Τα απόβλητα του κορωνοϊού σκοτώνουν τη φύση. Η τάση, στην οποία είχα αναφερθεί με τραγική διορατικότητα από τούτη τη στήλη στις 16 Αυγούστου πέρσι (“Κολύμπι με τον SARS-Cov-2”) και που βασιζόταν στις πρώτες επιστημονικές ενδείξεις, δυστυχώς επιβεβαιώνεται και... γιγαντώνεται.

Πλέον τεκμηριώνεται ότι βρισκόμαστε μπροστά στις νέες -λόγω πανδημίας- διαστάσεις ενός παλαιού προβλήματος. Της καταστροφής της άγριας φύσης από τα πλαστικά συστατικά των μέσων ατομικής προστασίας κατά του κορωνοϊού, που καταλήγουν αλόγιστα σε τεράστιες ποσότητες στο περιβάλλον.

Οι επέτειοι αποκτούν νόημα όταν λειτουργούν ως συνόψεις του παρελθόντος και της Ιστορίας του προς όφελος και ως μοχλοί κοινωνικών διαδικασιών ανανέωσης των συμβολαίων συμβίωσης. Η μονοπώληση των εορτασμών, οι επιδείξεις πατριωτισμού, πλούτου, λάμψης και πειθάρχησης ακυρώνουν και υπονομεύουν τη δυναμική των επετείων.

Οι νέες ρυθμίσεις διαλύουν την έννοια όχι του οκταώρου αλλά του χρόνου εργασίας εν γένει, θέτοντας τον εργαζόμενο σε συνεχή ετοιμότητα 24 ώρες το 24ωρο

Είναι ψευδές, ισχυρίζεται η κυβέρνηση, ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν 13 ώρες την ημέρα, στο πλαίσιο της νέας διευθέτησης χρόνου εργασίας, «διαψεύδοντας» το πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Αυτό που ισχύει όμως είναι διαφορετικό.

Οι γνώμες για το δέον γενέσθαι μπορεί να διαφέρουν, αλλά ας συμφωνήσουμε ότι η πραγματικότητα θα είναι μία, κοινής αποδοχής. Κι αυτή των εμβολίων. Ιδού, λοιπόν, κάποια βασικά δεδομένα:

Πρώτο, μέχρι σήμερα έχουν ξεπεράσει το 1 δισ. οι δόσεις εμβολίων παγκοσμίως. Πάνω από τις μισές δόσεις έχουν γίνει σε δύο μόνο χώρες, περίπου 250 εκατ. στις ΗΠΑ, 290 εκατ. στην Κίνα. Ακολουθούν η Ινδία με 160 εκατ. δόσεις, η Βρετανία με 51 εκατ., η Γερμανία με 32

Η μνήμη από τον Γενάρη του ’15 είναι ακόμα νωπή. Η Αριστερά, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πήρε την εντολή να κυβερνήσει τη χώρα μετά από αδιάβλητες εκλογές. Εξού και το συγκινησιακά φορτισμένο σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά!» (το οποίο εμμέσως πλην σαφώς δεν θεωρεί το ΠΑΣΟΚ αριστερό κόμμα). Οπως και να ʼχει το πράγμα, για τους περισσότερους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η αισιοδοξία, επειδή αυτοί που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας δεν έφταιγαν για τα ολέθρια λάθη που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου και επιπλέον σκόπευαν να κινηθούν διαφορετικά από τους προηγούμενους.

Η σημερινή δήθεν «πολυδιάστατη» πολιτική μας είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν μας διαφοροποιεί από τους ισχυρούς «προστάτες» μας, μας ευθυγραμμίζει με τους πιο ακραίους κύκλους και πολιτικές τους.

Τα τραγικά γεγονότα που εκτυλίσσονται για πολλοστή φορά στην Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας, πλην των άλλων, προκαλούν σκέψεις και για το πού έχει οδηγηθεί η εξωτερική μας πολιτική.

