Ευρωεκλογές: Η κρίση και η πρόκληση
Δημήτρης Παπαδημούλης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-01-18
Το 2009 θα είναι μια χρονιά δύσκολη και πυκνή, χρονιά κρίσης, αγώνων και αλλαγών.
Ζούμε το οδυνηρό τέλος μιας περιόδου 30 χρόνων απόλυτης κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού. Η οικονομική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη. Η πλήρης απορρύθμιση των τελευταίων χρόνων -με την απόλυτη συνενοχή κεντρικών τραπεζών και κυβερνήσεων- ωθούν σε ύφεση την παγκόσμια οικονομία.
Τα αίτια και το μέγεθος της κρίσης επαναφέρουν με ορμή τη συζήτηση για τον ρόλο αλλά και την κατεύθυνση της δημόσιας ρύθμισης σε εθνικό, ευρωπαϊκό, αλλά και πλανητικό επίπεδο. Οδηγούν σε πλανητική ανακατανομή ισχύος. Θέτουν την Ευρώπη μπροστά στη νέα πρόκληση μιας ταχύτερης ενοποίησης, με ενίσχυση των κοινωνικών, οικολογικών και δημοκρατικών της χαρακτηριστικών. Δυστυχώς όμως η ευρωπαϊκή ελίτ παραμένει θλιβερά κατώτερη των περιστάσεων, διχασμένη και εγκλωβισμένη σε επικίνδυνα και ξεπερασμένα νεοφιλελεύθερα δόγματα.
Το κράτος πρόνοιας, έχει υπονομευτεί καίρια: οι πολέμιοι του κρατικού παρεμβατισμού, με ελάχιστες εξαιρέσεις στη Σκανδιναβία, το θυσίασαν στον βωμό της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και της αχαλίνωτης απορρύθμισης των αγορών. Αυτή άλλωστε ήταν και παραμένει η κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα μας, με ευθύνη όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και της κυβερνητικής πράξης του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΝ αλλά και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέμε όχι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Γιατί διεκδικούμε, με καθημερινούς αγώνες, μια διαφορετική πορεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αγωνιζόμαστε για περισσότερη και ριζικά διαφορετική Ευρώπη: πιο δημοκρατική και ενωμένη πολιτικά, με πιο ισχυρή κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική, με δραστικά αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό, χωρίς το ανεξέλεγκτο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενεργή και αυτόνομη στα προβλήματα της παγκόσμιας ειρήνης και όχι ουραγό των ΗΠΑ.
Η βαθιά κρίση και η ανησυχητική δυναμική που τροφοδοτεί, βρίσκουν πλήρως ανέτοιμη την ελληνική οικονομία αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ. Η χώρα βαδίζει με υψηλό έλλειμμα, τεράστιο χρέος, εκρηκτικό έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, σε σημαντική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Έρχεται με μαθηματική βεβαιότητα επιδείνωση της ανεργίας, των δημοσίων εσόδων και κυρίως του λαϊκού εισοδήματος.
H ελληνική οικονομία ασφαλώς και επηρεάζεται από τη διεθνή κρίση. Εκτός, ωστόσο, από το "εισαγόμενο", υπάρχει και το πρόσθετο "ελληνικό" σκέλος της κρίσης. Αυτό κρύβουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτό ακριβώς πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά, ιδίως τα φτωχότερα.
H ελληνική οικονομία, έχει επίσημο πληθωρισμό 30% παραπάνω από την Ευρωζώνη, λόγω κυρίως των καρτέλ. Αυτός διαβρώνει το λαϊκό εισόδημα και μειώνει κατά 2% ετησίως την ανταγωνιστικότητα. Είναι πολύ εξαρτημένη από το πετρέλαιο, γιατί δεν επένδυσε έγκαιρα σε εναλλακτικές μορφές και εξοικονόμηση ενέργειας. Έχει πολύ μικρότερα φορολογικά έσοδα έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, υψηλή φοροδιαφυγή και παραοικονομία, άδικο και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, αναποτελεσματικούς και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, κομματικά ελεγχόμενη, υψηλού κόστους και χαμηλής αποτελεσματικότητας διοίκηση, αδυναμία αναπτυξιακής αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, σημαντικά ελλείμματα σε υποδομές.
H αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι υποπολλαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το κοινωνικό κράτος είναι αδύναμο και αναποτελεσματικό. H κυβέρνηση της N.Δ., τα τελευταία πέντε χρόνια, όξυνε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που κληρονόμησε από το ΠAΣOK. Μετά από μια υπερδεκαετή περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, τα δημόσια οικονομικά είναι χάλια, η Ελλάδα είναι μια ακριβή ευρωπαϊκή χώρα, οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και αγρότες είναι ουραγοί σε εισόδημα και επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ενώ η κερδοφορία των ρετιρέ των επιχειρήσεων σπάει ρεκόρ.
