Η απουσία και η απόκρυψη της πολιτικής

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2007-11-09

Ενα σχόλιο που ακούγεται από τότε που ξεκίνησαν οι αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ είναι η απουσία της πολιτικής. Εκ πρώτης όψεως τα στοιχεία άλλα δείχνουν. Και οι τρεις υποψήφιοι αναφέρθηκαν επανειλημμένα στις πολιτικές θέσεις τους. Και ναι μεν το έκαναν με τρόπο γενικόλογο, αλλά τι περιμένει κανείς σε ένα κλίμα προεκλογικό, όπου προέχει η ρητορεία και η θήρα εντυπώσεων; Οσο για τις «αιχμηρές» αντιπαραθέσεις που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, ήταν αναμενόμενες και φυσιολογικές. Δεν μπορείς να πεις στον αντίπαλό σου «είμαι καλύτερος από σένα» χωρίς να τον απαξιώσεις.

Μήπως λοιπόν η πολιτική ήταν παρούσα; Νομίζω πως όχι, αλλά για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που ακούστηκαν. Για να συνοψίσω την άποψή μου, η πολιτική υποβαθμίστηκε επειδή ο Ευ. Βενιζέλος έριξε αλλού το βάρος, ενώ ο Γ. Παπανδρέου μιλούσε συνεχώς για το μεγάλο πολιτικό του όραμα, φροντίζοντας όμως να μην το εξειδικεύσει.

Για να αρχίσουμε από τον Ευ. Βενιζέλο, οι «μεγάλες πεποιθήσεις», όπως ο ίδιος τις αποκαλεί, δεν είναι το φόρτε του. Φυσικά, ως ευφυέστατος άνθρωπος, αντιλαμβάνεται αμέσως ποιες πολιτικές επιλογές «παίζουν» σε κάθε συγκεκριμένη περίσταση και μπορεί να γράφει και να μιλάει γι αυτές με τρόπο πειστικό, αναδίδοντας μιαν αύρα αυθεντίας. Λείπει όμως ο απώτερος στόχος. Κοντολογίς, ο Ευ. Βενιζέλος δεν πρόκειται να βρει τη λύση σε θέματα όπως το Ασφαλιστικό ή κάτι άλλο εξίσου δύσκολο. Είναι όμως αυτός που θα μπορέσει, αφού επιλέξει τη λύση που κάποιοι άλλοι θα έχουν επεξεργαστεί, να την προβάλει και να την επιβάλει. Δηλαδή, με τα κριτήρια που καλώς ή κακώς ισχύουν σήμερα, είναι ο κατεξοχήν πολιτικός επειδή σε μια απευθείας αντιπαράθεση θα κατατροπώσει τον αντίπαλό του. Εξού η διαδεδομένη και διόλου αβάσιμη εντύπωση ότι μόνο αυτός θα κέρδιζε τον Κ. Καραμανλή. Ο οποίος, σημειωτέον, διαθέτει ανάλογες ικανότητες αλλά ανήκει σε χαμηλότερη κατηγορία.

Αντίθετα ο Γ. Παπανδρέου, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, μιλάει με πάθος για το όραμά του να αλλάξει εκ βάθρων το ΠΑΣΟΚ. Και οι δημοσκοπήσεις λένε ότι πείθει. Πώς εξηγείται;

Κατ αρχάς ξεκινάει με γκολ από τα αποδυτήρια επειδή θα τον υποστηρίξουν οι πολιτικοί κολίγες του κινήματος, οι οποίοι αισθάνονται ότι ανήκουν στην οικογένεια Παπανδρέου. (Πολύ σκανδιναβικό!). Αυτό όμως δεν κάνει τη διαφορά. Ο λόγος είναι άλλος. Πιστεύω ότι εφάρμοσε μια παραπλανητική και ταυτόχρονα μεγαλοφυή στρατηγική.

