Περί αντιπολίτευσης σε καιρό πανδημίας

Το 2ο γενικευμένο lockdown στη χώρα είναι σε εξέλιξη, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα της κοινωνίας είναι περισσότερη από κάθε άλλη φορά, η δυσπιστία των πολιτών για την αναγκαιότητα, το timing, την αποτελεσματικότητα αυτών των αυστηρών περιορισμών που ανατρέπουν τη ζωή, τη δουλειά και το εισόδημά τους, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Από τη σκοπιά της Δημόσιας Υγείας έχει τεράστια σημασία το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα αυτή την περίοδο, το αν διασφαλίζονται οι αναγκαίες συναινέσεις στα σκληρά μέτρα, το αν υπάρχει ή όχι κοινωνικά υπεύθυνη συμπεριφορά από τους πολίτες. Η κυβέρνηση, με τον εφησυχασμό που η ίδια πρώτη εξέπεμψε μετά το τέλος της «καραντίνας», με την υποτίμηση του κινδύνου στο όνομα του success story και με την υποχώρηση των υγειονομικών standards κατά το άνοιγμα της οικονομίας και του τουρισμού, αλλά και με την τραγικά ανεπαρκή προετοιμασία του ΕΣΥ για το δεύτερο επιδημικό κύμα, συνέβαλλε καθοριστικά στην αποτυχία της συνολικής διαχείρισης, στο έλλειμμα συμμόρφωσης των πολιτών και στην ανεξέλεγκτη διασπορά του SARS-CoV-2 στον γενικό πληθυσμό.

Την ώρα λοιπόν που γίνονται εμφανείς και ευρύτερα παραδεκτές οι ολιγωρίες, οι ανεπάρκειες και οι ιδεοληψίες της κυβέρνησης, εμφανίζονται οι «φωνές του συμψηφισμού ευθυνών», οι φωνές που μας θυμίζουν ότι το πρόβλημα είναι η αντιπολίτευση και η ανευθυνότητά της. Τα κόμματα της οποίας, εν συνόλω μάλιστα, είναι μόνο άρνηση, δεν έχουν δικό τους σχέδιο, δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Η απάντηση, για την αξιωματική αντιπολίτευση τουλάχιστον, είναι ότι η κριτική αυτή δεν έχει καμιά βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή της κρίσης έχει δώσει «δείγματα γραφής»: ανοικτή στήριξη της υγειονομικής στρατηγικής της χώρας που εισηγήθηκαν οι αρμόδιοι επιστήμονες, υιοθέτηση και όχι αμφισβήτηση των συστάσεων της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, απαιτώντας ταυτόχρονα διαφάνεια και δημόσια πρόσβαση στα επιδημιολογικά δεδομένα, οριοθέτηση ρόλων μεταξύ Επιστήμης και Πολιτικής, διακομματικό έλεγχο της Βουλής στις έκτακτες δαπάνες και προσλήψεις, παρεμβάσεις επείγουσας ανάγκης στο ΕΣΥ και ολοκληρωμένο σχέδιο μόνιμης ενίσχυσής του (βλ. 10 προτάσεις του Παρατηρητηρίου Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ για την αποτελεσματική προστασία της Δημόσιας Υγείας). Αρα ούτε στείρα και τοξική αντιπολίτευση, ούτε απουσία αντιπρότασης. Οχι μόνο στην αρχή αλλά και στην τωρινή φάση της δραματικής έξαρσης της νόσου Covid-19. Και του επώδυνου για την κοινωνία lockdown.

To πιο σημαντικό όμως είναι η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στη «γραμμή» της πολιτικής συνεννόησης και όχι της πόλωσης και του διχασμού, στην οποία δυστυχώς κινήθηκε στο παρελθόν και εξακολουθεί να κινείται συστηματικά η κυβέρνηση. Πιο χαρακτηριστική απόδειξη από το πρόσφατο άρθρο του Αλ. Τσίπρα στην «Αυγή της Κυριακής» (8/11) με τίτλο «Η ώρα της ευθύνης», δεν μπορεί να υπάρξει. Με πρόταση για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, συμφωνημένο πλάνο 6 μηνών για το ΕΣΥ, υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, «πάγωμα» όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων που πλήττουν την κοινωνική συνοχή. Για να υπάρχουν οι εγγυήσεις μιας minimum συστράτευσης απέναντι στη σύγχρονη υγειονομική απειλή. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μας υπενθυμίσει μια αντίστοιχη στάση ευθύνης σε μείζονα θέματα (εξωτερική πολιτική, διαχείριση του Προσφυγικού, αντιμετώπιση ακραίας φτώχειας, διαχείριση κρίσεων Δημόσιας Υγείας κ.λπ.) στο πρόσφατο αντιπολιτευτικό του παρελθόν;