Η έκρηξη των νέων με αφορμή τον φόνο του 15χρονου μαθητή αποτελεί, για όσους βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, το μετεωρολογικό δελτίο του μέλλοντος. Είμαστε ο πιο απογοητευμένος λαός στην Ευρώπη. Το 75% των πολιτών δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Το 85% των πολιτών πιστεύουν ότι η χώρα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση. Το 90% της νεολαίας νιώθει ανασφάλεια για το μέλλον.
Η χώρα χρειάζεται σοβαρές και μεγάλες αλλαγές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην ασκούμενη πολιτική, το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της διοίκησης.
Οι ευρωεκλογές, στις 7 Ιουνίου του 2009, μετατρέπονται αυτή τη φορά σε ένα σημαντικό ορόσημο, σημείο καμπής για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Αναδεικνύονται σε μια μεγάλη και φιλόδοξη πρόκληση για τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στη μάχη των Ευρωεκλογών έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Διαθέτουμε δύο σημαντικά ατού: Τη διακριτή αριστερή ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και πολιτική, αλλά και ένα πλούσιο και δυναμικό απολογισμό της δράσης μας, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, η δουλειά μας στο Ευρωκοινοβούλιο έχει ευρύτερη απήχηση, το εκλογικό σύστημα είναι απλή αναλογική, η ψήφος είναι πιο ελεύθερη και κατά συνέπεια πιο πολιτική και "αξιοκρατική".
Σε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορούμε να πάμε πολύ καλά. Με σαφή οριοθέτηση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ., τον αδιέξοδο ευρωαναχωρητισμό του ΚΚΕ και την δεξιόστροφη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αν αξιοποιήσουμε όλα μας τα ατού με συλλογικότητα, αξιοκρατία, σύνθεση απόψεων, συσπείρωση δυνάμεων και έμπνευση, μπορούμε να στοχεύσουμε πολύ ψηλά. Αν δράσουμε με το βλέμμα στραμμένο και τα αυτιά ανοιχτά στην κοινωνία, μπορούμε να είμαστε η θετική έκπληξη των ευρωεκλογών. Να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας στην κάλπη και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Να κάνουμε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα για την αλλαγή του δεξιόστροφου δικομματικού τοπίου στην Ελλάδα. Σε αυτή την σκληρή αλλά και όμορφη συλλογική προσπάθεια, οφείλω και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, από την πρώτη γραμμή του αγώνα.
Ζούμε το οδυνηρό τέλος μιας περιόδου 30 χρόνων απόλυτης κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού. Η οικονομική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη. Η πλήρης απορρύθμιση των τελευταίων χρόνων -με την απόλυτη συνενοχή κεντρικών τραπεζών και κυβερνήσεων- ωθούν σε ύφεση την παγκόσμια οικονομία.
Τα αίτια και το μέγεθος της κρίσης επαναφέρουν με ορμή τη συζήτηση για τον ρόλο αλλά και την κατεύθυνση της δημόσιας ρύθμισης σε εθνικό, ευρωπαϊκό, αλλά και πλανητικό επίπεδο. Οδηγούν σε πλανητική ανακατανομή ισχύος. Θέτουν την Ευρώπη μπροστά στη νέα πρόκληση μιας ταχύτερης ενοποίησης, με ενίσχυση των κοινωνικών, οικολογικών και δημοκρατικών της χαρακτηριστικών. Δυστυχώς όμως η ευρωπαϊκή ελίτ παραμένει θλιβερά κατώτερη των περιστάσεων, διχασμένη και εγκλωβισμένη σε επικίνδυνα και ξεπερασμένα νεοφιλελεύθερα δόγματα.
Το κράτος πρόνοιας, έχει υπονομευτεί καίρια: οι πολέμιοι του κρατικού παρεμβατισμού, με ελάχιστες εξαιρέσεις στη Σκανδιναβία, το θυσίασαν στον βωμό της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και της αχαλίνωτης απορρύθμισης των αγορών. Αυτή άλλωστε ήταν και παραμένει η κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα μας, με ευθύνη όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας αλλά και της κυβερνητικής πράξης του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΣΥΝ αλλά και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέμε όχι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Γιατί διεκδικούμε, με καθημερινούς αγώνες, μια διαφορετική πορεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αγωνιζόμαστε για περισσότερη και ριζικά διαφορετική Ευρώπη: πιο δημοκρατική και ενωμένη πολιτικά, με πιο ισχυρή κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική, με δραστικά αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό, χωρίς το ανεξέλεγκτο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ενεργή και αυτόνομη στα προβλήματα της παγκόσμιας ειρήνης και όχι ουραγό των ΗΠΑ.