Τη χαρακτηρίζω παραπλανητική επειδή σκόπιμα ενθαρρύνει μια λανθασμένη εντύπωση, και μεγαλοφυή επειδή είναι προς το συμφέρον και του Γ. Παπανδρέου και των υποστηρικτών του άλλα να λέει αυτός και άλλα να καταλαβαίνουν εκείνοι. Συγκεκριμένα ο Γ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος σε ανθρώπους οι οποίοι επί δεκαετίες αξιοποίησαν τις ευκαιρίες που τους έδωσε το ελεγχόμενο από τους ίδιους κράτος (για να το πω κομψά), υπόσχεται μια νέα κοινωνία όπου ο κρατισμός θα έχει εκλείψει και οι δημιουργικοί θα επιβραβεύονται. (Το τι σημαίνει ο αγώνας κατά του κρατισμού φάνηκε από την αρχική υποστήριξη των ιδιωτικών ΑΕΙ). Και εκείνοι τον χειροκροτούν επειδή επαναλαμβάνει το ιδρυτικό τέχνασμα του ΠΑΣΟΚ: όπως ο πατήρ εξωράισε την κατάληψη του κράτους ως αντίσταση κατά της Δεξιάς, έτσι και ο υιός ισχυρίζεται ότι ο κρατισμός, αυτή η κατάρα, δεν έχει καμία σχέση με όσους επάνδρωσαν και συναλλάχθηκαν με το κράτος, ούτε με τους μεγαλοσυνδικαλιστές του δημόσιου τομέα. Οχι, ο κρατισμός χρεώνεται στους «δεξιούς» εκσυγχρονιστές. Οι οποίοι προφανώς μπόρεσαν να συνδυάσουν δύο απολύτως αντιφατικές ιδιότητες: του νεοφιλελεύθερου και του κρατιστή!

Ετσι εξηγείται η δαιμονοποίηση του Κ. Σημίτη. Δεν είναι μόνο μια πράξη επαίσχυντη, όταν σκεφτεί κανείς ότι με τις δύο εκλογικές νίκες του έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς που σήμερα τον λιθοβολούν να απολαύσουν τη νομή της εξουσίας επί οκτώ χρόνια. Είναι επίσης μια κυνική, πλην όμως εξαιρετικά επιτυχημένη κίνηση, η οποία απενοχοποιεί τους αμαρτήσαντες και ταυτόχρονα κατασκευάζει τον αποδιοπομπαίο τράγο που θα φορτωθεί αφενός τις διαχρονικές αμαρτίες και αφετέρου τα λάθη των τελευταίων τρεισήμισι χρόνων. Διότι αν φταίει ο Κ. Σημίτης, τότε τα χέρια των απανταχού ΠΑΣΟΚων γίνονται πάλλευκα ενώ η εκλογική ήττα χρεώνεται σ αυτόν και όχι στον νυν αρχηγό του κόμματος. Με έναν σμπάρο, πολλά τρυγόνια.

Ετσι χάθηκε η πολιτική. Ο Ευ. Βενιζέλος δεν την έφερε στο προσκήνιο γιατί τον απασχολούν μόνο οι κόντρες που ξέρει να κερδίζει. Ο δε Γ. Παπανδρέου μιλάει συνεχώς γι αυτή, γενικά όμως, αποκρύπτοντας τις συγκεκριμένες πολιτικές του. Με αποτέλεσμα το εξής παράδοξο: οι παραδοσιακοί ΠΑΣΟΚοι που θα έπρεπε να υποστηρίξουν τον Ευ. Βενιζέλου, με την ελπίδα ότι θα τους παραδώσει ξανά το κράτος, ψηφίζουν Γ. Παπανδρέου, του οποίου οι εκσυγχρονιστικές προτάσεις είναι πολύ πιο προχωρημένες εκείνων τους οποίους σήμερα καταγγέλλει.

Θέματα επικαιρότητας: Μετεκλογικά 2007

Δημήτρης Παπαδημούλης

Γιατί όχι και διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές

Δημήτρης Παπαδημούλης, 2007-12-23

Κυβερνητική ομολογία αδυναμίας, χαρακτηρίζει ο ευρωβουλευτής...

Περισσότερα

Ανανεωτική ριζοσπαστική αριστερά και ΜΜΕ

Στάθης Λουκάς, 2007-12-15

Προκαλεί μεγάλη «ατονία», διαχρονικά, η προσέγγιση του...

Περισσότερα
Γεράσιμος Γεωργάτος

Νεοεξωτικά συμπτώματα

Γεράσιμος Γεωργάτος, 2007-12-07

Η αποστολή του σ/φου Τσίπρα ως παρατηρητή στη Βενεζουέλα...

