To 5% και η αντιπαράθεσή μας με την κυβέρνηση της δεξιάς
Μιχάλης Σαμπατακάκης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-10-07
Απ΄ όσα λένε οι αναλυτές, φαίνεται πως από το 5% που πήραμε στις εκλογές, το 2,3% προέρχεται από τους ψηφοφόρους μας του 2004 και το 2,7% προέρχεται «από αλλού». Απ΄ αυτό το 2,7%, το μεγάλο μέγεθος είναι το 1,4% που πήραμε από το ΠΑΣΟΚ και το υπόλοιπο μοιράζεται σ΄ αυτά που πήραμε από Ν.Δ., ΚΚΕ και νέους ψηφοφόρους.
Πώς πείσαμε αυτούς τους ψηφοφόρους, που έρχονται «από αλλού» και που το μεγάλο μέρος τους είναι από το ΠΑΣΟΚ; Από το 2004 υπάρχει μια καθαρόαιμη σκληρή δεξιά κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση. Εμείς δώσαμε με συνέπεια, κυρίως το τελευταίο διάστημα, τη μάχη κατά της κυβέρνησης της Δεξιάς και πείσαμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ ότι μπορούμε να κάνουμε εμείς αυτό που δεν κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αποδείχτηκε έτσι στην κάλπη, δηλαδή στο «ταμείο», ότι η πραγματικά ανταγωνιστική πολιτική προς το ΠΑΣΟΚ, αυτή δηλαδή που του παίρνει ψηφοφόρους, είναι αυτή που μπορεί να ακουμπάει στις αγωνίες και του κόσμου του ΠΑΣΟΚ και όχι αυτή που τον ταυτίζει με τη Δεξιά.
Συμπέρασμα: Ευτυχώς που δεν κρατήσαμε το γενικόλογο αντιδικομματικό λόγο των ίσων αποστάσεων από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., που πρόβλεπαν τα επίσημα κείμενα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, και μπορέσαμε έτσι, χτυπώντας την κυβέρνηση της Δεξιάς, να πείσουμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ κυρίως. Κάποιοι επιμέναμε σ΄ αυτό και στα τρεισήμισι χρόνια κυβέρνησης της Ν.Δ. Η συμβολή του Αλ. Αλαβάνου σ΄ αυτό το πετυχημένο (όπως αποδείχτηκε) προεκλογικό προφίλ ήταν πολύ σημαντική.
Αυτός ήταν ο πρώτος, και όπως φαίνεται από τους αριθμούς ο βασικός πυλώνας, του πολιτικού αλλά και προεκλογικού μας προφίλ. Για λόγους έκτασης του κειμένου, με κάποια συντομία οι άλλοι.
Ο δεύτερος πυλώνας ήταν η σχέση μας με την Οικολογία, όταν μάλιστα η προεκλογική περίοδος βάρυνε δραματικά από την καταστροφή μεγάλου μέρους της χώρας και τους 68 νεκρούς. Η κοινωνία έχει κατανοήσει τη συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας που συντελείται στο χώρο μας. Αποτελεί όμως μεγάλο λάθος η μη συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους. Θα ήταν αποφασιστικό βήμα στη συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας διαρκέστερα, αλλά και θα έφερνε αρκετά καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα, που δεν θα ήταν απλώς αθροιστικά, αλλά πολλαπλασιαστικά. Είναι απόλυτα αναγκαίο άμεσα να γίνουν αποφασιστικές ενέργειες για τη συνάντηση αυτή.
Ο τρίτος πυλώνας του πολιτικού και προεκλογικού μας προφίλ ήταν η αποφασιστική συμβολή στο κίνημα της νεολαίας και της παιδείας και κυρίως στην υπεράσπιση του άρθρου 16. Δημιουργήσαμε γεγονότα στην κεντρική πολιτική σκηνή, επηρεάσαμε θετικά τις εξελίξεις στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ανακόψαμε την εφαρμογή μιας ιδιαίτερα αρνητικής πολιτικής και συμβάλαμε σημαντικά στην ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος. Ο ρόλος της Νεολαίας του ΣΥΝ στα παραπάνω ήταν πολύ σημαντικός.
Η έμφαση λοιπόν στην αντικυβερνητική πολιτική, την Οικολογία και τη νεολαία ήταν τα χαρακτηριστικά του πολιτικού μας προφίλ που οδήγησαν στο καλό εκλογικό αποτέλεσμα.
