Ομιλία του Γεράσιμου Γεωργάτου
στο Διαρκές Συνέδριο
Δημοσιευμένο: 2009-02-15
Επί δύο ημέρες το μεγαλύτερο μέρος από τις ομιλίες των συνέδρων της πλειοψηφίας, αντί για το πρόγραμμα, αφιερώθηκε στο να εγκαλείται η ανανεωτική πτέρυγα για την …καταστροφική και «αριστεροκτόνα» στάση του ΛΕΥΚΟΥ.
Ιδιαίτερη μάλιστα έκπληξη προκάλεσε το προεξάρχον μέλος της Επιτροπής Προγράμματος, σ/φος Αριστείδης Μπαλτάς, που όχι μόνο αφιέρωσε τα δύο τρίτα από τον προνομιακό χρόνο ομιλίας του και μεγάλο μέρος της προχθεσινής του ολοσέλιδης συνέντευξης στην Αυγή για να ασκήσει το ρόλο του κήνσορα της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση επιδόθηκε και στη δοκιμασμένη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε» προσπαθώντας να διαχωρίσει τα στελέχη της Α.Π σε καλούς και συνεργάσιμους και στους «άλλους», τους διχαστικούς. Κρίμα. Ο ρόλος αυτός είναι ανάξιος και αναντίστοιχος του ειδικού του βάρους. Ανάλογη στάση δυστυχώς υιοθέτησε και ο σ/φος Δραγασάκης.
Και επειδή κατηγορήθηκε η Α.Π ότι αιφνιδίως και εσχάτως εξέφρασε τις αντιρρήσεις της και την πρόθεση λευκής ψήφου, να θυμίσουμε ότι αιφνιδίως και εσχάτως δημοσιοποιήθηκε το κείμενο του προγράμματος. Πού πότε και επί ποιού κειμένου έγιναν όλες αυτές οι πολυδιαφημισμένες συσκέψεις και συζητήσεις. Συμμετέχω σε ΚΠΕ, Ν.Ε Α΄ Αθήνας, Π.Κ Κυψέλης, Τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής και πουθενά δεν οργανώθηκε κάποιος συλλογικός και συνολικός επί του προγράμματος διάλογος. Να καταθέσω τις αμφιβολίες μου και για την πολυαναφερόμενη μετασυνεδριακή διαρκή προγραμματική διαδικασία σε ένα κόμμα που τα όργανά του υπολειτουργούν και, όπως ανέφερε ο σ\φος Δραγασάκης, το πρόγραμμα θα συμπληρώνεται ηλεκτρονικά, κάτι δηλαδή σαν index ή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια πολιτικών θέσεων της αριστεράς. Χρήσιμο βέβαια, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά το συλλογικό κριτικό διάλογο.
Άλλη πρωτοτυπία: Το μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του κόμματος, να υποδεικνύει στους συνέδρους, στην επικείμενη σε τρεις βδομάδες εσωκομματική διαδικασία δημοψηφίσματος με μυστική ψηφοφορία, να προκρίνουν τον καθ’ όλα άξιο σ/φο Χουντή. Μήπως ο σ/φος Καρίτζης να τον διορίσει από σήμερα να μην τραβιόμαστε; Αφού έτσι κι αλλιώς με το 1-3 ΣΥΝ, 2-4 ΣΥΡΙΖΑ που εξήγγειλε από αυτό εδώ το βήμα ο Πρόεδρος για τη λίστα του ευρωψηφοδελτίου, χωρίς πολλές συζητήσεις και περιττές δημοκρατικές καθυστερήσεις, υλοποιείται αποτελεσματικότατα η επικίνδυνη άποψη ότι η πλειοψηφία του 5ου Συνεδρίου πρέπει να αντανακλάται και στο ευρωψηφοδέλτιο.
Όπως πιστεύουμε όμως για τα κυβερνητικά σχήματα, το ίδιο ισχύει και για το κόμμα: οι πανίσχυρες πλειοψηφίες δεν είναι υγεία, αλλά παθογένεια. Οι δε παμψηφίες, όπως αυτή που επιδιώκεται εδώ, θυμίζουν μάλλον αίθουσες διεξαγωγής συνεδρίων του ΚΚΣΕ!
