Ο μακρύς δρόμος διαπλοκής - διαφθοράς στον αθλητισμό

Οταν τον περασμένο Ιούνιο άρχισε το «ελληνικό καλοκαίρι» στον αθλητισμό, με τις επιτυχίες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία, το οποίο έκλεισε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες τον Αύγουστο, αρκετοί μίλησαν για «άνοιξη» του ελληνικού αθλητισμού, για «ανάταση», για «εξύψωση», ενώ δεν έλειψαν και αναφορές στη νέα «ελίτ», στην καθιέρωση πλέον της Ελλάδας μεταξύ των πρώτων αθλητικών δυνάμεων τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι επιτυχίες πανηγυρίστηκαν δεόντως από τον λαό και δικαίως, διότι αυτές πραγματικά έδωσαν συναισθήματα χαράς, περηφάνειας , έξαρσης, ψυχικής ανάτασης.

Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να κρύψουν ή να ξεπεράσουν τα χρόνια και σοβαρά προβλήματα που μαστίζουν τον ελληνικό αθλητισμό και, κατ’ επέκταση, αντανακλούν την κατάσταση της κοινωνίας και ακόμη τις σχέσεις που υπάρχουν και διαπλέκονται στην πολιτική, την οικονομική και την αθλητική ζωή του τόπου, ενώ επίσης δεν μπόρεσαν να κρύψουν την υποβόσκουσα ξενοφοβική και ρατσιστική διάθεση σε (όχι μικρή) μερίδα της κοινωνίας μας.

Δείγματα της «εθνικοπατριωτικής έξαρσης» είχαμε ακόμα και στους πανηγυρισμούς για τις επιτυχίες στην Πορτογαλία, ενώ πριν ακριβώς αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξέσπασε το σκάνδαλο με το ελληνικό ντόπινγκ.

Η πρώτη αποτυχία της εθνικής ποδοσφαίρου απέναντι στην αλβανική αντίστοιχη ομάδα έφερε μιζέρια και εκδηλώσεις ρατσισμού και χουλιγκανισμού προς τους («συνήθεις υπόπτους») Αλβανούς μετανάστες, ενώ ακολούθησαν χουλιγκανισμοί σε γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου από μερίδα (ακόμα) οπαδών, αλλά τίποτα δεν μπορεί να προδικάσει πόσο μεμονωμένα θα είναι τα φαινόμενα αυτά και δεν θα έχουμε συνέχεια. Το πρόβλημα αναφέρεται στους οργανωμένους μέσω συνδέσμων οπαδούς κι αυτοί είναι οι «στρατοί» με τις διασυνδέσεις, σχέσεις και εξαρτήσεις κατά καιρούς από τις διοικήσεις των ομάδων.

Η βιτρίνα, με τα φώτα και την αίγλη, που φάνηκε ότι μας παρέδωσε το ελληνικό καλοκαίρι του αθλητισμού, άρχισε σιγά σιγά να ξεθωριάζει. Δεν ήταν δυνατόν να περάσουν στα αζήτητα τα σχετικά με τις τεράστιες δαπάνες για την οργάνωση, τη διεξαγωγή και την προβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν ήταν δυνατόν να περάσουν στα «ψιλά» όσα διαδραματίζονται στον χώρο του ντόπινγκ, πολύ περισσότερο όταν αυτά επεκτείνονται σε όλο το φάσμα της λεγόμενης γυμναστικής και της σωματικής ενίσχυσης με «τροφές», δεν ήταν δυνατόν να ξεχαστούν τα προβλήματα στον χώρο του ποδοσφαίρου και κυρίως αυτά που έχουν σχέση με το «ανώμαλο» (δηλαδή το μη ισότιμο προς όλους, δηλαδή το χαριστικό) καθεστώς που επικρατεί προς ορισμένους «μεγάλους» εκ μέρους της (εκάστοτε) Πολιτείας.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα είχαμε την περασμένη Δευτέρα την καθαρά δολοφονική επίθεση εναντίον του Φίλιππου Συρίγου. Ο τρόπος που εκδηλώθηκε και ο σκοπός της φανερώνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για ενέργεια στον πόλεμο που διεξάγουν τα κυκλώματα συμφερόντων που δρουν στον χώρο του αθλητισμού, σε όλη του την έκταση. Μαχαιρώματα, επιθέσεις, φόνους, τραυματισμούς και ξύλο πολύ, έχουμε πολλά στον χώρο που περιγράφεται με τον χαρακτηρισμό χουλιγκανισμός. Η συγκεκριμένη όμως επίθεση εναντίον του συγκεκριμένου δημοσιογράφου αποκαλύπτει μια άλλη διάσταση και οδηγεί τη σκέψη στο επίπεδο του οργανωμένου εγκλήματος και στα συμφέροντα που διακυβεύονται, διότι τα κυκλώματα έχουν πολλά πλοκάμια. Από τις χορηγίες και τις αναθέσεις έργων, από τη διαχείριση, μάλλον ανεξέλεγκτα, τεραστίων ποσών, από την εμπλοκή και ξένων στα της οργάνωσης και διεξαγωγής των αγώνων, ώς τις «μπίζνες» με τα αναβολικά για τους αθλητές και τον «τεχνητό» πρωταθλητισμό, καθώς και την τεράστια και ανεξέλεγκτη εξάπλωση του κυκλώματος με τις «ενισχυτικές» τροφές, με τα «συμπληρώματα» τροφών, που είναι επίσης «χύμα» στην αγορά και ακόμα ώς τις σχέσεις των μεγάλων κομμάτων με τις λεγόμενες μεγάλες ποδοσφαιρικές και καλαθοσφαιρικές ομάδες (ΠΑΕ και ΚΑΕ) και τις ρυθμίσεις οικονομικών πραγμάτων μέσω της νομοθετικής εξουσίας προς όφελος των εταιρειών αυτών, παίζεται μεγάλο παιχνίδι. Πολιτεία, μεγάλα κόμματα, μεγαλοεπιχειρηματίες, οικονομικοί παράγοντες στον χώρο των επιχειρήσεων και στον τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και εκδοτικό χώρο, χορεύουν σε ένα αλώνι κι ο χορός τελειωμό δεν έχει.