Η βαθιά κρίση και η ανησυχητική δυναμική που τροφοδοτεί, βρίσκουν πλήρως ανέτοιμη την ελληνική οικονομία αλλά και την κυβέρνηση της ΝΔ. Η χώρα βαδίζει με υψηλό έλλειμμα, τεράστιο χρέος, εκρηκτικό έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, σε σημαντική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Έρχεται με μαθηματική βεβαιότητα επιδείνωση της ανεργίας, των δημοσίων εσόδων και κυρίως του λαϊκού εισοδήματος.
H ελληνική οικονομία ασφαλώς και επηρεάζεται από τη διεθνή κρίση. Εκτός, ωστόσο, από το "εισαγόμενο", υπάρχει και το πρόσθετο "ελληνικό" σκέλος της κρίσης. Αυτό κρύβουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτό ακριβώς πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά, ιδίως τα φτωχότερα.
H ελληνική οικονομία, έχει επίσημο πληθωρισμό 30% παραπάνω από την Ευρωζώνη, λόγω κυρίως των καρτέλ. Αυτός διαβρώνει το λαϊκό εισόδημα και μειώνει κατά 2% ετησίως την ανταγωνιστικότητα. Είναι πολύ εξαρτημένη από το πετρέλαιο, γιατί δεν επένδυσε έγκαιρα σε εναλλακτικές μορφές και εξοικονόμηση ενέργειας. Έχει πολύ μικρότερα φορολογικά έσοδα έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, υψηλή φοροδιαφυγή και παραοικονομία, άδικο και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, αναποτελεσματικούς και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, κομματικά ελεγχόμενη, υψηλού κόστους και χαμηλής αποτελεσματικότητας διοίκηση, αδυναμία αναπτυξιακής αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, σημαντικά ελλείμματα σε υποδομές.
H αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι υποπολλαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το κοινωνικό κράτος είναι αδύναμο και αναποτελεσματικό. H κυβέρνηση της N.Δ., τα τελευταία πέντε χρόνια, όξυνε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που κληρονόμησε από το ΠAΣOK. Μετά από μια υπερδεκαετή περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, τα δημόσια οικονομικά είναι χάλια, η Ελλάδα είναι μια ακριβή ευρωπαϊκή χώρα, οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και αγρότες είναι ουραγοί σε εισόδημα και επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ενώ η κερδοφορία των ρετιρέ των επιχειρήσεων σπάει ρεκόρ.
Η έκρηξη των νέων με αφορμή τον φόνο του 15χρονου μαθητή αποτελεί, για όσους βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, το μετεωρολογικό δελτίο του μέλλοντος. Είμαστε ο πιο απογοητευμένος λαός στην Ευρώπη. Το 75% των πολιτών δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Το 85% των πολιτών πιστεύουν ότι η χώρα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση. Το 90% της νεολαίας νιώθει ανασφάλεια για το μέλλον.
Η χώρα χρειάζεται σοβαρές και μεγάλες αλλαγές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην ασκούμενη πολιτική, το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της διοίκησης.
Οι ευρωεκλογές, στις 7 Ιουνίου του 2009, μετατρέπονται αυτή τη φορά σε ένα σημαντικό ορόσημο, σημείο καμπής για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Αναδεικνύονται σε μια μεγάλη και φιλόδοξη πρόκληση για τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στη μάχη των Ευρωεκλογών έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Διαθέτουμε δύο σημαντικά ατού: Τη διακριτή αριστερή ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και πολιτική, αλλά και ένα πλούσιο και δυναμικό απολογισμό της δράσης μας, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, η δουλειά μας στο Ευρωκοινοβούλιο έχει ευρύτερη απήχηση, το εκλογικό σύστημα είναι απλή αναλογική, η ψήφος είναι πιο ελεύθερη και κατά συνέπεια πιο πολιτική και "αξιοκρατική".
Σε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορούμε να πάμε πολύ καλά. Με σαφή οριοθέτηση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ., τον αδιέξοδο ευρωαναχωρητισμό του ΚΚΕ και την δεξιόστροφη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αν αξιοποιήσουμε όλα μας τα ατού με συλλογικότητα, αξιοκρατία, σύνθεση απόψεων, συσπείρωση δυνάμεων και έμπνευση, μπορούμε να στοχεύσουμε πολύ ψηλά. Αν δράσουμε με το βλέμμα στραμμένο και τα αυτιά ανοιχτά στην κοινωνία, μπορούμε να είμαστε η θετική έκπληξη των ευρωεκλογών. Να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας στην κάλπη και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Να κάνουμε ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα για την αλλαγή του δεξιόστροφου δικομματικού τοπίου στην Ελλάδα. Σε αυτή την σκληρή αλλά και όμορφη συλλογική προσπάθεια, οφείλω και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, από την πρώτη γραμμή του αγώνα.