Γιατί όμως όλα αυτά; Παραδεχθείτε εντίμως σύντροφοι ότι ενοχλείστε επειδή η κοινωνική απήχηση της Α.Π είναι πολύ μεγαλύτερη από τα εσωκομματικά της ποσοστά. Παραδεχθείτε εντίμως ότι την πολυφωνία και την πολυτασικότητα μόλις που την ανέχεστε πλέον, απλώς για να εκφράζει δευτερεύουσες αποχρώσεις, όπως π.χ. αν πρέπει να απευθυνόμαστε κάπως περισσότερο ή κάπως λιγότερο στο ΚΚΕ, ή αν είναι πιο σωστό οι αφίσες να σταλούν Δευτέρα ή Τετάρτη. Παραδεχθείτε εντίμως ότι υποκύπτετε στις πιέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ «να τελειώνουμε με τους …δεξιούς του Συνασπισμού». Στο διαδίκτυο, ο σχετικός διάλογος είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός.
Ισχυρίζεστε ότι θέλετε ένα πολιτικό σχηματισμό που θα εκτείνεται από την αριστερά της αριστεράς μέχρι την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Όμως και αυτό λέγεται απλώς επικοινωνιακά καθώς έρχεται σε αντίφαση με ένα προγραμματικό κείμενο όπου ο αριστερός σοσιαλδημοκράτης οφείλει να μεταλλαχθεί σε ριζοσπάστη αριστερό για να χωρέσει.
Διότι το πρώτο μέρος, όπου αποτυπώνεται όλη η φιλοσοφία και η πολιτική του αντίληψη για την Αριστερά και το σοσιαλισμό, δεν είναι παρά ένα πολιτικό και ιδεολογικό μανιφέστο των κοινών τόπων που συνέχουν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Δρομολογείται η δημιουργία μιας καθαρά αντικαπιταλιστικής και αντισυστημικής αριστεράς, όμως δρομολογείται ταυτόχρονα και η επιστροφή της αριστεράς στο 19ο αιώνα. Έτσι οι περισσότερο ή λιγότερο αξιόλογοι 22 στόχοι του δεύτερου μέρους αποκτούν ελάσσονα σημασία.
Κεντρική ιδέα επί της οποίας δομείται το κείμενο είναι η επαναλαμβανόμενη με διάφορους τρόπους αντίληψη ότι ο καπιταλισμός επί της ουσίας του δεν μεταρρυθμίζεται, επομένως μόνο ανατρέπεται. Κατά συνέπεια τα πάντα, από τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη σοσιαλδημοκρατία που ταυτίζεται απολύτως με τη Δεξιά μέχρι την πράσινη ανάπτυξη, την πολιτική οικολογία και την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αποσκοπούν μόνο να διασώσουν το «σύστημα» και γι` αυτό απορρίπτονται στο καλάθι των αχρήστων. Αν όμως ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, τότε η διαφορά μεταξύ Σουηδίας και Τυνησίας είναι μόνο …διαφορά θερμοκρασίας!
Επιπλέον, το κείμενο επαναφέρει μεταμορφωμένη την αντίληψη των σταδίων για το «πέρασμα στο σοσιαλισμό» που αντιβαίνει με κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας, ενώ απορρίπτει ολοσχερώς την αγορά και τη μικτή οικονομία, παραπέμποντας στην ασαφή «οικονομία των αναγκών», «στον κομμουνισμό με άλλα λόγια», όπως καταγράφεται σαφώς στο δημοσίευμα του «Κοκκινοπράσινου Δικτύου» στην Αυγή, 13/2/09. Επινοείται ακόμα ο αντιφατικός και ανυπόστατος όρος «ρυθμιζόμενος νεοφιλελευθερισμός», για να χαρακτηρίσει απολύτως αρνητικά την επανάκαμψη της κρατικής ρυθμιστικής παρέμβασης από τους δημοκρατικούς στις ΗΠΑ και τους σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς στην Ευρώπη, για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης και της συνακόλουθης ύφεσης.