Ας έρθουμε τώρα συνοπτικά, σχεδόν με τίτλους, στα ζητήματα του συνολικού πολιτικού σκηνικού.
Το πολιτικό τοπίο αλλάζει; Υπάρχει σίγουρα δυσλειτουργία του δικομματισμού. Δεν λειτούργησε το φαινόμενο των «συγκοινωνούντων δοχείων», όπου οι ψήφοι απλώς μετακινούνται ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά έχασαν ταυτόχρονα και τα δύο μεγάλα προς τα μικρότερα κόμματα. Η δυσλειτουργία αυτή είναι δομική ή συγκυριακή; Ή μήπως θα έχουμε δυσλειτουργία του ενός πόλου και ενίσχυση του άλλου; Το σύστημα οδηγείται σε κρίση ή θα ισορροπήσει πάλι; Προφανώς αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, που ανάμεσα σ΄ αυτούς είναι και η δική μας αξιοπιστία. Πάντως είναι προφανές ότι εκτός από το μοντέλο εναλλαγής των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, στην ατζέντα θα έρχεται και το μοντέλο των συμμαχικών σχημάτων.
Για τη Ν.Δ.: Υπέστη μείωση ψήφων, αλλά είναι «μόνη στο γήπεδο», λόγω της κρίσης του ΠΑΣΟΚ. Έχει την ευκαιρία να κάνει όλη «τη βρώμικη δουλειά». Η διακυβέρνησή της λοιπόν θα είναι ακόμη πιο σκληρή και θα συγκρουστεί με σημαντικές κατηγορίες εργαζομένων. Η μη ύπαρξη εναλλακτικής πλειοψηφικής πρότασης της λύνει το πρόβλημα. Η τυχόν διάσπαση του ΠΑΣΟΚ της λύνει το πρόβλημα και μακροπρόθεσμα.
Για το ΠΑΣΟΚ: Βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Ηγεσίας, πολιτικής, φυσιογνωμίας, προοπτικής. Αδυνατεί να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικές συμμαχίες που του έδιναν πλειοψηφία. Η πιθανότητα διάσπασης δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και το ΠΑΣΟΚ έχει δείξει διαχρονικά ότι μπορεί να ξεπερνάει τις κρίσεις του.
Τελειώνω με την επόμενη ημέρα μας. Χρειαζόμαστε συνοχή, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την κρίση του ΠΑΣΟΚ. Τώρα είναι η στιγμή για ένα μεγάλο άνοιγμα προς τις τρεις κατηγορίες πολιτών που μας άκουσαν με ενδιαφέρον προεκλογικά: Τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, το χώρο της Οικολογίας και τη Νεολαία.
Πώς πείσαμε αυτούς τους ψηφοφόρους, που έρχονται «από αλλού» και που το μεγάλο μέρος τους είναι από το ΠΑΣΟΚ; Από το 2004 υπάρχει μια καθαρόαιμη σκληρή δεξιά κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση. Εμείς δώσαμε με συνέπεια, κυρίως το τελευταίο διάστημα, τη μάχη κατά της κυβέρνησης της Δεξιάς και πείσαμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ ότι μπορούμε να κάνουμε εμείς αυτό που δεν κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Αποδείχτηκε έτσι στην κάλπη, δηλαδή στο «ταμείο», ότι η πραγματικά ανταγωνιστική πολιτική προς το ΠΑΣΟΚ, αυτή δηλαδή που του παίρνει ψηφοφόρους, είναι αυτή που μπορεί να ακουμπάει στις αγωνίες και του κόσμου του ΠΑΣΟΚ και όχι αυτή που τον ταυτίζει με τη Δεξιά.
Συμπέρασμα: Ευτυχώς που δεν κρατήσαμε το γενικόλογο αντιδικομματικό λόγο των ίσων αποστάσεων από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., που πρόβλεπαν τα επίσημα κείμενα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, και μπορέσαμε έτσι, χτυπώντας την κυβέρνηση της Δεξιάς, να πείσουμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ κυρίως. Κάποιοι επιμέναμε σ΄ αυτό και στα τρεισήμισι χρόνια κυβέρνησης της Ν.Δ. Η συμβολή του Αλ. Αλαβάνου σ΄ αυτό το πετυχημένο (όπως αποδείχτηκε) προεκλογικό προφίλ ήταν πολύ σημαντική.
Αυτός ήταν ο πρώτος, και όπως φαίνεται από τους αριθμούς ο βασικός πυλώνας, του πολιτικού αλλά και προεκλογικού μας προφίλ. Για λόγους έκτασης του κειμένου, με κάποια συντομία οι άλλοι.
