Κι όμως, η ενοποίηση προχωρεί
Π.Κ. Ιωακειμίδης, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2011-09-30
Βεβαίως, στο στάδιο αυτό δεν είναι καθόλου σαφές το τι θα διαλαμβάνει η αναθεώρηση: εάν θα γίνει δηλαδή μια γενναία προσπάθεια για τη συμπλήρωση της νομισματικής ένωσης με την οικονομική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση τελικά ή, απλώς, θα περιορισθεί σε επιμέρους ρυθμίσεις και μέτρα. Μερικές ιδέες έχουν διατυπωθεί όπως π.χ. να προβλεφθεί στις Συνθήκες διάταξη για την έξοδο ή αποβολή χώρας από την ευρωζώνη εάν δεν σέβεται τους κανόνες της (σήμερα ως γνωστόν τέτοια ρύθμιση δεν υπάρχει), να θεσπισθεί ρύθμιση για την ευρύτερη αναστολή δικαιωμάτων ψήφου για «άτακτη» χώρα - μέλος, να επιτραπεί η παραπομπή χώρας που παραβιάζει τους κανόνες της ευρωζώνης (Σύμφωνο Σταθερότητας κ.λπ.) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (που σήμερα επίσης δεν προβλέπεται). Ολες αυτές είναι ενδιαφέρουσες αλλαγές αλλά εντελώς περιορισμένες και δεν πρόκειται να επιλύσουν το πρόβλημα της ευρωζώνης. Χρειάζεται να πάμε πολύ πιο πέρα - στην ολική οικονομική και πολιτική ένωση. Αλλά ίσως είναι ακόμη νωρίς να μιλήσουμε για συγκεκριμένα σχέδια, αφού μόλις ξεκίνησε η συζήτηση και η επεξεργασία προτάσεων και ιδεών (μεταξύ άλλων, από Γερμανία, Γαλλία).Βεβαίως, η αναθεώρηση της Συνθήκης δεν θα είναι μια καθόλου εύκολη υπόθεση. Πρέπει να συμφωνηθεί από τις 27 χώρες - μέλη της Ενωσης και να επικυρωθεί από όλες, είτε μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας είτε μέσω δημοψηφισμάτων. Και όλοι θυμούνται τις τραυματικές εμπειρίες για την επικύρωση της τελευταίας, της Συνθήκης της Λισαβώνας. Μια ιδέα που εξετάζεται είναι να μην έχουμε μια τυπική αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβώνας αλλά την εκπόνηση μιας εντελώς νέας μόνο για την ευρωζώνη, που θα συμφωνηθεί από τις 17 χώρες - μέλη. Ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά όχι και τόσο εύκολη στην υλοποίησή της. Ο φόβος θεσμοποίησης της Ενωσης δύο ταχυτήτων ή κύκλων απωθεί βαθύτατα κάποιες χώρες (π.χ. Πολωνία, κ.α.), αν και τελευταία φαίνεται η ιδέα των δύο ταχυτήτων να ελκύει κάποιες άλλες, όπως το Ην. Βασίλειο.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι μπαίνουμε σε μια νέα εξόχως ενδιαφέρουσα φάση στη διαδικασία υπέρβασης της κρίσης της ευρωζώνης, μια φάση που μπορεί δυνητικά να οδηγήσει στο τελικό ζητούμενο: την οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην αναθεωρητική διαδικασία η «περίπτωση Ελλάδα» θα είναι στο μυαλό όλων. Και η Ελλάδα πρέπει να είναι εκεί, με τον δικό της ρόλο και τις δικές της ιδέες.