Οι ουσιαστικές επανατοποθετήσεις πολιτικής γίνονται μακριά από το προσκήνιο

Οι ουσιαστικές επανατοποθετήσεις πολιτικής γίνονται μακριά από το προσκήνιο

Όταν η προσοχή φεύγει από το επιμελημένα (αν και τεχνητά, συνήθως) διαμορφωμένο προσκήνιο, τότε είναι που συντελούνται οι ουσιαστικές επανατοποθετήσεις πολιτικής.

* * *

Να πιάσουμε το νήμα των παραδειγμάτων από την Γαλλία, όπου το πάμφωτο προσκήνιο διεκδικούν με την λαμπερή Τελετή Έναρξης οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, με πρώτη φορά διοργάνωση σε ποτάμι, στον Σηκουάνα – και με διατήρηση της παραιτηθείσης Κυβέρνησης Αττάλ στο πηδάλιο, ως υπηρεσιακός, από έναν Πρόεδρο Μακρόν που συνεχίζει να ασκεί πολιτική επί του σχεδιαστηρίου.

Τι; Την απεμπλοκή της Γαλλίας από την άλλη υψηλού προφίλ κατάσταση που διαμόρφωσε, μετά τις Ευρωεκλογές και τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, την πολιτική σκηνή: με το Νέο Μέτωπο της Αριστεράς, εντόνως ανόμοιας εσωτερικής σύνθεσης, να προηγείται (με 33,5% των εδρών στην Εθνοσυνέλευση), με τους Μακρονιστές να διασώζονται (αλλά με μόνο 26% των εδρών), τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν να έχει λίγο πάνω από 20% των εδρών, τα κατάλοιπα της ιστορικής Δεξιάς κάτι σαν 8%. Ενώ λοιπόν στην πρώτη μετεκλογική αναμέτρηση στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση κατορθώθηκε να (επαν)εκλεγεί (στην κόψη του ξυραφιού) στην Προεδρία η Μακρονική Γιαέλ Μπράουν-Πιβέ, οι επόμενες εκλογές ανάδειξης αντιπροέδρων και προέδρων Επιτροπών («εκεί που γίνεται το κοινοβουλευτικό έργο») έδωσαν την μεγάλη πλειοψηφία στο Νέο Μέτωπο της Αριστεράς.

Τι σημαίνει αυτό για την συνέχεια; Ανηφορική πορεία διακυβέρνησης επί περαιτέρω Προεδρίας Μακρόν (στην Εθνοσυνέλευση ψηφίζονται οι πολιτικές…), ήδη όμως – όταν θα σβήσουν τα φώτα των Αγώνων – πρόκληση για τον ορισμό Κυβέρνησης. Όπου τελικά το (σχετικά πλειοψηφικό) Μέτωπο της Αριστεράς συμφώνησε στην υποψηφιότητα της Λυσί Καστέ (διευθύντρια Οικονομικών στον Δήμο του Παρισιού, ανεπίληπτης τεχνοκρατικότητας αλλά και με καθοδηγητική δράση σε οργανώσεις για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα). Τι θα κάνει ο Εμμανουέλ Μακρόν; Και, αν ορίσει την Λυσί Καστέ Πρωθυπουργό, πώς θα συγκεντρωθεί πλειοψηφία – για να αρχίσει να αντιμετωπίζει τα ουσιαστικά προβλήματα διακυβέρνησης;

* * *

Εν τω μεταξύ, στις ΗΠΑ, ο (απερχόμενος, ουσιαστικά απελθών) Πρόεδρος Μπάιντεν που είχε αναγορευθεί σε ελπίδα του Ελεύθερου Κόσμου κλπ., θέλησε να επιστρατεύσει Τζώρτζ Ουάσιγκτον, Τόμας Τζέφερσον, Αβραάμ Λίνκολν – με λιγάκι και από Φράνκλιν Ρούζβελτ, «να πολεμήσουμε τον φόβο» – προκειμένου να περιγράψει την αντίθεση προς τον Ντόναλντ Τραμπ με όρους διάσωσης της δημοκρατίας – «το αν θα διατηρήσουμε την δημοκρατία μας, αυτό είναι στα χέρια μας».

