Περί «εκπλήξεων» και άλλων δαιμονίων
Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-10-11
Πριν από ένα αιώνα ο μεγάλος Αυστριακός δημοσιογράφος Καρλ Κράους έκανε μια σοφή παρατήρηση: «Πώς κυβερνάται ο κόσμος και οδηγείται στον πόλεμο; Οι διπλωμάτες λένε ψέματα στους δημοσιογράφους κι όταν τα διαβάζουν στις εφημερίδες, τα πιστεύουν και οι ίδιοι».
Δεν ξέρουμε αν έτσι συνεχίζουν να γίνονται οι πόλεμοι (ελπίζουμε ότι από τότε οι διπλωμάτες θα έχουν κι άλλα κανάλια πληροφόρησης), αλλά είναι σίγουρο ότι κάπως έτσι καταστράφηκε η Νέα Δημοκρατία. Τα στελέχη της έλεγαν ψέματα στους δημοσιογράφους για τον αντίπαλο, μετά τα διάβαζαν στις εφημερίδες και τα πίστευαν και οι ίδιοι. Το έγραψε πολύ γλαφυρά ο συνάδελφος «Φαληρεύς»: «Θυμάμαι, πριν από δύο με τρία χρόνια, το πιο ξακουστό χαμόγελο της κυβέρνησης να απευθύνει με γέλια την προτροπή σε δημοσιογράφους συνομιλητές του: “Μη μας πειράζετε τον Γιωργάκη!.. Τι θα κάναμε χωρίς αυτόν;”» («Καθημερινή» 5/10/2009). Η υποτίμηση του κ. Παπανδρέου ήταν κάτι σαν αυξανόμενη ηχώ στα τραπέζια πέριξ του Κολωνακίου. Ελεγαν οι μεν, επαύξαναν οι δε, τα έγραφαν οι δεύτεροι και τα πίστευαν οι πρώτοι. Αυτή η αυξανόμενη ηχώ στο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα κούφανε όλη την χώρα: χλευασμό στον χλευασμό, γέλιο στο γέλιο, βρεθήκαμε όλοι με μια τεράστια «έκπληξη» στις 4ης Οκτωβρίου.
Η Νέα Δημοκρατία κατέρρευσε σαν ξύλινο σπίτι που χρόνια το ’τρωγε το σαράκι. Αυτό που την κατέστρεψε ήταν εκείνο που έμοιαζε με το δυνατό της χαρτί: ο «επικοινωνισμός». Το εκτεταμένο σύστημα συναλλαγής με τα ΜΜΕ δεν ελάφρυνε απλώς τα δημόσια ταμεία, τύφλωσε το κόμμα κι έφτιαξε τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ολοι «γνώριζαν» ότι «η πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας ήταν αλώβητη». Θεωρούσαν πως «ό,τι και να γίνει το επικοινωνιακό χάρισμα του πρωθυπουργού θα κερδίσει την παρτίδα». Εξάλλου, το μόνο που είχε να κάνει ο κ. Καραμανλής ήταν να βγει στα μαρμαρένια αλώνια της τηλοψίας με τον κ. Παπανδρέου και γι’ αυτό ήθελε ένα ακόμη ντιμπέιτ.
Υπουργοί, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, παρατρεχάμενοι και λοιποί ήταν σίγουροι πως όσο κι αν προκαλέσουν, ένα αόρατο σύστημα τους προστάτευε από τον έλεγχο των ΜΜΕ. Και είχαν δίκιο: το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που αφορούσε οκτώ υπουργεία, έγιναν ανταλλαγές τετρακοσίων και πλέον ακινήτων, και για το οποίο βοούσαν 18 περιοχές της χώρας είδε το φως της δημοσιότητας με καθυστέρηση δύο ετών.
Η επικοινωνιακή επικυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας έκανε κακό στο κόμμα, αλλά και στον τόπο. Από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μην τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Οι υπουργοί ένιωθαν σίγουροι για να ταυτίσουν το νόμιμο με το ηθικό και ο πρώην πρωθυπουργός ακόμη πιο σίγουρος για να τους καλύψει στη ΔΕΘ. Τότε πολλοί είπαν πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός», αλλά από κεκτημένη ταχύτητα οι αντίλαλοι απαξίωσης του αντιπάλου συνεχιζόταν. Μέχρι που ήρθε η «έκπληξη»...
