Τι δεν θα μάθουμε για το σκάνδαλο
Πάσχος Μανδραβέλης, Ημερησία, Δημοσιευμένο: 2008-12-05
Είναι πολλά αυτά που δεν θα μάθουμε από το εσπευσμένο κλείσιμο της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Καταρχήν δεν θα μάθουμε πού πήγαν τα λεφτά. Αν και σε υποθέσεις οικονομικού εγκλήματος βασικός κανόνας των διωκτικών αρχών όλου του κόσμου, είναι το «ακολούθησε τα λεφτά» στην υπόθεση του Βατοπεδίου η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μάλλον αδιαφορεί για τα εκατό και πλέον εκατομμύρια ευρώ που κατέληξαν σε άγνωστους παραλήπτες. Αλλά πάλι, γιατί να ενδιαφερθούν οι βουλευτές της Ν.Δ.; Δικά τους ήταν;
Δεν θα μάθουμε (τουλάχιστον επισήμως) το χρυσό μυστικό της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα. Δεν θα καταλάβουμε δηλαδή πώς γίνεται το ίδιο κράτος να κάνει τρία χρόνια για να δώσει μια σύνταξη, κατάφερε σε δύο χρόνια να δώσει 260 ακίνητα-φιλέτα δημόσιας γης. Δεν θα μάθουμε πώς αποχαρακτηρίζονται ταχύτατα δασικές εκτάσεις και αρχαιολογικοί χώροι, πώς η λιμνοθάλασσα γίνεται λίμνη και η λίμνη μεταμορφώνεται σε μεζονέτες με θέα καθ’ άπασα την επικράτεια. Δεν θα μάθουμε «πώς γίνονται οι δουλειές, πηγαίνοντας σε ένα υπουργό», όπως δήλωσε εις εκ των μοναχών στην εξεταστική επιτροπή. Δεν θα μάθουμε σε τι χρειάζονται οι υπουργοί, όταν (όπως είπε ο κ. Δούκας) απλώς υπογράφουν τις γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων. Διότι αν οι υπουργοί, ακόμη και σε τέτοιες καραμπινάτες περιπτώσεις, δεν ελέγχουν πού βάζουν την υπογραφή τους, τότε αποτελούν ένα περιττό γραφειοκρατικό γρανάζι του μηχανισμού και μάλιστα πολυέξοδο.
Πιθανότατα δεν θα μάθουμε πώς λειτουργούσαν οι ύποπτες παρέες της Θεσσαλονίκης με καρντάσια και κουμπάρους, χορεύτριες κι ανθρώπους της νύχτας, κρυφές κάμερες και «πεντακαθαρίδηδες». Οπως επίσης δεν θα μάθουμε για τις σκοτεινές διαδρομές των κλεμμένων από τον ελληνικό λαό χρημάτων στην Κύπρο και τους «εθνικούς σκοπούς» που αυτά υπηρέτησαν στο δημοψήφισμα για το «όχι».
Δεν θα μάθουμε ποιοι υπουργοί ήταν παραπλανηθέντες σε αυτό το απίστευτο κόλπο και ποιοι συνένοχοι. Το αποτέλεσμα είναι η συνενοχή να διαχέεται σε ολόκληρη την κυβερνητική παράταξη ακόμη και στον πρωθυπουργό. Αυτός έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα «μαστιγώνει» τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αποκαλύψουν και την τελευταία λεπτομέρεια αυτού του σκανδάλου. Παλιότερα, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει σε περίπτωση σκανδάλων από συνεργάτες του, είχε απαντήσει: «Κρέμασμα στο Σύνταγμα, είναι η μόνη λύση. Διότι αν δεν είσαι αυστηρός με τους δικούς σου ανθρώπους δεν μπορείς να επιβάλεις το νόμο στην ελληνική κοινωνία». Στα προφορικά πήρε άριστα, και του πιστώθηκε το 2004 με την απεριόριστη εμπιστοσύνη που του έδειξε ο ελληνικός λαός. Από την εξέλιξη της υπόθεσης κρίνονται τα λεχθέντα του.
