Τι διεκδικούµε στις Βρυξέλλες
Π.Κ. Ιωακειμίδης, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2011-03-11
Για σήµερα (11/3) έχει προγραµµατιστεί η συνάντηση κορυφής των ηγετών των κρατών µελών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για τη δεύτερη συνάντηση αυτού του είδους – χωρών της ευρωζώνης – και το γεγονός αυτό υπογραµµίζει την κρισιµότητά της. Η Ελλάδα θα είναι βεβαίως εκεί ως χώρα µέλος της ευρωζώνης.
Κύριος στόχος της συνάντησης είναι να επιχειρήσει να φθάσει σε κάποια συναίνεση πάνω στο Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας που προωθούν Γερµανία και Γαλλία ως µέρος της συνολικής λύσης για τη θωράκιση του ενιαίου νοµίσµατος, ευρώ, και της ευρωζώνης γενικότερα. Η παρουσίαση του περιγράµµατος του Συµφώνου από Γερµανία και Γαλλία πριν από λίγες εβδοµάδες προκάλεσε, ως γνωστόν, ισχυρές αντιδράσεις από σηµαντική οµάδα κρατών µελών της Ε.Ε. Η βάση της συζήτησης ωστόσο σήµερα θα είναι ένα διαφορετικό κείµενο που προετοίµασε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου σε συνεργασία µε τον πρόεδρο της Επιτροπής, ένα κείµενο περισσότερο µετριοπαθές και ευέλικτο που επιχειρεί να απαντήσει σε ορισµένες από τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν (κατάργηση τιµαριθµικής αναπροσαρµογής µισθών, όρια συνταξιοδότησης κ.ά.). Εάν επιτευχθεί συναίνεση, το κείµενο αυτό θα αποτελέσει µέρος της συνολικής λύσης που θα πρέπει να υιοθετήσει το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της 25ης Μαρτίου.
Ωστόσο, αυτή η συνολική λύση δεν φαίνεται ότι θα είναι και τόσο συνολική (comprehensive), όπως επιµόνως προβάλλεται.
n Πρώτον, γιατί – όπως έχουµε επισηµάνει επανειληµµένως – από τη λύση αυτή απουσιάζει η ορατή αναπτυξιακή διάσταση. Το σύνολο των µέτρων που προωθούνται για υιοθέτηση κινούνται στη λογική της επιβολής ισχυρότερης πειθαρχίας, αναγκαίας µεν αλλά όχι ικανής για να απαντήσει στη σηµερινή παθογένεια και τα προβλήµατα της ευρωζώνης.
∆εύτερον, γιατί ησυνολικότητα δεν φαίνεται νακαλύπτει την αντιµετώπιση του πλέον άµεσου προβλήµατος του χρέους της Ελλάδας (αλλά και της Ιρλανδίας και άλλων χωρών). Εποµένως, αν αυτό είναι το σενάριο για το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της 25ης Μαρτίου, ορθώς η Ελλάδα επαναπροσδιορίζει τη στρατηγική της – στρατηγική που σταθµίζοντας προσεκτικά κόστος και ωφέλειες, µπορεί να φθάσει µέχρι το πλήρες µπλοκάρισµα (veto) του αποκαλούµενου συνολικού πακέτου. Το ελληνικό πρόβληµα στην ευρωπαϊκή του διάσταση θα πρέπει να λυθεί τώρα «whatever it takes…».
Κύριος στόχος της συνάντησης είναι να επιχειρήσει να φθάσει σε κάποια συναίνεση πάνω στο Σύµφωνο Ανταγωνιστικότητας που προωθούν Γερµανία και Γαλλία ως µέρος της συνολικής λύσης για τη θωράκιση του ενιαίου νοµίσµατος, ευρώ, και της ευρωζώνης γενικότερα. Η παρουσίαση του περιγράµµατος του Συµφώνου από Γερµανία και Γαλλία πριν από λίγες εβδοµάδες προκάλεσε, ως γνωστόν, ισχυρές αντιδράσεις από σηµαντική οµάδα κρατών µελών της Ε.Ε. Η βάση της συζήτησης ωστόσο σήµερα θα είναι ένα διαφορετικό κείµενο που προετοίµασε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου σε συνεργασία µε τον πρόεδρο της Επιτροπής, ένα κείµενο περισσότερο µετριοπαθές και ευέλικτο που επιχειρεί να απαντήσει σε ορισµένες από τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν (κατάργηση τιµαριθµικής αναπροσαρµογής µισθών, όρια συνταξιοδότησης κ.ά.). Εάν επιτευχθεί συναίνεση, το κείµενο αυτό θα αποτελέσει µέρος της συνολικής λύσης που θα πρέπει να υιοθετήσει το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της 25ης Μαρτίου.
Ωστόσο, αυτή η συνολική λύση δεν φαίνεται ότι θα είναι και τόσο συνολική (comprehensive), όπως επιµόνως προβάλλεται.
n Πρώτον, γιατί – όπως έχουµε επισηµάνει επανειληµµένως – από τη λύση αυτή απουσιάζει η ορατή αναπτυξιακή διάσταση. Το σύνολο των µέτρων που προωθούνται για υιοθέτηση κινούνται στη λογική της επιβολής ισχυρότερης πειθαρχίας, αναγκαίας µεν αλλά όχι ικανής για να απαντήσει στη σηµερινή παθογένεια και τα προβλήµατα της ευρωζώνης.
∆εύτερον, γιατί ησυνολικότητα δεν φαίνεται νακαλύπτει την αντιµετώπιση του πλέον άµεσου προβλήµατος του χρέους της Ελλάδας (αλλά και της Ιρλανδίας και άλλων χωρών). Εποµένως, αν αυτό είναι το σενάριο για το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της 25ης Μαρτίου, ορθώς η Ελλάδα επαναπροσδιορίζει τη στρατηγική της – στρατηγική που σταθµίζοντας προσεκτικά κόστος και ωφέλειες, µπορεί να φθάσει µέχρι το πλήρες µπλοκάρισµα (veto) του αποκαλούµενου συνολικού πακέτου. Το ελληνικό πρόβληµα στην ευρωπαϊκή του διάσταση θα πρέπει να λυθεί τώρα «whatever it takes…».