Το πρόβλημα είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση εκτός από άδεια γραφεία (που είναι το έλασσον), εκτός από άδεια ταμεία (που είναι το μείζον) αφήνει και ηθικά αποκαΐδια πίσω της. Είναι εκπληκτικό αλλά την ημέρα που έκλεισε η Βουλή ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος πέρασε νόμο-σκούπα «με ρυθμίσεις θεμάτων προσωπικού... και άλλες διατάξεις οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης». Το άρθρο 34 του νόμου 3801 προβλέπει ότι «Θεωρούνται νόμιμες οι δαπάνες που διενεργήθηκαν μετά την 1/7/2005 (από την Τοπική Αυτοδιοίκηση)... εφόσον αυτές δεν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία ή αν παρά τη ρητή πρόβλεψή τους, συνέτρεξαν πλημμέλειες κατά τη διαδικασία ανάληψης της δαπάνης σε βάρος του προϋπολογισμού... Καταλογισμοί, οι οποίοι έγιναν για δαπάνες της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος αιρετών εκπροσώπων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των υπαλλήλων του ΟΤΑ και των υπαλλήλων Δημοσιονομικού Ελέγχου, εφ’ όσον δεν έχουν εκτελεσθεί ώς τη δημοσίευση του παρόντος, δεν εκτελούνται και τα τυχόν βεβαιωθέντα ποσά διαγράφονται. » (Αρ. ΦΕΚ. 163Α 4/9/2009)
Με άλλα λόγια, ο τελευταίος νόμος της επανίδρυσης του κράτους που ανέλαβε ο κ. Παυλόπουλος προβλέπει ότι οι δαπάνες που έγιναν παράνομα, νομιμοποιούνται και τα πρόστιμα που μπήκαν για τις παρανομίες σβήνονται. Κατόπιν αυτού ο κ. Παυλόπουλος μπορεί να ασχοληθεί και με την επανίδρυση της Ν.Δ...
Δεν ξέρουμε αν έτσι συνεχίζουν να γίνονται οι πόλεμοι (ελπίζουμε ότι από τότε οι διπλωμάτες θα έχουν κι άλλα κανάλια πληροφόρησης), αλλά είναι σίγουρο ότι κάπως έτσι καταστράφηκε η Νέα Δημοκρατία. Τα στελέχη της έλεγαν ψέματα στους δημοσιογράφους για τον αντίπαλο, μετά τα διάβαζαν στις εφημερίδες και τα πίστευαν και οι ίδιοι. Το έγραψε πολύ γλαφυρά ο συνάδελφος «Φαληρεύς»: «Θυμάμαι, πριν από δύο με τρία χρόνια, το πιο ξακουστό χαμόγελο της κυβέρνησης να απευθύνει με γέλια την προτροπή σε δημοσιογράφους συνομιλητές του: “Μη μας πειράζετε τον Γιωργάκη!.. Τι θα κάναμε χωρίς αυτόν;”» («Καθημερινή» 5/10/2009). Η υποτίμηση του κ. Παπανδρέου ήταν κάτι σαν αυξανόμενη ηχώ στα τραπέζια πέριξ του Κολωνακίου. Ελεγαν οι μεν, επαύξαναν οι δε, τα έγραφαν οι δεύτεροι και τα πίστευαν οι πρώτοι. Αυτή η αυξανόμενη ηχώ στο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα κούφανε όλη την χώρα: χλευασμό στον χλευασμό, γέλιο στο γέλιο, βρεθήκαμε όλοι με μια τεράστια «έκπληξη» στις 4ης Οκτωβρίου.
