κρατικά κτίρια, ακόμα και νεόκτιστα νοσοκομεία να έχουν καταρρεύσει, η Τουρκία προσπαθεί να μετρήσει τις πληγές της από τους δυο φονικούς σεισμούς 7,7 και 7,6 της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξαν τις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας.

Το επιχείρημα να μη χάσουμε την Τουρκία είναι η μόνιμη επωδός όλων όσοι στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες της Δύσης προκρίνουν τον κατευνασμό του Ερντογάν ως μονόδρομο.

Η διατύπωση να μη χάσουμε την Τουρκία έχει σημείο αναφοράς τη διαμάχη στις ΗΠΑ μετά τη νίκη του Μάο στην Κίνα, όταν οι Ρεπουμπλικανοί κατηγορούσαν τον Τρούμαν ότι έχασε την Κίνα.

Η Τουρκία όπως την ήξεραν οι ΗΠΑ μέχρι την άνοδο στην εξουσία του Ερντογάν και του ΑΚΡ έχει χαθεί.

Θα συνεχίσουμε στον δρόμο του Μεντερές είπε ο Ερντογάν αναφερόμενος στις 14.5.1950 -ημέρα που ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, νικητής των εκλογών, αναλάμβανε τα καθήκοντα του πρωθυπουργού- για να προσδιορίσει τη 14η του Μαΐου 2023 ως την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών.

Μέχρι το 1945 η Τουρκία είχε μονοκομματικό καθεστώς, με το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα CHP που ίδρυσε ο Κεμάλ να κυβερνά συνεχώς από το 1923.

Με τη φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του δήμαρχου Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου να εξαρτάται από την απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ο Ερντογάν διέβη τον Ρουβίκωνα και έστειλε ένα σαφές μήνυμα στην αντιπολίτευση, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία σε καμία περίπτωση.

Το μήνυμα λέει ότι τη νομιμότητα τη διαμορφώνει κατά περίπτωση ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί ισόβιος πρόεδρος της χώρας.

H τρομοκρατική επίθεση στην τουριστική Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης έχει όλα τα χαρακτηριστικά της προβοκάτσιας. Οι κουρδικές οργανώσεις, ιδιαίτερα της Συρίας, θα πρέπει να ήθελαν να αυτοκτονήσουν πολιτικά φέρνοντας σε τόσο δύσκολη θέση του συμμάχους τους στον κόσμο, ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον. Το κίνητρο είναι αυτό που τις περισσότερες φορές δείχνει τον ένοχο. Σαφώς το κίνητρο δεν μπορεί να αναζητηθεί στην κουρδική πλευρά.

1. Ανήκει η Τουρκία στην Δύση;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία αποτελεί τμήμα της ”Δύσης”. Αν και έχει πολλές και μεγάλες ιδιαιτερότητες, ανήκει σε όλους τους δυτικούς θεσμούς και οργανισμούς. Μέλος του ΝΑΤΟ, μέλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), συνδεδεμένη χώρα με την ΕΕ από την δεκαετία του ’60, και υποψήφια προς ένταξη. Συμμετείχε ως πλήρες μέλος στην εναρκτήρια Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Μακρόν και της Ε.Ε.