Ήδη, όμως, με αφορμή την παρουσία στην Ουάσιγκτον του Μπινιαμίν Νετανιάχου, φάνηκε καίρια η πρώτη μετακίνηση του κέντρου βάρους της Αμερικανικής στάσης στο Μεσανατολικό. Με την Αντιπρόεδρο/υποψήφια Πρόεδρο Κάμαλα Χάρρις να καθιστά σαφές ότι θα τοποθετηθεί εντονότερα προς την κατεύθυνση της παύσης των εχθροπραξιών στην Γάζα, αλλά και στην ανάδειξη της απόλυτης ανάγκης περιορισμού των Ισραηλινών πληγμάτων στον άμαχο πληθυσμό /ανθρωπιστικής προστασίας. Με φόντο, δε, την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το παράνομο του Ισραηλινού εποικισμού της Δυτικής Όχθης, η έμφαση στην κατεύθυνση της λύσης δυο Κρατών Ισραήλ-Παλαιστίνης θα είναι τώρα όλο και εντονότερη.

Το προέχον διεθνοπολιτικό ερώτημα είναι άλλο: από την μονομαχία-πλέον-Ντόναλντ Τραμπ/Κάμαλας Χάρρις, πόσο θα επηρεασθεί η στάση απέναντι στο Ουκρανικό; Πάντως, γίνεται είναι όλο και πιο φανερό: στην επόμενη Σύνοδο για αναζήτηση διεξόδου στην Ουκρανία, θα … προσκληθεί και η Μόσχα. Το παράλογο της Συνόδου για την Ειρήνη του Ιουνίου, στο Ελβετικό Μπούργκενστοκ, με απουσία ενός των αντιμαχομένων (αλλά και Κίνας, και Ινδίας κοκ.) ανήκει στο παρελθόν.

* * *

Πάντως, «στην Ευρώπη» , αφού την προσοχή μονοπώλησαν επί καιρό οι βυζαντινοί χειρισμοί εξασφάλισης της Προεδρίας φον ντερ Λάιεν, ανεβαίνουν ήδη οι προετοιμασίες για μια ενδεχόμενη Αμερικανική αποστασιοποίηση στην στήριξη της Ουκρανίας. Ενώ όμως, για παράδειγμα, οι υψηλοί πολιτικοί τόνοι κατά της Μόσχας διατηρούνται με τις τοποθετήσεις της αναδειχθείσης σε Ύπατο Εκπρόσωπο για Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια Κάγιας Κάλλας, αλλά και με την δημιουργία περίβλεπτης θέσης Επιτρόπου για την Άμυνα (και τους εξοπλισμούς), η χώρα-πυλώνας της Ευρωπαϊκής βοήθειας προς το Κίεβο – η Γερμανία – περιορίζει για λόγους δικής της δημοσιονομικής στενότητας (!) κατά το ήμισυ τους πόρους για Ουκρανία. Και τούτο ενώ αυξάνει τις αμυντικές της δαπάνες…

Πάλιν με λογική διατήρησης των εντυπώσεων προσκηνίου, Γερμανία και Βρετανία συνάπτουν συμφωνία συνεργασίας στα θέματα άμυνας, με Ουκρανία στο φόντο, πλην χωρίς οικονομικό αντικείμενο.