Από την πολυσχολιασμένη προγραμματική ομιλία του Τζο Μπάιντεν στη Γερουσία κράτησα την εκτίμηση ότι μέσα στη επόμενη δεκαετία θα κριθεί η θέση των ΗΠΑ στον 21ο αιώνα. Δεν πρόκειται για μαντεία, ούτε για πρόβλεψη αστρολόγου που προφητεύει για το πώς θα είναι η Αμερική το 2080 ή το 2090. Πρόκειται για τεκμηριωμένη πολιτική εκτίμηση που βασίζεται στο ότι ο κόσμος γυρίζει σελίδα, ότι βρίσκονται σε εξέλιξη μείζονες αλλαγές - γεωπολιτικές, τεχνολογικές, κλιματικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές - και ότι τώρα παίζεται πώς θα πλασαριστεί κάθε χώρα στο νέο τοπίο.

Στο περίπλοκο τοπίο της Μέσης Ανατολής είναι δύσκολο να ξεδιαλύνει κανείς τον ρόλο διαφόρων παραγόντων, και να αποφύγει μονομερείς εκτιμήσεις. Πολλές φορές θύτες και θύματα εναλλάσσονται στους ρόλους τους. Υπεύθυνοι για την μη επίλυση του Παλαιστινιακού, έχουν υπάρξει από πολλές πλευρές. Τα τελευταία πολύ δυσάρεστα γεγονότα δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε και πάλι.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού στον 21ου αιώνα είναι, ότι η οικονομική δύναμη έχει μετατοπιστεί από τους στυλοβάτες της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή τους παραγωγούς των αγαθών και τους εμπόρους, στους ρυθμιστές των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας (Globa Value Chains, GVCs) που έχουν στην κατοχή τους άυλα περιουσιακά στοιχεία, όπως πνευματική ιδιοκτησία (Intellectual Property, IP) ή χρηματοοικονομικά μέσα.

Ο Αλέξης Ηρακλείδης είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συγγραφέας δύο βιβλίων για το Κυπριακό και πέντε βιβλίων στα ελληνικά και στα αγγλικά για την ελληνοτουρκική διένεξη. Το πιο πρόσφατο: το «Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειος. 50+1 όψεις των ελληνοτουρκικών διενέξεων» (Αθήνα, εκδόσεις Θεμέλιο, 2020). Μιλήσαμε μαζί του.

Η διακήρυξη συντάχθηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα από την Εκτελεστική Επιτροπή της «ομάδας Σπινέλι»,  μαζί με ευρωβουλευτές από πέντε πολιτικές ομάδες του Ε.Κ. Τη συνυπογράφουν 140 -έως χθες- πολιτικές προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μεταξύ αυτών και πλην του Αλέξη Τσίπρα, συνυπογράφουν οι πρώην πρωθυπουργοί Τζιουζέπε Κόντε (Ιταλία), Χοσέ Θαπατέρο και Φελίπε Γκονζάλεθ (Ισπανία), Γκι Φερχόφστατ (Βέλγιο), ο πρώην Ευρωπαίος επίτροπος Χοακίν Αλμούνια, πρώην πρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου όπως ο Μάρτιν Σουλτς και ο Χανς Γκερτ Πέτερινγκ, πρόεδροι ευρωομάδων όπως η Ιράτσε Γκαρθία Πέρεθ, ευρωβουλευτές και βουλευτές των εθνικών Κοινοβουλίων, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και πολλοί ακόμη εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, του επιχειρηματικού κόσμου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από όλη την Ε.Ε.

Λίγα χρόνια μετά τη πτώση του Τείχους (1989) και σχεδόν δύο αιώνες από τη Γαλλική Επανάσταση (1789), όταν και καταχωρίστηκε ιστορικά ο διαχωρισμός Δεξιάς – Αριστεράς, ο Νορμπέρτο Μπόμπιο, με το βιβλίο του «Δεξιά και Αριστερά», θέλησε να αποκωδικοποιήσει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο παρατάξεις.