Επειδή η Ανανεωτική Πτέρυγα διαφωνεί πολιτικά με ένα κείμενο που επιδιώκει τη συγκρότηση μιας ιδεολογικά καθαρής αντικαπιταλιστικής και αντισυστημικής αριστεράς που απευθύνεται όχι στην κοινωνία, αλλά κυρίως στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει ως υπεύθυνη τοποθέτηση τη λευκή ψήφο.
Ιδιαίτερη μάλιστα έκπληξη προκάλεσε το προεξάρχον μέλος της Επιτροπής Προγράμματος, σ/φος Αριστείδης Μπαλτάς, που όχι μόνο αφιέρωσε τα δύο τρίτα από τον προνομιακό χρόνο ομιλίας του και μεγάλο μέρος της προχθεσινής του ολοσέλιδης συνέντευξης στην Αυγή για να ασκήσει το ρόλο του κήνσορα της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση επιδόθηκε και στη δοκιμασμένη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε» προσπαθώντας να διαχωρίσει τα στελέχη της Α.Π σε καλούς και συνεργάσιμους και στους «άλλους», τους διχαστικούς. Κρίμα. Ο ρόλος αυτός είναι ανάξιος και αναντίστοιχος του ειδικού του βάρους. Ανάλογη στάση δυστυχώς υιοθέτησε και ο σ/φος Δραγασάκης.
Και επειδή κατηγορήθηκε η Α.Π ότι αιφνιδίως και εσχάτως εξέφρασε τις αντιρρήσεις της και την πρόθεση λευκής ψήφου, να θυμίσουμε ότι αιφνιδίως και εσχάτως δημοσιοποιήθηκε το κείμενο του προγράμματος. Πού πότε και επί ποιού κειμένου έγιναν όλες αυτές οι πολυδιαφημισμένες συσκέψεις και συζητήσεις. Συμμετέχω σε ΚΠΕ, Ν.Ε Α΄ Αθήνας, Π.Κ Κυψέλης, Τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής και πουθενά δεν οργανώθηκε κάποιος συλλογικός και συνολικός επί του προγράμματος διάλογος. Να καταθέσω τις αμφιβολίες μου και για την πολυαναφερόμενη μετασυνεδριακή διαρκή προγραμματική διαδικασία σε ένα κόμμα που τα όργανά του υπολειτουργούν και, όπως ανέφερε ο σ\φος Δραγασάκης, το πρόγραμμα θα συμπληρώνεται ηλεκτρονικά, κάτι δηλαδή σαν index ή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια πολιτικών θέσεων της αριστεράς. Χρήσιμο βέβαια, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά το συλλογικό κριτικό διάλογο.
Άλλη πρωτοτυπία: Το μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του κόμματος, να υποδεικνύει στους συνέδρους, στην επικείμενη σε τρεις βδομάδες εσωκομματική διαδικασία δημοψηφίσματος με μυστική ψηφοφορία, να προκρίνουν τον καθ’ όλα άξιο σ/φο Χουντή. Μήπως ο σ/φος Καρίτζης να τον διορίσει από σήμερα να μην τραβιόμαστε; Αφού έτσι κι αλλιώς με το 1-3 ΣΥΝ, 2-4 ΣΥΡΙΖΑ που εξήγγειλε από αυτό εδώ το βήμα ο Πρόεδρος για τη λίστα του ευρωψηφοδελτίου, χωρίς πολλές συζητήσεις και περιττές δημοκρατικές καθυστερήσεις, υλοποιείται αποτελεσματικότατα η επικίνδυνη άποψη ότι η πλειοψηφία του 5ου Συνεδρίου πρέπει να αντανακλάται και στο ευρωψηφοδέλτιο.
Όπως πιστεύουμε όμως για τα κυβερνητικά σχήματα, το ίδιο ισχύει και για το κόμμα: οι πανίσχυρες πλειοψηφίες δεν είναι υγεία, αλλά παθογένεια. Οι δε παμψηφίες, όπως αυτή που επιδιώκεται εδώ, θυμίζουν μάλλον αίθουσες διεξαγωγής συνεδρίων του ΚΚΣΕ!