* * *

Ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης μια σύντομη στάση σε μια πλευρά των πραγμάτων που δεν την βλέπουμε συχνά. Στην Ρωσία, όπου με τα κύματα κυρώσεων και με τις καταστροφές του πολέμου εθεωρείτο ότι η οικονομία θα πάει φούντο, συνεχιζόταν η διατήρηση της οικονομικής δραστηριότητας, με υψηλή απασχόληση δε – η «οικονομία πολέμου» , ανακαλύπτεται, αποτελεί συνταγή. Αυτό, σιγά-σιγά, γινόταν αντιληπτό και από τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, όπου μάλιστα άρχισαν να ψιλο-καταγγέλλουν τον εαυτό τους για εθελοτύφλωση πολλών μηνών. (Άλλωστε και η παράκαμψη των κυρώσεων, κι αυτή καλά κρατεί). Όμως…

…Όμως ήδη η επαναφορά /διατήρηση της Ρωσικής οικονομίας σε ανοδική τροχιά (-1,2% το 2022, +3,6% το 2023, +3,2% το 2024 κατά το ΔΝΤ – «ταχύτερα απ’ όλες τις προηγμένες οικονομίες» κατά το CNBC) αρχίζει να έχει παρενέργειες! Ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό – ο πόλεμος απορροφά, τραγικά, ανθρώπους. Ήδη, δε , επανεμφάνιση πληθωριστικών φαινομένων – με τον πληθωριστικό υπόβαθρο/πυρήνα του πληθωρισμού – να περνά από την περιοχή του 7%, στις αρχές του 2024 σε ψαλίδα 8-9%. Οπότε, η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας, με την δυναμική Διοικητή Ελβίρα Νεμπιουλίνα, ετοιμάζεται για αύξηση επιτοκίων…

* * *

Με τον κίνδυνο να μας καταγγείλει ο αναγνώστης ότι μεγαλοπιανόμαστε, βάζοντας τα Ελληνικά μας πράγματα δίπλα σ’ εκείνα στων Μεγάλων, είχαμε πάντως και εδώ μια – διόλου ευχάριστη, αρκετά πικρή – επαλήθευση της αρχής ότι οι ουσιαστικές μετακινήσεις γίνονται όταν το προσκήνιο διεκδικείται αλλιώς. Εν προκειμένω, και ενώ τα «ήρεμα νερά» των ΕλληνοΤουρκικών επιχειρείται να διατηρηθούν με τις συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν, προ ημερών στα πλαίσια ΝΑΤΟ, τον Σεπτέμβριο πάλι στον ΟΗΕ, κι ενώ τα φώτα ενός διαφορετικού προσκηνίου διεκδικούνταν π.χ. από την «Επιστολή Αποδοχής»/LOA για την νέα προμήθεια των F-35 από τις ΗΠΑ/ την Lockheed Martin, ζήσαμε το επεισόδιο διεκδίκησης από την Άγκυρα κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά την διεξαγωγή έρευνας (για πόντιση καλωδίου Κύπρου-Ελλάδας) στα ανοιχτά της Κάσου.

Δηλαδή… εκεί που τέμνεται το πεδίο εφαρμογής της ΕλληνοΑιγυπτιακής Συμφωνίας για χάραξη ΑΟΖ, με εκείνο του διαβόητου ΤουρκοΛυβικού Μνημονίου. Η κρίση, που έφερε αντιμέτωπα 5 πολεμικά σκάφη της Τουρκίας με 3 Ελληνικά, εκτονώθηκε «με διπλωματική διαχείριση» και με ανακοίνωση περί ολοκλήρωσης των ερευνών (αυτή ήταν η δική μας εκδοχή). Η Τουρκία επέλεξε να αναβαθμίσει επικοινωνιακά την δική της εκδοχή, με επίσημες ευχαριστίες για το ότι ζητήθηκε η άδεια των Τουρκικών αρχών, ώστε να ολοκληρωθούν οι εργασίες του Ιταλικού σκάφους ερευνών Ievoli Relune (της Next Geo, για λογαριασμό της Γαλλικής Nexans, με κύριο του έργου τον ΑΔΜΗΕ, ως φορέα υλοποίησης του Έργου Κοινού Ενδιαφέροντος της ΕΕ 3.10.2: εύγλωττη η σχοινοτενής αναφορά εμπλεκομένων μερών).

Όπως και στις παραπάνω μεγαλύτερης εμβέλειας υποθέσεις, «η συνέχεια επί της οθόνης, προσεχώς».