Ενωτική απάντηση στη δεξιά στροφή

Η επί τα δεξιά στροφή της κυβέρνησης βρίσκεται σε εξέλιξη. Με επίθεση, σύμφωνα με τις δεξιές παραδόσεις, κατά ανθρώπων, πάντα αδυνάτων, και δικαιωμάτων. Τι κάνουν η αντιπολίτευση, οι δυνάμεις της αριστεράς;

Οι μετεκλογικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες -προσαρμογή στις ακροδεξιές επιθέσεις της ατζέντας Καρατζαφέρη- ξεκίνησαν με τις βαρύγδουπες ξενοφοβικές εξαγγελίες του “υφυπουργού Ασφάλειας” κ. Μαρκογιαννάκη για αγώνα κατά των μεταναστών. Και εξελίχθηκαν στις μαζικές συλλήψεις. Γέμισαν τα κρατητήρια της Αττικής με 4.500 κρατούμενους μετανάστες και τώρα τους στέλνουν στους γειτονικούς νομούς.

Συγχρόνως προωθούνται νομοθετικά μέτρα και γνωμοδοτήσεις για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, τη βιντεοσκόπηση της ζωής στους δημόσιους χώρους. Μέτρα που από πολλές πλευρές και επιστημονικούς φορείς επικρίνονται ως αντισυνταγματικά και αντίθετα στα δικαιώματα του ανθρώπου.

Το σχέδιο υλοποιείται, αν και η κυβέρνηση έχει βγει ηττημένη από τις εκλογές. Εκτός από τους απολογητές της κυβέρνησης, ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι πρόκειται για δεξιά- ακροδεξιά, αυταρχική στροφή της πολιτικής κατεύθυνσης του κράτους;

Η απόκρουση της δεξιάς στροφής είναι και επείγουσα και δύσκολη για τις δημοκρατικές και τις αριστερές δυνάμεις. Αποδείχθηκε ότι το μαλακό υπογάστριο της δημοκρατικής μας παράδοσης είναι η επιδείνωση των συνθηκών ζωής στις περιοχές που συγκεντρώνουν πολλούς ανθρώπους από άλλες χώρες, προσωρινούς μέτοικους, πρόσφυγες από τις περιοχές της βίας και του πολέμου στη Μ. Ανατολή και την Ασία, ακόμη και από χώρες της Αφρικής. Η δεξιά επίθεση “αντιμετωπίζει” το πρόβλημα προσπαθώντας να το κρύψει στα κρατητήρια, απαξιώνοντας τα δικαιώματα και τη δημοκρατική παράδοση μας. Στην ίδια κατεύθυνση, αξιοποιεί τον φόβο από τα τρομοκρατικά χτυπήματα για να επιβάλει γενικευμένα μέτρα περιορισμού ελευθεριών, προσπαθώντας έτσι να κρύψει και την αναποτελεσματικότητα των διωκτικών αρχών.

Η απόκρουση της δεξιάς στροφής απαιτεί την χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς συνεργασία των δυνάμεων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Συνεργασία εντός και εκτός Βουλής, κοινές παρεμβάσεις στην Ευρωβουλή. Συγχρόνως και κυρίως χρειάζεται η κοινή δράση κοινωνικών, επιστημονικών φορέων, μη κυβερνητικών οργανώσεων και πολιτικών δυνάμεων. Ώστε να πιεστεί στον μέγιστο βαθμό η κυβέρνηση και η υλοποίηση του σχεδίου να μπλοκαριστεί. Ώστε να κερδηθούν οι πολλοί στην εφαρμογή μιας ανθρωπιστικής πολιτικής που θα προασπίζεται την ασφάλεια όλων χωρίς να προκαλεί νέα θύματα, που θα βελτιώνει τις συνθήκες ζωής στις υποβαθμισμένες περιοχές, για όλους τους κατοίκους και τους Έλληνες και τους ξένους, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.

Και αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης θα πρέπει να κάνουν ορισμένες επιλογές, αν δεν θέλουν να υποστούν την επερχόμενη ήττα. Ορισμένες παραδοσιακές πολιτικές νοοτροπίες μπορεί να εξελιχθούν σε καθοριστικά εμπόδια.

Η πρώτη και ισχυρότερη είναι η μετάθεση όλων των ενεργειών στην ωραία στιγμή που “που θα γίνουμε κυβέρνηση”. Βασικό σφάλμα αυτής της προσέγγισης, που ενηδημεί στο ΠΑΣΟΚ, είναι ότι αφήνει το πεδίο ελεύθερο στη δεξιά πολιτική και ιδεολογική διείσδυση, μειώνοντας την προεκλογική δυναμική και την αποτελεσματικότητα των μελλοντικών κυβερνητικών μέτρων.

Η δεύτερη συνηθισμένη πρακτική κυρίως των κομμάτων της αριστεράς είναι οι έντονες δηλώσεις : καταγγέλλουμε, καταγγέλλουμε στο τέλος θα ξυπνήσουν όλοι! Δυστυχώς όμως οι καταγγελίες δεν συνοδεύονται από πράξεις, ρεαλιστικές λύσεις που να επηρεάζουν τους θεσμούς και να αλλάζουν την καθημερινότητα των πολιτών. Έτσι, συνεχίζουν να διαχειρίζονται τις υποθέσεις οι ίδιες δυνάμεις που προκάλεσαν τα προβλήματα και τα αδιέξοδα.

Υπάρχει και μια διάχυτη, “αριστερίστικη” θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε νοοτροπία που επενδύει στην όξυνση, την ένταση για να επιτευχθεί η κινητοποίηση των πολιτών. Στην πραγματικότητα, όμως, κινητοποιούνται μικρές ομάδες, προκαλείται λαϊκή διαίρεση και όταν αυτές οι αντιλήψεις βάλουν τη σφραγίδα τους -από αδράνεια ή ανεπάρκεια των ιστορικών αριστερών δυνάμεων- μόνοι κερδισμένοι είναι η δεξιά και η ακροδεξιά.

Είναι τόσο άγνωστα όλα αυτά τα συμπεράσματα και οι θέσεις; Όχι, βέβαια. Αποτελούν θεμελιώδεις τοποθετήσεις της ανανεωτικής αριστεράς στον τόπο μας, στηρίζονται στην πείρα του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Όταν τις ξεχνούμε ή τις απορρίπτουμε οδηγούμαστε στην πολιτική αδράνεια ή την κατανάλωση σε τηλεοπτικές δηλώσεις, στην πολιτική ήττα, όχι μόνον την εκλογική.