Από το Ντονέτσκ στη Γάζα
Γιώργος Καπόπουλος, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2021-05-19
Ποιο είναι το πραγματικό αντίκρισμα της ρητορικής Μπάιντεν για πολιτική πυγμής απέναντι στη Μόσχα;
Πού θα ισορροπήσουν οι προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή μετά την ακύρωση από τον Μπάιντεν των επιλογών της τετραετίας Τραμπ;
Και τα δύο αυτά ερωτήματα που διατυπώθηκαν την επαύριον της ορκωμοσίας του Μπάιντεν συνέβαλαν στο να οδηγήσουν τους εμπλεκόμενους στα δύο μέτωπα κρίσεων σε μια επιθετική αναγνώριση, που σε ό,τι αφορά την Ουκρανία οδήγησε στα πρόθυρα της συνολικής ανάφλεξης, στη δε Γάζα σε ένα ντόμινο επέκτασης των συγκρούσεων στο Ισραήλ και στη Δυτική Οχθη.
Στην Ουκρανία η τηλεφωνική επικοινωνία Μπάιντεν-Πούτιν οδήγησε σε αποκλιμάκωση καθώς η κάθε πλευρά ελέγχει πλήρως τους συμμάχους της στο πεδίο της σύγκρουσης.
Στην εν εξελίξει σύγκρουση Ισραήλ - Παλαιστινίων οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας με τη Χαμάς αλλά ούτε και τη βούληση άσκησης δημόσιας ουσιαστικής πίεσης στο Ισραήλ για τον τερματισμό των βομβαρδισμών.
Η εκτόνωση της κρίσης στην Ουκρανία προέκυψε στο παρά πέντε, όταν Ουάσινγκτον και Μόσχα συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ελεγχόμενης κρίσης που αρχίζει να μεταλλάσσεται σε ανεξέλεγκτη.
Ενα είναι σίγουρο, ότι η εν εξελίξει ανάφλεξη που ξεκίνησε οριοθετημένη στην Ιερουσαλήμ και τη Γάζα είναι αυτήν τη στιγμή μια οριακή κρημνοβασία πριν εξελιχθεί σε περιφερειακή σύγκρουση.
Μια συνολική σύγκρουση Ουκρανίας - Ρωσίας θα περιέπλεκε εκ των πραγμάτων την αναβάθμιση της διατλαντικής σχέσης που επιχειρεί ο Μπάιντεν, καθώς οι εταίροι των ΗΠΑ θα καλούνταν να προσυπογράψουν όχι απλά μια ψυχροπολεμική παλινδρόμηση αλλά να διακινδυνεύσουν τη μετάλλαξή της σε θερμή σύγκρουση.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια παράτασης της σύγκρουσης Ισραήλ - Παλαιστινίων χωρίς να βραχυκυκλωθεί η ατζέντα Μπάιντεν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοδυτική Ασία.
Μια ατζέντα που ιεραρχεί ως απόλυτη προτεραιότητα την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ιράν, την ολοκλήρωση της αποχώρησης από το Αφγανιστάν και τον επαναπροσδιορισμό της στενής συμμαχικής σχέσης με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα αλλά και τον τερματισμό της τουρκικής ανταρσίας.
Αθροιστικά όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι είναι θέμα ημερών η αναβάθμιση της παρασκηνιακής αμερικανικής μεσολαβητικής δραστηριοποίησης σε αποφασιστική παρέμβαση με στόχο τη σύναψη εκεχειρίας.
Πού θα ισορροπήσουν οι προτεραιότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή μετά την ακύρωση από τον Μπάιντεν των επιλογών της τετραετίας Τραμπ;
Και τα δύο αυτά ερωτήματα που διατυπώθηκαν την επαύριον της ορκωμοσίας του Μπάιντεν συνέβαλαν στο να οδηγήσουν τους εμπλεκόμενους στα δύο μέτωπα κρίσεων σε μια επιθετική αναγνώριση, που σε ό,τι αφορά την Ουκρανία οδήγησε στα πρόθυρα της συνολικής ανάφλεξης, στη δε Γάζα σε ένα ντόμινο επέκτασης των συγκρούσεων στο Ισραήλ και στη Δυτική Οχθη.
Στην Ουκρανία η τηλεφωνική επικοινωνία Μπάιντεν-Πούτιν οδήγησε σε αποκλιμάκωση καθώς η κάθε πλευρά ελέγχει πλήρως τους συμμάχους της στο πεδίο της σύγκρουσης.
Στην εν εξελίξει σύγκρουση Ισραήλ - Παλαιστινίων οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα απευθείας επικοινωνίας με τη Χαμάς αλλά ούτε και τη βούληση άσκησης δημόσιας ουσιαστικής πίεσης στο Ισραήλ για τον τερματισμό των βομβαρδισμών.
Η εκτόνωση της κρίσης στην Ουκρανία προέκυψε στο παρά πέντε, όταν Ουάσινγκτον και Μόσχα συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ελεγχόμενης κρίσης που αρχίζει να μεταλλάσσεται σε ανεξέλεγκτη.
Ενα είναι σίγουρο, ότι η εν εξελίξει ανάφλεξη που ξεκίνησε οριοθετημένη στην Ιερουσαλήμ και τη Γάζα είναι αυτήν τη στιγμή μια οριακή κρημνοβασία πριν εξελιχθεί σε περιφερειακή σύγκρουση.
Μια συνολική σύγκρουση Ουκρανίας - Ρωσίας θα περιέπλεκε εκ των πραγμάτων την αναβάθμιση της διατλαντικής σχέσης που επιχειρεί ο Μπάιντεν, καθώς οι εταίροι των ΗΠΑ θα καλούνταν να προσυπογράψουν όχι απλά μια ψυχροπολεμική παλινδρόμηση αλλά να διακινδυνεύσουν τη μετάλλαξή της σε θερμή σύγκρουση.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια παράτασης της σύγκρουσης Ισραήλ - Παλαιστινίων χωρίς να βραχυκυκλωθεί η ατζέντα Μπάιντεν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοδυτική Ασία.
Μια ατζέντα που ιεραρχεί ως απόλυτη προτεραιότητα την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ιράν, την ολοκλήρωση της αποχώρησης από το Αφγανιστάν και τον επαναπροσδιορισμό της στενής συμμαχικής σχέσης με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα αλλά και τον τερματισμό της τουρκικής ανταρσίας.
Αθροιστικά όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι είναι θέμα ημερών η αναβάθμιση της παρασκηνιακής αμερικανικής μεσολαβητικής δραστηριοποίησης σε αποφασιστική παρέμβαση με στόχο τη σύναψη εκεχειρίας.
