...Μια διάταξη που συντάχθηκε για να περιορίσει το φαινόμενο της βίας κατά των μεταναστών κατέληγε να είναι το αντίθετό της: ένα προσκλητήριο στη βία, με τη βεβαιότητα ότι κανένα θύμα δεν θα τολμήσει να κάνει μια καταγγελία που θα του στοιχίσει την άμεση απέλαση.

Σε δημοσίευμα της «Monde» που αναφέρεται στο ναυάγιο της Λαμπεντούζα – με 130 νεκρούς και 200 αγνοούμενους, δυστυχισμένοι όλοι φυγάδες απ΄ τη Σομαλία και την Ερυθραία – υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για «θανάτους αθόρυβους», που επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα και που όμως δεν ανακόπτουν την επιθυμία όσων αναζητούν στο ρίσκο μια «λύση επιβίωσης».

Διαβάσατε, ακούσατε την είδηση -εκτός αν χάθηκε μαζί με τις ειδήσεις των καναλιών. Στο Κρυονέρι, στις γραμμές του τρένου, την Παρασκευή το μεσημέρι. Ι.Χ. αυτοκίνητο με επιβάτες δύο ηλικιωμένους βρέθηκε στις γραμμές του τρένου σε σημείο όπου δεν υπήρχε διάβαση - ίσως από ατύχημα. Οι τροχοί του κόλλησαν στις σιδηροτροχιές. Τρεις Πακιστανοί, που αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί, έτρεξαν να βοηθήσουν. Οι δυο εξ αυτών άρχισαν να σπρώχνουν το αυτοκίνητο. Τη στιγμή εκείνη διέρχονταν αμαξοστοιχία Intercity, που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Αθήνα.

Το πρόβλημα της μετανάστευσης ή λαθρομετανάστευσης είναι πρωτίστως Ευρωπαϊκό και όχι Ελληνικό και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή ένωση.
Τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα έχει διογκωθεί με αποτέλεσμα ο αριθμός των νόμιμων και παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα να ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια.
Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, όπως και κάθε άλλης πολιτικής άλλωστε από την Πολιτική Ηγεσία της Χώρας έχει οδηγήσει στη δημιουργία μίας ωρολογιακής βόμβας στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η επιλογή Χρυσοχοΐδη, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, για μια προεκλογική καμπάνια εκμετάλλευσης του αισθήματος ανασφάλειας των ελλήνων πολιτών σε σχέση με τους μετανάστες, εντάσσεται σε μια επικοινωνιακή πολιτική και όχι στην ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι για την αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος των μεταναστών απαιτείται ένα σύνολο μέτρων, που μπορούν να έχουν αποτελεσματικότητα αν εφαρμοστούν στο σύνολο τους και όχι η υποδαύλιση ενός ρατσισμού.

Σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι των (αντ)εκδικήσεων κάποιων (ιστορικών;) μονομάχων (όπου επειδή ένας αστυνομικός σκοτώνει ένα παιδί, κάποιος "επαναστάτης" σκοτώνει έναν αστυνομικό, όπου επειδή ένας μετανάστης σκοτώνει έναν λευκό, κάποιος "καθαρόαιμος" σκοτώνει έναν μελαψό) το μεγάλο θύμα είναι ο πολίτης.

* Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πώς και γιατί κάποιοι (Έλληνες; Ξένοι; Μετανάστες; Χρήστες; Οποιοιδήποτε;) εκτέλεσαν εν ψυχρώ έναν άνθρωπο για να του κλέψουν μια βιντεοκάμερα. Το κρίσιμο ερώτημα (το οποίο ας ελπίσουμε ότι θα βρει αιτιολογία με τη σύλληψη και δίκη των δραστών) είναι τι ακριβώς αισθάνονταν όταν μαχαίρωναν έναν άγνωστο περαστικό.