Η Νέα Δημοκρατία κατέρρευσε σαν ξύλινο σπίτι που χρόνια το ’τρωγε το σαράκι. Αυτό που την κατέστρεψε ήταν εκείνο που έμοιαζε με το δυνατό της χαρτί: ο «επικοινωνισμός». Το εκτεταμένο σύστημα συναλλαγής με τα ΜΜΕ δεν ελάφρυνε απλώς τα δημόσια ταμεία, τύφλωσε το κόμμα κι έφτιαξε τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Ολοι «γνώριζαν» ότι «η πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας ήταν αλώβητη». Θεωρούσαν πως «ό,τι και να γίνει το επικοινωνιακό χάρισμα του πρωθυπουργού θα κερδίσει την παρτίδα». Εξάλλου, το μόνο που είχε να κάνει ο κ. Καραμανλής ήταν να βγει στα μαρμαρένια αλώνια της τηλοψίας με τον κ. Παπανδρέου και γι’ αυτό ήθελε ένα ακόμη ντιμπέιτ.
Υπουργοί, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, παρατρεχάμενοι και λοιποί ήταν σίγουροι πως όσο κι αν προκαλέσουν, ένα αόρατο σύστημα τους προστάτευε από τον έλεγχο των ΜΜΕ. Και είχαν δίκιο: το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που αφορούσε οκτώ υπουργεία, έγιναν ανταλλαγές τετρακοσίων και πλέον ακινήτων, και για το οποίο βοούσαν 18 περιοχές της χώρας είδε το φως της δημοσιότητας με καθυστέρηση δύο ετών.
Η επικοινωνιακή επικυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας έκανε κακό στο κόμμα, αλλά και στον τόπο. Από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μην τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Οι υπουργοί ένιωθαν σίγουροι για να ταυτίσουν το νόμιμο με το ηθικό και ο πρώην πρωθυπουργός ακόμη πιο σίγουρος για να τους καλύψει στη ΔΕΘ. Τότε πολλοί είπαν πως «ο βασιλιάς είναι γυμνός», αλλά από κεκτημένη ταχύτητα οι αντίλαλοι απαξίωσης του αντιπάλου συνεχιζόταν. Μέχρι που ήρθε η «έκπληξη»...
Το πρόβλημα είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση εκτός από άδεια γραφεία (που είναι το έλασσον), εκτός από άδεια ταμεία (που είναι το μείζον) αφήνει και ηθικά αποκαΐδια πίσω της. Είναι εκπληκτικό αλλά την ημέρα που έκλεισε η Βουλή ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος πέρασε νόμο-σκούπα «με ρυθμίσεις θεμάτων προσωπικού... και άλλες διατάξεις οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης». Το άρθρο 34 του νόμου 3801 προβλέπει ότι «Θεωρούνται νόμιμες οι δαπάνες που διενεργήθηκαν μετά την 1/7/2005 (από την Τοπική Αυτοδιοίκηση)... εφόσον αυτές δεν προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία ή αν παρά τη ρητή πρόβλεψή τους, συνέτρεξαν πλημμέλειες κατά τη διαδικασία ανάληψης της δαπάνης σε βάρος του προϋπολογισμού... Καταλογισμοί, οι οποίοι έγιναν για δαπάνες της προηγούμενης παραγράφου σε βάρος αιρετών εκπροσώπων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και των υπαλλήλων του ΟΤΑ και των υπαλλήλων Δημοσιονομικού Ελέγχου, εφ’ όσον δεν έχουν εκτελεσθεί ώς τη δημοσίευση του παρόντος, δεν εκτελούνται και τα τυχόν βεβαιωθέντα ποσά διαγράφονται. » (Αρ. ΦΕΚ. 163Α 4/9/2009)
Με άλλα λόγια, ο τελευταίος νόμος της επανίδρυσης του κράτους που ανέλαβε ο κ. Παυλόπουλος προβλέπει ότι οι δαπάνες που έγιναν παράνομα, νομιμοποιούνται και τα πρόστιμα που μπήκαν για τις παρανομίες σβήνονται. Κατόπιν αυτού ο κ. Παυλόπουλος μπορεί να ασχοληθεί και με την επανίδρυση της Ν.Δ...
