Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα

Το πρόβλημα της μετανάστευσης ή λαθρομετανάστευσης είναι πρωτίστως Ευρωπαϊκό και όχι Ελληνικό και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή ένωση.

Τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα έχει διογκωθεί με αποτέλεσμα ο αριθμός των νόμιμων και παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα να ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια.

Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, όπως και κάθε άλλης πολιτικής άλλωστε από την Πολιτική Ηγεσία της Χώρας έχει οδηγήσει στη δημιουργία μίας ωρολογιακής βόμβας στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δήλωσε πρόσφατα «αποφασισμένος να προχωρήσει στην κατασκευή 30 χώρων κράτησης λαθρομεταναστών» αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει κανενός είδους πολιτική, δεν υπάρχει κανενός είδους στρατηγικός σχεδιασμός και όλα γίνονται με απίστευτη προχειρότητα ακόμη και σήμερα που η χώρα βρίσκεται σε αυτή τη δεινή, από όλες τις απόψεις, θέση. Κι αυτό γιατί αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί αυτοί οι 30 χώροι κράτησης ήταν έτοιμοι να υποδεχθούν μετανάστες και η χωρητικότητα τους ανήρχετο συνολικά στις εβδομήντα, εκατό ή εκατόν πενήντα χιλιάδες , ποιος πιστεύει ότι θα λυνόταν ως δια μαγείας το πρόβλημα, τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία ο αριθμός εισόδου λαθρομεταναστών στη χώρα ξεπερνά ημερησίως τους 500 κατά μέσο όρο και συνεπώς υπερβαίνει τις 150.000 σε ετήσια βάση?

Από αυτή την απλή αριθμητική προσέγγιση αποδεικνύεται περίτρανα ότι αν θεωρήσουμε ότι τα στρατόπεδα αποτελούν σοβαρό μέτρο επίλυσης του προβλήματος θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελέσει ολόκληρη ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για να υποδεχτεί τα εκατομμύρια των μεταναστών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη Χώρα, αλλά και αυτούς που θα έρθουν στο μέλλον .

Σύμφωνα με εκτιμήσεις το ετήσιο κόστος συντήρησης των στρατοπέδων, σίτισης και φύλαξης των μεταναστών, καθώς και των εξόδων επαναπατρισμού, θα ανέλθει σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων θα διατεθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κατά συνέπεια από οικονομική σκοπιά, ρεαλιστικά, αν το δει κανείς το όλο θέμα θα διαπιστώσει με ευκολία ότι η αλλαγή συνολικής πολιτικής καθίσταται αναγκαία και προσφορότερη από κάθε επιπόλαιο και σπασμωδικό μέτρο πού προτείνεται.

Το ερώτημα όμως που παραμένει αναπάντητο είναι για πόσα χρόνια ή για πόσες δεκαετίες θα χρειαστεί να γίνεται όλη αυτή η διαδικασία της εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση των λαθρομεταναστών, της φυλάκισης-κράτησης και του επαναπατρισμού τους. Μέχρι ίσως να βαρεθούν οι ίδιοι το πήγαινε έλα, μέχρι να εξαντληθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια ή μέχρι να δούμε να διογκούται στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο για μένα πρόβλημα, αυτό του ρατσισμού και του Φασισμού που θα έρθει βιαίως να υποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς εκμεταλλευόμενο την έλλειψη σοβαρής πολιτικής για το θέμα ?

Από τα παραπάνω συνάγεται σαφώς ότι πρέπει να ληφθούν τα ακόλουθα μέτρα

α. Μεσομακροπρόθεσμα μέτρα από την Ευρωπαϊκή ένωση

-Επανεξέταση της Συνθήκης του Δουβλίνου 2

-Διαμόρφωση μιας σοβαρής κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής για την περιφρούρηση των Ευρωπαϊκών συνόρων

-Σύναψη ειδικών και δεσμευτικών συμφωνιών με τις χώρες που συνορεύουν με τον Ευρωπαϊκό χώρο και ιδιαίτερα με την Τουρκία

- Ενίσχυση των χωρών εκπομπής μεταναστών με παροχή βοήθειας και ανάπτυξη της επιτόπιας απασχόλησης, αφού ως γνωστόν τα προβλήματα επιλύονται κατά απλό τρόπο, όταν λαμβάνονται όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα και ασκείται μία τέτοια πολιτική που σκοπό έχει την εξάλειψη των αιτιών που τα προκαλούν και σαφώς δεν επιλύονται με αστυνομικά-κατασταλτικά μέτρα

β. Άμεσα μέτρα από την Ελληνική Πολιτεία

- Άμεση νομιμοποίηση όσων πληρούν αυστηρά τους όρους και προϋποθέσεις που προβλέπονται στις ισχύουσες διατάξεις

- Άμεση επαναπροώθηση στις Χώρες καταγωγής ή εισδοχής όσων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις παραμονής

- Δημιουργία υποδομών σε όλη τη Χώρα για έλεγχο ατομικής υγιεινής κατάστασης και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής όπου απαιτείται

- Λήψη αναγκαίων μέτρων που θα διασφαλίζει μία ελάχιστη τουλάχιστον δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης

Κατά συνέπεια από όλα αυτά που προτείνονται στην παρούσα χρονική στιγμή από τον Υπουργό προστασίας του Πολίτη, ο οποίος κατείχε και στο παρελθόν την ίδια πολιτική θέση, αλλά και από την γενικότερη πολιτική που (δεν) ασκήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία τριάντα χρόνια για το όλο θέμα, το συμπέρασμα που εξάγεται αβίαστα είναι ότι για μία ακόμη φορά επιχειρείται να παραπλανηθεί ο Ελληνικός λαός και το μείζον πρόβλημα της μετανάστευσης να αποτελέσει αντικείμενο προεκλογικής σπέκουλας και εκμετάλλευσης του αισθήματος ανασφάλειας των Ελλήνων πολιτών σε σχέση με τους μετανάστες.