Ο ανέμελος τουρισμός στις Κυκλάδες και η συλλογική υποκρισία

Αυτό το καλοκαίρι οι Κυκλάδες, για να ακριβολογώ από αρχές Ιουλίου, γνωρίζουν πραγματικά μια πολύ μεγάλη τουριστική κίνηση, που προσομοιάζει με εκείνη του 2019. Ιδιαίτερα το α’ 15νθήμερο του Αυγούστου, άγγιξε πληρότητες σχεδόν 100%. Προφανώς οι τουριστικοί επιχειρηματίες, καθώς και οι τοπικές οικονομίες βρίσκονται σε σημαντικό σημείο ακμής, μετά την παρακμή του 2020.

Ταυτόχρονα όμως με τη χαρά και την αισιοδοξία για την έκβαση της φετινής σεζόν, πολλοί επαγγελματίες που στη συντριπτική τους πλειοψηφία, διαχειρίζονται μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, εκφράζουν τη βαθύτερη ανησυχία τους για το γενικότερο πλαίσιο που βιώνει η Χώρα, είτε αυτό αναφέρεται στην πανδημία, είτε βεβαίως και στο θέαμα, έστω και από μακριά της πύρινης λαίλαπας που κατακαίει την Αττική, αλλά και άλλες περιοχές.

Σε ότι αφορά την πανδημία, πολλά νησιά βρίσκονται στο κόκκινο, έστω και σε αριθμό ασυμπτωματικών κρουσμάτων, όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι ενδεχομένως εάν οι μετρήσεις και τα τεστ ήταν αυτά που θα έπρεπε να είναι, ο πραγματικός αριθμός που θα ανακοίνωνε ο ΕΟΔΥ, θα ήταν πολύ μεγαλύτερος. Και εδώ επιτέλους θα πρέπει να πούμε κάποιες αλήθειες και να σταματήσει η συλλογική υποκρισία, που επικρατεί προς χάριν της οικονομίας και του τουρισμού. Διότι δεν μπορεί το επίσημο κράτος να ανακοινώνει ελέγχους με συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τη μετάβαση στα νησιά και στον Πειραιά ή σε άλλα λιμάνια και στα μισά πλοία να μην υπάρχει κανένας έλεγχος, ούτε καν ο υποτυπώδης έλεγχος της συλλογής των εγγράφων που μοιράζουν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες και συμπληρώνουν οι επιβάτες κατά δική τους δήλωση. Πολύ περισσότερο δεν γίνεται να γίνει ουσιαστικός έλεγχος των πιστοποιητικών εμβολιασμού ή rapid test, όταν αυτός έχει ανατεθεί στους άνδρες και τις γυναίκες του Λιμενικού – Ελληνικής Ακτοφυλακής, που ούτως ή άλλως δεν επαρκούν, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, ανάμεσα στα πολλαπλά τους καθήκοντα. Και βεβαίως κάτι αντίστοιχο γίνεται και στις αεροπορικές μετακινήσεις.

Είναι λοιπόν πολύ μεγάλη συλλογική υποκρισία, να επιβάλλονται πρόστιμα στις επιχειρήσεις εστίασης για συνωστισμό ή για την απόσταση των τραπεζοκαθισμάτων, όταν στα λιμάνια και στους χώρους αναμονής, εκτός των όσων ειπώθηκαν παραπάνω οι εικόνες συνωστισμού είναι απίστευτες, ή στο έδαφος των αεροδρομίων να σηματοδοτούνται οι αποστάσεις και εντός των αεροπλάνων ο χώρος των καθισμάτων να έχει πληρότητα 100%.

Ο υπογράφων, τα λέει αυτά μετά λόγου γνώσεως, διότι από το Μάϊο που άνοιξαν πάλι οι μετακινήσεις, κυκλοφορεί πολύ συχνά και με όλα τα μέσα.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τα φαινόμενα μεγάλης αδυναμίας κάλυψης των περιστατικών από τις δημόσιες δομές στα νησιά, εξαιτίας της συνεχιζόμενης κυβερνητικής αναλγησίας για στήριξη του ΕΣΥ, τότε δικαίως οι επαγγελματίες και οι κάτοικοι των νησιών ανησυχούν. Όταν π.χ. βλέπουν ότι, στο νοσοκομείο της Σύρου, μια παθολογική κλινική μετατρέπεται αποκλειστικά σε κλινική covid, χωρίς να υπάρχουν προσλήψεις ούτε σε ιατρικό, ούτε σε νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, ότι στη Σέριφο, ο μοναδικός ειδικευμένος γιατρός, πρέπει να φροντίσει όλα τα τρέχοντα περιστατικά και μαζί τα κρούσματα του κορωνοϊού, τα οποία πολλές φορές ταξιδεύουν με τα πλοία ακόμα και ως διαγνωσθέντα θετικά, ότι στη Μήλο στο Κέντρο Υγείας δεν υπάρχει Γενικός Γιατρός γιατί η τοπική διοίκηση αλλά και της 2ης ΥΠΕ, αρνείται πεισματικά την επιστροφή του επί πολλά χρόνια υπηρετούντος στο νησί γιατρού, επειδή είχε ζητήσει κάποια στιγμή μετάθεση και τώρα επιθυμεί να επανέλθει…Κάπως έτσι είναι η κατάσταση με μικρές διακυμάνσεις και στις άλλες δημόσιες δομές υγείας και στα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων.

Ας σταματήσει λοιπόν η συλλογική υποκρισία και πρώτα απ’ όλα του επιτελικού κράτους, προς χάριν του τουρισμού, για να μην θρηνούμε πάλι το Φθινόπωρο. Άλλωστε αυτό επισημαίνουν και οι ειδικοί. Και ας μην ξεχνάμε ότι μετά το καλοκαίρι έρχεται και η περίοδος αποπληρωμής των οφειλών, φορολογικών, ασφαλιστικών, επιστρεπτέων προκαταβολών κ.α.