Αναπτύσσονται και εξελίσσονται έτσι φαινόμενα διαπλοκής και καταλήγουν στα άλλα φαινόμενα, της διαφθοράς. Πολιτική και οικονομική εξουσία αφ’ ενός, με τις κατά καιρούς εκφράσεις της η πρώτη και τους εκπροσώπους με τα παρακλάδια της η δεύτερη, συνιστούν τον έναν πόλο, που κινείται και αναπτύσσει δράση με την ανάδραση, προς τη μία και την άλλη κατεύθυνση, ώστε να καρπούνται οφέλη και οι δύο πλευρές -πολιτικές και οικονομικές- ενώ ο «λαός», οι οπαδοί σύρονται και «απαιτούν», υποτίθεται, ότι πιέζουν για το «καλό» της δικής τους ομάδας. Μέσα στον φαύλο κύκλο αυτόν διακρίνεται στο βάθος αφ’ ενός η ψηφοθηρική επιδίωξη και το πολιτικο-ψηφοθηρικό όφελος και αφ’ ετέρου η οικονομική κάλυψη με το συνεπακόλουθο επιχειρηματικό, οικονομικό όφελος, δηλαδή το συμφέρον του επιχειρηματία.

Το κύκλωμα του αθλητισμού, όσο υγιές και μαζικό φαινόμενο είναι ο δεύτερος, καταντάει -καλύτερα γίνεται μέσον- να ανθίσει το πρώτο, που επιβάλλει τις επιδιώξεις του και επηρεάζει εν πολλοίς και την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών πραγμάτων.

Αθλητικός παράγων παρατηρούσε ότι ο αθλητισμός βρίσκεται αμέσως μετά τα όπλα και τα ναρκωτικά, ως τομέας, σε παγκόσμιο επίπεδο που, σύμφωνα με έρευνες, επηρεάζει τις εξελίξεις και ασκεί ρόλο σ’ αυτές.

Κινήσεις και προσπάθειες για εξυγίανση γίνονται στον τρίτο αυτόν τομέα, ο οποίος καλύπτει την πιο μαζική έκφραση σε παγκόσμιο επίπεδο. Τέτοιες κινήσεις γίνονται και στην Ελλάδα, είναι όμως ακόμα στο στάδιο των ερωτηματικών πόσο μπορούν να ευδοκιμήσουν, να επιτύχουν.

Η δολοφονική επίθεση στον Φ. Συρίγο κρύβει ηθικούς αυτουργούς και κρύβει (ή αποκαλύπτει) κυκλώματα. Δεν είναι απλώς οι «αγανακτισμένοι» φίλαθλοι - οπαδοί. Αυτοί μπορεί να γίνονται υποχείρια. «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο», διακηρύττουν οι εκάστοτε ασκούντες την πολιτική εξουσία. Προς το παρόν το μαχαίρι έφθασε στο κόκκαλο του Φ. Συρίγου. Πότε και πώς όμως θα φθάσει το άλλο μαχαίρι, αυτό της έρευνας, στο κόκκαλο των κυκλωμάτων που δρουν και είναι αντιτιθέμενα;

Το ζητούμενο είναι πώς, πότε και ποια πολιτική εξουσία θα σταματήσει να χαρίζει χρέη, να δίνει χαριστικά γήπεδα, να καλύπτει τη«συμμορία της διαιτησίας». Το πρόβλημα είναι πώς, πότε θα παταχθεί το κύκλωμα (ή θα παταχθούν τα κυκλώματα) του ντόπινγκ και των ναρκωτικών. Το πρόβλημα είναι πώς και πότε θα μπει έλεγχος στις αναθέσεις έργων, χορηγιών και στη διαχείριση των κονδυλίων των αγώνων. Τα κυκλώματα έχουν και διεθνείς διασυνδέσεις, το γνωρίζει ακόμη και ο πιο φανατικός οπαδός, ο οποίος αρέσκεται και αρκείται έστω στην καλή πορεία της δικής του ομάδας και αντιδρά όταν αυτή δεν πάει καλά. Είναι μακρύς ο δρόμος της διαπλοκής στον χώρο του αθλητισμού και είναι εξ ίσου μακρύς, αν όχι μακρύτερος, ο δρόμος της διαφθοράς. Η τελευταία αυτή είναι που φαίνεται καλύτερα.