Ο φράχτης και το «διαζύγιο»
Αριστοτελία Πελώνη, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2011-01-12
ΙΣΩΣ η αλήθεια έχει µόνο ένα πρόσωπο. Αυτό της αντίφασης.
Πόσω µάλλον εν καιρώ κρίσης, που οι αντιφάσεις επανέρχονται δυναµικά. Πιο πρόσφατο παράδειγµα είναι η απόφαση της κυβέρνησης για την ανέγερση φράχτη στον Εβρο. Μια πολιτική που θα περίµενε κανείς από µια δεξιά κυβέρνηση.
Ανεξάρτητα από τα επιχειρήµατα υπέρ ή κατά του εγχειρήµατος, πρόκειται για µία ακόµη απόφαση µε την οποία το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι αποµακρύνεται από την κοινωνική του βάση.
Οχι ότι δεν το έχει κάνει ήδη µε τις πολιτικές του Μνηµονίου.
Αλλά τον φράχτη δεν τον επέβαλε η τρόικα. Φαίνεται ότι το κυβερνών κόµµα ακολουθεί το ρεύµα λύσεων και πραγµατισµού που φυσάει σε ένα µέρος της κοινωνίας ελέω των αδιεξόδων της οικονοµικής κρίσης.
Είναι επιλογή του ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει αυτό το ρεύµα ή απλώς έχει µπει στη λογική λύσεων χωρίς να γνωρίζει πού πηγαίνει την επόµενη µέρα; Αν πράγµατι πρόκειται για στροφή, τότε θα πρέπει να διερευνήσει αν όντως εκεί υπάρχει µέλλον και αν µπορεί η στροφή αυτή να στηριχτεί σε µια νέα κοινωνική συµµαχία. Αν όχι, κινδυνεύει να κατηγορηθεί για ιδεολογική και πολιτική ασυνέπεια και να τραυµατιστεί σοβαρά.
Οσο ισχυρά και ορθολογικά κι αν είναι τα επιχειρήµατα που δικαιολογούν την επιλογή της ανέγερσης του φράχτη, είναι αβέβαιο πόσο τη δικαιώνουν στα µάτια της κοινωνίας. Είναι η ίδια κοινωνία που άκουσε ότι πρέπει να χορηγηθεί δικαίωµα ψήφου στους µετανάστες.
Ισως αυτά είναι ψιλά γράµµατα στην εποχή του Μνηµονίου.
Ισως όµως η ασυνέπεια αυτή θα πρέπει να προβληµατίσει σε µια περίοδο που έτσι κι αλλιώς το ΠΑΣΟΚ µοιάζει διχασµένο ανάµεσα στην ιδεολογική του ταυτότητα και την πιεστική πραγµατικότητα.
Κάποια στιγµή θα πρέπει να αποφασίσει προς τα πού πορεύεται και αν το ιδεολογικό στίγµα είναι απλώς περιττή πολυτέλεια εν καιρώ κρίσης. Ο Μάο Τσε Τουνγκ έλεγε ότι η βασική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι να αναγνωρίζει την κυρίαρχη αντίφαση σε κάθε σηµείο της ιστορικής διαδικασίας και να βρίσκει µια γραµµή για να την επιλύσει.
Μήπως τώρα που οι Κινέζοι είναι στη µόδα, θα πρέπει στο κυβερνών κόµµα να αναλογιστούν τι έλεγε ο Μεγάλος Τιµονιέρης;
Πόσω µάλλον εν καιρώ κρίσης, που οι αντιφάσεις επανέρχονται δυναµικά. Πιο πρόσφατο παράδειγµα είναι η απόφαση της κυβέρνησης για την ανέγερση φράχτη στον Εβρο. Μια πολιτική που θα περίµενε κανείς από µια δεξιά κυβέρνηση.
Ανεξάρτητα από τα επιχειρήµατα υπέρ ή κατά του εγχειρήµατος, πρόκειται για µία ακόµη απόφαση µε την οποία το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι αποµακρύνεται από την κοινωνική του βάση.
Οχι ότι δεν το έχει κάνει ήδη µε τις πολιτικές του Μνηµονίου.
Αλλά τον φράχτη δεν τον επέβαλε η τρόικα. Φαίνεται ότι το κυβερνών κόµµα ακολουθεί το ρεύµα λύσεων και πραγµατισµού που φυσάει σε ένα µέρος της κοινωνίας ελέω των αδιεξόδων της οικονοµικής κρίσης.
Είναι επιλογή του ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει αυτό το ρεύµα ή απλώς έχει µπει στη λογική λύσεων χωρίς να γνωρίζει πού πηγαίνει την επόµενη µέρα; Αν πράγµατι πρόκειται για στροφή, τότε θα πρέπει να διερευνήσει αν όντως εκεί υπάρχει µέλλον και αν µπορεί η στροφή αυτή να στηριχτεί σε µια νέα κοινωνική συµµαχία. Αν όχι, κινδυνεύει να κατηγορηθεί για ιδεολογική και πολιτική ασυνέπεια και να τραυµατιστεί σοβαρά.
Οσο ισχυρά και ορθολογικά κι αν είναι τα επιχειρήµατα που δικαιολογούν την επιλογή της ανέγερσης του φράχτη, είναι αβέβαιο πόσο τη δικαιώνουν στα µάτια της κοινωνίας. Είναι η ίδια κοινωνία που άκουσε ότι πρέπει να χορηγηθεί δικαίωµα ψήφου στους µετανάστες.
Ισως αυτά είναι ψιλά γράµµατα στην εποχή του Μνηµονίου.
Ισως όµως η ασυνέπεια αυτή θα πρέπει να προβληµατίσει σε µια περίοδο που έτσι κι αλλιώς το ΠΑΣΟΚ µοιάζει διχασµένο ανάµεσα στην ιδεολογική του ταυτότητα και την πιεστική πραγµατικότητα.
Κάποια στιγµή θα πρέπει να αποφασίσει προς τα πού πορεύεται και αν το ιδεολογικό στίγµα είναι απλώς περιττή πολυτέλεια εν καιρώ κρίσης. Ο Μάο Τσε Τουνγκ έλεγε ότι η βασική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι να αναγνωρίζει την κυρίαρχη αντίφαση σε κάθε σηµείο της ιστορικής διαδικασίας και να βρίσκει µια γραµµή για να την επιλύσει.
Μήπως τώρα που οι Κινέζοι είναι στη µόδα, θα πρέπει στο κυβερνών κόµµα να αναλογιστούν τι έλεγε ο Μεγάλος Τιµονιέρης;