Είναι πολλά αυτά που δεν θα μάθουμε, αλλά τουλάχιστον λύνεται ένα θεμελιώδες φιλοσοφικό πρόβλημα: πώς παράγεται η ηθική. Διά της μεταβατικής ιδιότητας. Οι εξεταστικές επιτροπές κάνουν το παράνομο, νόμιμο. Το νόμιμο, σύμφωνα με τον κ. Βουλγαράκη είναι και ηθικό, οπότε το πρόβλημα που απασχόλησε τους στοχαστές από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Καντ βρήκε επιτέλους τη λύση του.
Δεν θα μάθουμε (τουλάχιστον επισήμως) το χρυσό μυστικό της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα. Δεν θα καταλάβουμε δηλαδή πώς γίνεται το ίδιο κράτος να κάνει τρία χρόνια για να δώσει μια σύνταξη, κατάφερε σε δύο χρόνια να δώσει 260 ακίνητα-φιλέτα δημόσιας γης. Δεν θα μάθουμε πώς αποχαρακτηρίζονται ταχύτατα δασικές εκτάσεις και αρχαιολογικοί χώροι, πώς η λιμνοθάλασσα γίνεται λίμνη και η λίμνη μεταμορφώνεται σε μεζονέτες με θέα καθ’ άπασα την επικράτεια. Δεν θα μάθουμε «πώς γίνονται οι δουλειές, πηγαίνοντας σε ένα υπουργό», όπως δήλωσε εις εκ των μοναχών στην εξεταστική επιτροπή. Δεν θα μάθουμε σε τι χρειάζονται οι υπουργοί, όταν (όπως είπε ο κ. Δούκας) απλώς υπογράφουν τις γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων. Διότι αν οι υπουργοί, ακόμη και σε τέτοιες καραμπινάτες περιπτώσεις, δεν ελέγχουν πού βάζουν την υπογραφή τους, τότε αποτελούν ένα περιττό γραφειοκρατικό γρανάζι του μηχανισμού και μάλιστα πολυέξοδο.
Πιθανότατα δεν θα μάθουμε πώς λειτουργούσαν οι ύποπτες παρέες της Θεσσαλονίκης με καρντάσια και κουμπάρους, χορεύτριες κι ανθρώπους της νύχτας, κρυφές κάμερες και «πεντακαθαρίδηδες». Οπως επίσης δεν θα μάθουμε για τις σκοτεινές διαδρομές των κλεμμένων από τον ελληνικό λαό χρημάτων στην Κύπρο και τους «εθνικούς σκοπούς» που αυτά υπηρέτησαν στο δημοψήφισμα για το «όχι».
Δεν θα μάθουμε ποιοι υπουργοί ήταν παραπλανηθέντες σε αυτό το απίστευτο κόλπο και ποιοι συνένοχοι. Το αποτέλεσμα είναι η συνενοχή να διαχέεται σε ολόκληρη την κυβερνητική παράταξη ακόμη και στον πρωθυπουργό. Αυτός έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα «μαστιγώνει» τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αποκαλύψουν και την τελευταία λεπτομέρεια αυτού του σκανδάλου. Παλιότερα, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει σε περίπτωση σκανδάλων από συνεργάτες του, είχε απαντήσει: «Κρέμασμα στο Σύνταγμα, είναι η μόνη λύση. Διότι αν δεν είσαι αυστηρός με τους δικούς σου ανθρώπους δεν μπορείς να επιβάλεις το νόμο στην ελληνική κοινωνία». Στα προφορικά πήρε άριστα, και του πιστώθηκε το 2004 με την απεριόριστη εμπιστοσύνη που του έδειξε ο ελληνικός λαός. Από την εξέλιξη της υπόθεσης κρίνονται τα λεχθέντα του.
Είναι πολλά αυτά που δεν θα μάθουμε, αλλά τουλάχιστον λύνεται ένα θεμελιώδες φιλοσοφικό πρόβλημα: πώς παράγεται η ηθική. Διά της μεταβατικής ιδιότητας. Οι εξεταστικές επιτροπές κάνουν το παράνομο, νόμιμο. Το νόμιμο, σύμφωνα με τον κ. Βουλγαράκη είναι και ηθικό, οπότε το πρόβλημα που απασχόλησε τους στοχαστές από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Καντ βρήκε επιτέλους τη λύση του.