Μπερλουσκόνι, υπεράνω νόμων και λογικής

«Ζήτω ο Μπερλουσκόνι! Ζήτω η Ιταλία!» αναφώνησε ο ιταλός πρωθυπουργός μετά την έκδοση της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας σύμφωνα με την οποία ακυρώνεται προηγούμενος νόμος που παρείχε δικαστική ασυλία στον ίδιο. Ομως ο ιταλός ηγέτης δεν αρκέστηκε σε αυτή την αλαζονική δήλωση. Κατήγγειλε για ακόμη μία φορά τη «συνωμοσία» που εξυφαίνεται εναντίον του, επιτέθηκε στους δικαστές του ανώτατου δικαστικού οργάνου δηλώνοντας ότι ανήκουν όλοι στην Αριστερά (κάτι που είναι το λιγότερο αναληθές) ενώ στο τέλος καταφέρθηκε εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εφεξής ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν θα προστατεύεται από τον νόμο που επινόησε ο ίδιος για τον εαυτό του και μόνο. Ετσι υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί εκ νέου ενώπιον της Δικαιοσύνης για ποινικές υποθέσεις η εκδίκαση των οποίων είχε διακοπεί την περασμένη χρονιά. Στην πραγματικότητα οι δυνητικοί κίνδυνοι σε σχέση με την επιχειρηματική του δραστηριότητα- η οποία δεν έχει διακοπεί κατά τη διάρκεια της πρω θυπουργικής του θητείας αλλά μάλλον ευνοείται εξαιτίας της θέσης του- δεν είναι μεγάλοι. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φυλακιστεί, το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί είναι να καταβάλει υψηλό πρόστιμο στην περίπτωση που θα καταδικαστεί για δωροδοκία. Το σημαντικότερο όμως δεν είναι αυτό. Αφορά την εξουσία καθώς για ακόμη μία φορά ο ίδιος ξεπέρασε τα όρια θεωρώντας ότι μπορεί να παρακάμπτει τους νόμους. Ετσι εξηγείται η οργή του, καθώς μια ομάδα από 16 δικαστές που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ιταλία είναι κράτος δικαίου ακύρωσε έναν νόμο που είχε φτιάξει ο Μπερλουσκόνι αποκλειστικά προς ίδιον όφελος. Το γεγονός είναι από μόνο του πολύ σοβαρό. Ισως όμως αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία στα μάτια των υπόλοιπων Ευρωπαίων παρά των ίδιων των Ιταλών. Ο ιταλός πρωθυπουργός χαίρει ακόμη της εμπιστοσύνης μιας ισχυρής πλειοψηφίας μέσα στα δύο σώματα του Κοινοβουλίου. Μπορεί λοιπόν να συνεχίσει να κυβερνά καθώς έτσι ορίζει ο νόμος αλλά και επειδή συγκεντρώνει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των Ιταλών. Η συμπεριφορά και τα «καμώματά» του θα αρκούσαν για να του στερήσουν την εξουσία σε κάποια άλλη χώρα. Επίσης ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί να παρακάμψει τη Δικαιοσύνη, κατασκευάζοντας έναν νόμο στα μέτρα του, θα έφταναν για να απαξιωθεί πλήρως στο εξωτερικό. Ομως η θεωρία συνωμοσίας που επικαλείται φαίνεται πως βρίσκει ευήκοα ώτα στην Ιταλία και προφανώς η πολιτική του συνεχίζει να πείθει τους Ιταλούς. Ακόμη ένας λόγος είναι ότι η αντιπολίτευση είναι διασπασμένη και χαμένη μέσα στις φιλονικίες των μελών της. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνεπή και αποφασιστική αντιπολίτευση.

Παραδόξως αυτή η δικαστική ανατροπή δεν αποτελεί ευχάριστο νέο. Αποδεικνύεται βέβαια ότι οι θεσμοί λειτουργούν στη χώρα. Από πολιτικής σκοπιάς όμως η κατάσταση που δημιουργείται ενισχύει τον ήδη πανίσχυρο σύμμαχο της κυβέρνησής του, τη Λίγκα του Βορρά του Ουμπέρτο Μπόσι. Ο τελευταίος ηγείται ενός ξενοφοβικού σχηματισμού που απειλεί με τη ρητορεία του την ενότητα του ιταλικού έθνους. Στο επίκεντρο του πολιτικού του λόγου βρίσκονται τα οικονομικά βοηθήματα προς τον Νότο και οι μηχανισμοί εξισορρόπησης των μισθών που διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας. Ολο αυτό το κλίμα κάνει τους ηγέτες της Δεξιάς και όχι μόνο να ανησυχούν. Ορισμένοι μάλιστα, όπως ο Τζιανφράνκο Φίνι, δεν διστάζουν να διαχωρίζουν δημοσίως τη θέση τους. Την ίδια στιγμή η Λίγκα του Βορρά αποτελεί το ύστατο στήριγμα για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι διότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία εξαρτάται απόλυτα από αυτό το κόμμα. Τώρα όμως ενισχύεται όλο και περισσότερο και η πολιτική του θέση.

Η Ιταλία κυβερνάται λοιπόν από έναν πολιτικό που υποτίθεται ότι είναι εγγυητής της λειτουργίας των θεσμών, όμως ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω του νόμου και ακόμη χαίρει της εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου. Ολο αυτό το διάστημα τα προβλήματα συνεχίζονται. Η οικονομική κρίση γίνεται όλο και πιο αισθητή σε μια χώρα όπου το ΑΕΠ έχει ήδη υποχωρήσει σημαντικά. Και μετά τη σεισμική δόνηση στη Λ΄Ακουιλα και τις καταστροφές στη Μεσσήνη που προκάλεσαν τον θάνατο πάνω από 20 ατόμων γίνεται αντιληπτό πόσο μεγάλη καταστροφή μπορεί να προκαλέσει ο μη σεβασμός των νόμων και η ανάρμοστη συμπεριφορά ορισμένων αιρετών αντιπροσώπων του λαού. Οπως πάντα όμως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι απέφυγε κάθε αναφορά στα κραυγαλέα προβλήματα και επισκέφθηκε νέες κατοικίες στους πληγέντες καλύπτοντας με την εκδήλωση συμπόνιας τις σοβαρότατες ανεπάρκειες της κυβέρνησής του.