Η προσεχής πενταμερής+1 διάσκεψη για το Κυπριακό πραγματοποιείται σε μία από τις χειρότερες στιγμές για το Κυπριακό: (1) ο μετριοπαθής αντιεθνικιστής Μουσταφά Ακιντζί δεν είναι πλέον ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, (2) στο πηδάλιο στον Βορρά είναι οι απορριπτικοί εθνικιστές, που (3) με ποδηγέτη τον Ερντογάν επιζητούν μόνο τη λύση των δυο κρατών. Επίσης (4) οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας συνεχίζουν να βρίσκονται στο ναδίρ και (5) όσο για τις σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας, είναι άκρως προβληματικές με ευθύνη, εννοείται, της Τουρκίας.

Τα μεσαία στρώματα μπορούν να βρουν τον εκφραστή των αιτημάτων τους στον ΣΥΡΙΖΑ και να αποτελέσουν ενεργό μας σύμμαχο

Ηπολιτική συζήτηση στον χώρο της Αριστεράς για τον προσανατολισμό των κομματικών σχηματισμών, και μάλιστα σε εποχές όπως η σημερινή, η οποία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές στον τρόπο παραγωγικής και κοινωνικής οργάνωσης και στην οποία μεγάλα ζητήματα όπως η κλιματική κρίση απαιτούν επείγουσες απαντήσεις, είναι δυναμική.

Ενδιαφέρεται, πρακτικά, η Ευρώπη για τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία ή όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αναδιανομή ισχύος και πλούτου στο εσωτερικό της;

Οσον αφορά το δεύτερο, η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας και των κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις επιτρέπουν σε όσα κράτη έχουν λεφτά να ενισχύουν με φρέσκα κεφάλαια τις επιχειρήσεις τους. Αυτό συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία. Οσα κράτη δεν έχουν λεφτά ή/και είναι καταχρεωμένα, είτε ενισχύουν τις επιχειρήσεις τους πολύ λιγότερο είτε ενισχύουν πολύ (έως πάρα πολύ) λιγότερες από αυτές.

Η κυβέρνηση έχοντας φροντίσει να δώσει ασυλία στους τραπεζίτες, έφτασε στο αποκορύφωμα με την τροπολογία την οποία κατέθεσε εν κρυπτώ την Πέμπτη

Αυτή η κυβέρνηση αποδείχθηκε πολύ γρήγορα ότι έχει μία μοναδική ειδικότητα: την προσφορά ασυλίας στον εαυτό της και σε ποικιλώνυμα συμφέροντα. Βέβαια κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα. Προεκλογικά ο ίδιος ο Μητσοτάκης είχε προαναγγείλει fast track διαδικασίες για μεγάλες επενδύσεις με ελέγχους, που, αντί να γίνονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, θα επαφίενται στους ίδιους τους ελεγχόμενους.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΝΔ για τη μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου “το πραξικόπημα των συνταγματαρχών είναι μια διαρκής υπόμνηση των δεινών που μπορεί να φέρει ο ακραίος διχασμός που θρέφεται από τον λαϊκισμό και την έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων”. Δηλαδή, σύμφωνα με τη ΝΔ, οι πραξικοπηματίες δεν ήταν αντικομουνιστές, εθνικιστές, πατριδοκάπηλοι, ακροδεξιοί, φασίστες. Λαϊκιστές ήταν!

Ενα κύμα εθνικού ναρκισσισμού σαρώνει τη χώρα μας μετά το επεισόδιο Δένδια - Τσαβούσογλου. Δημοσιογράφοι, διεθνολόγοι και κόμματα επικροτούν: επιτέλους, κάποιος «τους τα είπε χύμα», οι τουρκικές προκλήσεις δεν έμειναν αναπάντητες. Ας παραδειγματιστούν και οι Ευρωπαίοι εταίροι που τόσον καιρό χαϊδεύουν τον Ερντογάν. Η Ελλάδα έδειξε τον δρόμο. Μπράβο, Νίκο.

Εν αρχή ην ο λόγος. Ο Γουτεμβέργιος πρόσταξε «τυπωθείτω» και η διακίνηση των ιδεών άρχισε να γίνεται μέσω βιβλίων, εφημερίδων, προκηρύξεων και πάσης φύσης γραπτών. Η αναπαραγωγή και η κατοχύρωσή τους προϋπέθεταν το καφενείο, τον χώρο δουλειάς, «τη συγκέντρωση».