Είσαι μετανάστης; Είσαι μελαψός ή μαύρος; Είσαι, δυνητικά, φονιάς! Αυτή, προφανώς, είναι η ετυμηγορία των αυτοσχέδιων εθνολαϊκών δικαστηρίων που έστησαν στο άψε-σβήσε οι Χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας, ξυλοκοπώντας, τραυματίζοντας, εισβάλλοντας σε σπίτια, ακόμη-ακόμη σκοτώνοντας. Με το κράτος φυσικά απόν…

Έλληνες-αλλοδαποί 1-1. Μετά τον πέρα για πέρα άδικο χαμό του Έλληνα, που σκότωσαν για να του πάρουν τη βιντεοκάμερα με την οποία θα απαθανάτιζε τη γέννα του τέταρτου παιδιού του, χθες τα ξημερώματα υπέκυψε στα τραύματά του ένας νεαρός μετανάστης που επίσης δέχθηκε τέσσερις μαχαιριές. Προηγήθηκε μπαράζ προπηλακισμών και βαρβαροτήτων εναντίον μεταναστών από τα καλόπαιδα των ακροδεξιών οργανώσεων, που εκμεταλλευόμενοι τη δίκαιη αγανάκτηση των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας, έχουν ξεσαλώσει.

Η λύση που δόθηκε – για ανθρωπιστικούς λόγους όπως ειπώθηκε – στο θέμα των απεργών πείνας μεταναστών, δεν σημαίνει ότι αποτελεί λύση και για το συνολικό πρόβλημα που προκύπτει από την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας. Επείγει η ανάγκη να υπάρξει τώρα ένας συντεταγμένος διάλογος για μια συνολική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος χωρίς κραυγές που αγνοούν είτε τις συνέπειες από μια άναρχη μεταναστευτική ροή είτε από τις ευθύνες της ελληνικής πολιτείας απέναντι σε όσους μετανάστες επί μακρόν ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.

Η κυβέρνηση -όλοι πια το βλέπουμε- δεν ξέρει τί να κάνει με τους μετανάστες απεργούς πείνας του «Μεγάρου Υπατία» που οι μισοί νοσηλεύονται ήδη και ορισμένοι κινδυνεύουν να πεθάνουν. Πολλοί πιστεύουν ότι λόγω «περιρρέουσας ατμόσφαιρας» αν υπάρξει ένας νεκρός θα καεί η Αθήνα. Ολες οι προσπάθειες για μια συμβιβαστική λύση έχουν αποτύχει.

Πολιτική διαχείριση ενός προβλήματος, με δυο λόγια, σημαίνει διαμόρφωση προϋποθέσεων μιας θεμιτής και δημιουργικής εκατέρωθεν αλλαγής θέσεων για τη λύση του προβλήματος. Οσοι πολιτικοί αρνούνται (για διάφορους λόγους) αυτόν τον ρόλο, υπονομεύουν την ουσία της πολιτικής δράσης.

Η κατάσταση με την απεργία πείνας των μεταναστών έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο, λόγω της αδιάλλακτης στάσης τόσο του υπουργείου Εσωτερικών όσο και των απεργών μεταναστών. Υπάρχει ο κίνδυνος να θρηνήσουμε θύματα.
Η διαδικασία για την εύρεση λύσης πρέπει να ανοίξει. Η Δημοκρατική Αριστερά υιοθετεί τις προτάσεις της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Και συγκεκριμένα:
• Τη διάκριση των μεταναστών που διαμένουν «χωρίς χαρτιά» στη χώρα σε δύο κατηγορίες: α. στους ενταγμένους στον κοινωνικό ιστό της χώρας, αυτούς δηλαδή που έχουν μεταφέρει στην Ελλάδα το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων και οι οποίοι δεν έχουν υπαχθεί σε καθεστώς νόμιμης παραμονής ή εξέπεσαν από τη νομιμότητα, και β. στους μη ενταγμένους και κυρίως εκείνους που επιθυμούν να διασχίσουν την Ελλάδα προς άλλο προορισμό.
• Τη θεσμοθέτηση μεταβατικής νομοθετικής ρύθμισης προκειμένου ο ήδη ενταγμένος, αλλά χωρίς καθεστώς νόμιμης παραμονής μεταναστευτικός πληθυσμός, να νομιμοποιηθεί και να βρεθεί σε πορεία κοινωνικής ενσωμάτωσης και να απεγκλωβιστεί από την περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα
• Την καταγραφή των μεταναστών, ιδιαίτερα εκείνων που ζουν σε συνθήκες απόλυτου βιοτικού αποκλεισμού, εν μέσω κρίσης χωρίς εργασία, συχνά χωρίς οικογένειες, με προοπτική να φύγουν προς άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Η χώρα πρέπει να έχει ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική. Το επιβάλει η σημερινή κατάσταση και οι εξελίξεις που συντελούνται στον αραβικό κόσμο