Ο δεύτερος πυλώνας ήταν η σχέση μας με την Οικολογία, όταν μάλιστα η προεκλογική περίοδος βάρυνε δραματικά από την καταστροφή μεγάλου μέρους της χώρας και τους 68 νεκρούς. Η κοινωνία έχει κατανοήσει τη συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας που συντελείται στο χώρο μας. Αποτελεί όμως μεγάλο λάθος η μη συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους. Θα ήταν αποφασιστικό βήμα στη συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας διαρκέστερα, αλλά και θα έφερνε αρκετά καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα, που δεν θα ήταν απλώς αθροιστικά, αλλά πολλαπλασιαστικά. Είναι απόλυτα αναγκαίο άμεσα να γίνουν αποφασιστικές ενέργειες για τη συνάντηση αυτή.
Ο τρίτος πυλώνας του πολιτικού και προεκλογικού μας προφίλ ήταν η αποφασιστική συμβολή στο κίνημα της νεολαίας και της παιδείας και κυρίως στην υπεράσπιση του άρθρου 16. Δημιουργήσαμε γεγονότα στην κεντρική πολιτική σκηνή, επηρεάσαμε θετικά τις εξελίξεις στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ανακόψαμε την εφαρμογή μιας ιδιαίτερα αρνητικής πολιτικής και συμβάλαμε σημαντικά στην ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος. Ο ρόλος της Νεολαίας του ΣΥΝ στα παραπάνω ήταν πολύ σημαντικός.
Η έμφαση λοιπόν στην αντικυβερνητική πολιτική, την Οικολογία και τη νεολαία ήταν τα χαρακτηριστικά του πολιτικού μας προφίλ που οδήγησαν στο καλό εκλογικό αποτέλεσμα.
Ας έρθουμε τώρα συνοπτικά, σχεδόν με τίτλους, στα ζητήματα του συνολικού πολιτικού σκηνικού.
Το πολιτικό τοπίο αλλάζει; Υπάρχει σίγουρα δυσλειτουργία του δικομματισμού. Δεν λειτούργησε το φαινόμενο των «συγκοινωνούντων δοχείων», όπου οι ψήφοι απλώς μετακινούνται ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά έχασαν ταυτόχρονα και τα δύο μεγάλα προς τα μικρότερα κόμματα. Η δυσλειτουργία αυτή είναι δομική ή συγκυριακή; Ή μήπως θα έχουμε δυσλειτουργία του ενός πόλου και ενίσχυση του άλλου; Το σύστημα οδηγείται σε κρίση ή θα ισορροπήσει πάλι; Προφανώς αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, που ανάμεσα σ΄ αυτούς είναι και η δική μας αξιοπιστία. Πάντως είναι προφανές ότι εκτός από το μοντέλο εναλλαγής των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, στην ατζέντα θα έρχεται και το μοντέλο των συμμαχικών σχημάτων.
Για τη Ν.Δ.: Υπέστη μείωση ψήφων, αλλά είναι «μόνη στο γήπεδο», λόγω της κρίσης του ΠΑΣΟΚ. Έχει την ευκαιρία να κάνει όλη «τη βρώμικη δουλειά». Η διακυβέρνησή της λοιπόν θα είναι ακόμη πιο σκληρή και θα συγκρουστεί με σημαντικές κατηγορίες εργαζομένων. Η μη ύπαρξη εναλλακτικής πλειοψηφικής πρότασης της λύνει το πρόβλημα. Η τυχόν διάσπαση του ΠΑΣΟΚ της λύνει το πρόβλημα και μακροπρόθεσμα.
Για το ΠΑΣΟΚ: Βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Ηγεσίας, πολιτικής, φυσιογνωμίας, προοπτικής. Αδυνατεί να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικές συμμαχίες που του έδιναν πλειοψηφία. Η πιθανότητα διάσπασης δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και το ΠΑΣΟΚ έχει δείξει διαχρονικά ότι μπορεί να ξεπερνάει τις κρίσεις του.
Τελειώνω με την επόμενη ημέρα μας. Χρειαζόμαστε συνοχή, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την κρίση του ΠΑΣΟΚ. Τώρα είναι η στιγμή για ένα μεγάλο άνοιγμα προς τις τρεις κατηγορίες πολιτών που μας άκουσαν με ενδιαφέρον προεκλογικά: Τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, το χώρο της Οικολογίας και τη Νεολαία.