Ήταν η εποχή των μεγάλων επαναστάσεων, των «κεντρικών» πολέμων. Ήταν ακόμα μια κοινωνία σωμάτων. Μετά ήρθαν το ραδιόφωνο και η TV. Εξαφάνισαν τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας, σχετικοποίησαν τον ρόλο των εφημερίδων αλλά και των ίδιων των κομμάτων και της εθνικής Βουλής, χωρίς βέβαια να καταργούν τέτοιους θεσμούς.

Ένας από τους βασικούς λόγους αποτυχίας στο δεύτερο και τρίτο κύμα της πανδημίας είναι ότι έσπασε ο "κανόνας της εμπιστοσύνης" σύμφωνα με τον οποίο η επιτροπή των λοιμωξιολόγων εισηγείται με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα και η κυβέρνηση παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις.

Η πρόσφατη δημοσίευση μέρους των πρακτικών επιβεβαίωσε αυτό για το οποίο ήμασταν υποψιασμένοι.

Τόσο στις πρόσφατες δηλώσεις Νίκου Δένδια - Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα, όσο και στην παλαιότερη επεισοδιακή συνάντηση Προκόπη Παυλόπουλου - Ταγίπ Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο της Αθήνας, η Μειονότητα της Θράκης ήταν το έναυσμα για την αντιπαράθεση.

Η Μειονότητα της Θράκης βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Αφενός μεν, πολλά μέτρα που ασκούνταν σε βάρος της έχουν αρθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1990, χωρίς όμως να έχει γίνει ουσιαστική αυτοκριτική της ελληνικής Πολιτείας για τις απαράδεκτες, για σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, πολιτικές που είχαν ασκηθεί στο παρελθόν.

Η 21η Απριλίου του 1967 υπήρξε ο πρώτος κρίκος μιας αλυσίδας δεινών που κράτησε 7 χρόνια. Η δικτατορία έπεσε αφού δεν άντεξε στο βάρος της προδοσίας της Κύπρου και των λαϊκών αντιδράσεων. Το στρατιωτικό καθεστώς άφησε πίσω του μια Ελλάδα ρημαγμένη, που έπρεπε την επόμενη ημέρα να ανασυντάξει τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, να αναζητήσει την κοινωνική ισότητα στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών αξιών και να σταθεροποιήσει την οικονομία που είχε καταρρεύσει.

Ακούγοντας τον σημερινό Υπουργό Εργασίας κ. Κωστή Χατζηδάκη, αρχίζω να πιστεύω ότι διαθέτει εργασιακή εμπειρία από άλλη χώρα.
Μας είπε, πλην των άλλων, ότι, η εφαρμογή της υπό νομοθέτηση ρύθμισης των τεσσάρων συνεχόμενων ημερήσιων δεκάωρων εργασίας, που οδηγούν στην τετραήμερη εβδομαδιαία εργασία, θα προκύπτει, είτε με αίτηση του εργαζόμενου, είτε, σε κάθε περίπτωση, με συναίνεσή του.
Η πρώτη περίπτωση έχει ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί, ιδίως σήμερα που ο ένας μισθός δεν καλύπτει τα στοιχειώδη έξοδα, και άρα δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει εργαζόμενος να εργαστεί υπερωριακά χωρίς αμοιβή, για να «αναπαυθεί» τρεις ημέρες αντί για δύο.

Στις 30 Ιανουαρίου 2021, τα «Νέα» είχαν πρωτοσέλιδο που έκανε λόγο για «το κρυφό χαρτί της επόμενης κάλπης- Έτοιμη η δεξαμενή 800.000 ψηφοφόρων». Η «είδηση» αυτή θορύβησε την αντιπολίτευση, ωστόσο τα πυρά ήταν άσφαιρα. Η κυβέρνηση έχει καταλάβει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί από την ενδεχόμενη αλλοίωση του εκλογικού σώματος, που θα περιλαμβάνει απόδημους που δεν έχουν καμία σχέση με τα ελληνικά πράγματα, και κάθε λίγο και λιγάκι επινοεί «κρυφά χαρτιά» για να δοκιμάζει τις αντοχές του.