Περισσότερα
Φώτης Κουβέλης

Απαιτείται προγραμματικό άνοιγμα στους πολίτες από το σοσιαλιστικό χώρο

Φώτης Κουβέλης, 2007-11-25

Την τελευταία εβδομάδα η κυβέρνηση κατέθεσε τον προϋπολογισμό,...

Περισσότερα
Λεωνίδας Κύρκος

Ώρα για συνάντηση ΠΑΣΟΚ - Αριστεράς

Λεωνίδας Κύρκος, 2007-11-23

Παρακολούθησε το μετεκλογικό δράμα του ΠΑΣΟΚ με ενδιαφέρον....

Περισσότερα

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Σωτήρης Δημητριάδης, 2007-11-13

Η ανανεωτική αριστερά ανέκαθεν χαρακτηριζόταν από τις...

Περισσότερα
Μιχάλης Παπαγιαννάκης

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν δρόμο

Μιχάλης Παπαγιαννάκης, 2007-11-11

«Αντιπολίτευση κάνουν σήμερα και αρκετά στελέχη της Ν.Δ.»,...

Περισσότερα
Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Η απουσία και η απόκρυψη της πολιτικής

Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 2007-11-09

Ενα σχόλιο που ακούγεται από τότε που ξεκίνησαν οι αρχαιρεσίες...

Περισσότερα

Άρθρα/ Πολιτική

Κώστας Καλλίτσης

Και η αντιπολίτευση;..

Κώστας Καλλίτσης, 2025-02-09

Η δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης είναι πολύ κακή, κακή...

Ξενοφών Κοντιάδης

Υπάρχει κίνδυνος να παραγραφούν αδικήματα Υπουργών για τα Τέμπη και ποιά η ευθύνη της κυβέρνησης;

Ξενοφών Κοντιάδης, 2025-02-06

Υπάρχει κίνδυνος να παραγραφούν αδικήματα υπουργών για...

Η βουβή οργή που δεν έπιασαν

Αλέξης Παπαχελάς, 2025-02-05

«Μα τι έγινε ξαφνικά με το θέμα των Τεμπών και ξαναβγήκε...

Όταν η μετακίνηση πληθυσμών και η εθνοκάθαρση προβάλλονται ως ”λύση”

Αντώνης Παπαγιαννίδης, 2025-02-05

Τα πιο ζωηρά και σκοτεινά όνειρα των υπερ-συντηρητικών...

Ουσιαστικές δεσμεύσεις και ηθικές υποχρεώσεις

Αλέξης Παπαχελάς, 2025-02-02

Μας θύμωσε το γεγονός ότι η Γαλλία σκέπτεται σοβαρά να πουλήσει...

Γιάννης Βούλγαρης

Ένας Κόσμος Ολιγαρχών;

Γιάννης Βούλγαρης, 2025-01-26

De te fabula narratur. Για σένα μιλάει ο μύθος. Με αυτή τη ρήση ο Καρλ...

Κώστας Καλλίτσης

Το τραμπικό ρεύμα

Κώστας Καλλίτσης, 2025-01-26

Η ανάδειξη του Ντ. Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ προκαλεί αναταράξεις...

Την εποχή των αυτοκρατοριών

Παύλος Τσίμας, 2025-01-24

Την ημέρα που ο Τραμπ έκοβε με το σπαθί την τούρτα (και το...

Για να λυθούν  τα προβλήματα των πολιτών απαιτείται κυβερνητική αλλαγή

Για να λυθούν τα προβλήματα των πολιτών απαιτείται κυβερνητική αλλαγή

2025-01-18

...Η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη είναι η πιο κατάλληλη...

Χρήστος Ροζάκης

Ένας Χρόνος Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής

Χρήστος Ροζάκης, 2025-01-05

Το 2024 υπήρξε ένας έντονος χρόνος με γεωπολιτικές μεταβολές...

Κώστας Καλλίτσης

Να διασωθεί ό,τι απέμεινε

Κώστας Καλλίτσης, 2025-01-05

Το 2024 οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης μεγεθύνονταν...

Σωτήρης Βαλντέν

Πού έχει δίκιο ο Αντώνης Σαμαράς

Σωτήρης Βαλντέν, 2024-12-16

Ακούγοντας την τελευταία ομιλία του Αντώνη Σαμαρά (12/12),...

×
×