Γιατί όμως όλα αυτά; Παραδεχθείτε εντίμως σύντροφοι ότι ενοχλείστε επειδή η κοινωνική απήχηση της Α.Π είναι πολύ μεγαλύτερη από τα εσωκομματικά της ποσοστά. Παραδεχθείτε εντίμως ότι την πολυφωνία και την πολυτασικότητα μόλις που την ανέχεστε πλέον, απλώς για να εκφράζει δευτερεύουσες αποχρώσεις, όπως π.χ. αν πρέπει να απευθυνόμαστε κάπως περισσότερο ή κάπως λιγότερο στο ΚΚΕ, ή αν είναι πιο σωστό οι αφίσες να σταλούν Δευτέρα ή Τετάρτη. Παραδεχθείτε εντίμως ότι υποκύπτετε στις πιέσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ «να τελειώνουμε με τους …δεξιούς του Συνασπισμού». Στο διαδίκτυο, ο σχετικός διάλογος είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός.
Ισχυρίζεστε ότι θέλετε ένα πολιτικό σχηματισμό που θα εκτείνεται από την αριστερά της αριστεράς μέχρι την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Όμως και αυτό λέγεται απλώς επικοινωνιακά καθώς έρχεται σε αντίφαση με ένα προγραμματικό κείμενο όπου ο αριστερός σοσιαλδημοκράτης οφείλει να μεταλλαχθεί σε ριζοσπάστη αριστερό για να χωρέσει.
Διότι το πρώτο μέρος, όπου αποτυπώνεται όλη η φιλοσοφία και η πολιτική του αντίληψη για την Αριστερά και το σοσιαλισμό, δεν είναι παρά ένα πολιτικό και ιδεολογικό μανιφέστο των κοινών τόπων που συνέχουν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Δρομολογείται η δημιουργία μιας καθαρά αντικαπιταλιστικής και αντισυστημικής αριστεράς, όμως δρομολογείται ταυτόχρονα και η επιστροφή της αριστεράς στο 19ο αιώνα. Έτσι οι περισσότερο ή λιγότερο αξιόλογοι 22 στόχοι του δεύτερου μέρους αποκτούν ελάσσονα σημασία.
Κεντρική ιδέα επί της οποίας δομείται το κείμενο είναι η επαναλαμβανόμενη με διάφορους τρόπους αντίληψη ότι ο καπιταλισμός επί της ουσίας του δεν μεταρρυθμίζεται, επομένως μόνο ανατρέπεται. Κατά συνέπεια τα πάντα, από τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη σοσιαλδημοκρατία που ταυτίζεται απολύτως με τη Δεξιά μέχρι την πράσινη ανάπτυξη, την πολιτική οικολογία και την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αποσκοπούν μόνο να διασώσουν το «σύστημα» και γι` αυτό απορρίπτονται στο καλάθι των αχρήστων. Αν όμως ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, τότε η διαφορά μεταξύ Σουηδίας και Τυνησίας είναι μόνο …διαφορά θερμοκρασίας!
Επιπλέον, το κείμενο επαναφέρει μεταμορφωμένη την αντίληψη των σταδίων για το «πέρασμα στο σοσιαλισμό» που αντιβαίνει με κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας, ενώ απορρίπτει ολοσχερώς την αγορά και τη μικτή οικονομία, παραπέμποντας στην ασαφή «οικονομία των αναγκών», «στον κομμουνισμό με άλλα λόγια», όπως καταγράφεται σαφώς στο δημοσίευμα του «Κοκκινοπράσινου Δικτύου» στην Αυγή, 13/2/09. Επινοείται ακόμα ο αντιφατικός και ανυπόστατος όρος «ρυθμιζόμενος νεοφιλελευθερισμός», για να χαρακτηρίσει απολύτως αρνητικά την επανάκαμψη της κρατικής ρυθμιστικής παρέμβασης από τους δημοκρατικούς στις ΗΠΑ και τους σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικούς στην Ευρώπη, για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης και της συνακόλουθης ύφεσης.
Επειδή η Ανανεωτική Πτέρυγα διαφωνεί πολιτικά με ένα κείμενο που επιδιώκει τη συγκρότηση μιας ιδεολογικά καθαρής αντικαπιταλιστικής και αντισυστημικής αριστεράς που απευθύνεται όχι στην κοινωνία, αλλά κυρίως στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγει ως υπεύθυνη τοποθέτηση τη λευκή ψήφο.