Και τώρα τι κάνουμε;

Ο λόγος που συγκεντρώθηκαν περίπου 500 άτομα στην εκδήλωση της Ανανεωτικής Συσπείρωσης ήταν απλός. Υπάρχει πλέον μια σοβαρή αμφισβήτηση της ικανότητας του ΣΥΝ να εκπροσωπεί τον πλουραλισμό της ανανεωτικής αριστεράς.

Με αφορμή τις επιλογές για τον Δήμο της Αθήνας, άνοιξε ένας δραματικός κύκλος εσωστρέφειας. Με ευθύνη της ηγεσίας κυριάρχησαν οι αφόρητες ιδεοληψίες, οι ξεπερασμένες αντιλήψεις κομματικής νομιμότητας, οι αριστερίστικες κορώνες.

Σήμερα υπάρχει ανάγκη να συζητήσουμε ορισμένα κρίσιμα θέματα:

Άμεσα μέτρα για συνεννόηση

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΝ δεν αντέχει τέτοιους κραδασμούς. Τα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης είναι δεδομένα. Για να υπάρξει η όποια συνεννόηση, η ηγεσία οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης. Να αποδείξει, πριν απ’ όλα, ότι ενδιαφέρεται σοβαρά για την ενότητα του κόμματος, για τη δυνατότητα να το εκπροσωπούν όλα τα στελέχη του χωρίς διακρίσεις.

Υπάρχουν όμως ορισμένα προβλήματα στη δράση μας, στα οποία πρέπει να υπάρξουν άμεσες δεσμεύσεις για τη βελτίωση του κλίματος.

Το κέντρο των αποφάσεων να παραμείνει στα όργανα του Συνασπισμού

Δεν έχει νόημα να επανέλθει το ιστορικό για το πώς φτάσαμε στις αποφάσεις για τον Δήμο της Αθήνας. Έχει νόημα να υπάρξουν σαφείς αποδείξεις ότι τα όργανα που αποφασίζουν τις κατευθύνσεις του κόμματος βρίσκονται μέσα στο ίδιο το κόμμα. Δεν μπορεί να μετατοπίζονται ούτε σε συμμαχικά σχήματα ούτε σε σχεδιασμούς εκτός των συντεταγμένων διαδικασιών. Χρειάζεται να υπάρξουν συγκεκριμένες δημόσιες απαντήσεις σε όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θέτουν ζητήματα μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα (αλλαγή τίτλου στον ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις για συνδιάσκεψη κ.λπ.). Οι συμμαχίες δεν υποκαθιστούν την παραγωγή αυτοτελούς πολιτικής γραμμής στον ΣΥΝ ούτε είναι αναγκαστικός μονόδρομος.

Να σταματήσει η αδιέξοδη ενωτολογία προς το ΚΚΕ

Κανείς δεν θέλει να επιστρέψουμε σε έναν κύκλο αντιπαραθέσεων με το ΚΚΕ όπως αυτόν της μεταπολίτευσης. Οι συνεχείς όμως εκκλήσεις ενότητας, οι χλιαρές αντιδράσεις στις ακραίες επιθέσεις του ΚΚΕ δεν συνιστούν αξιόπιστη πολιτική. Αντίθετα εκπέμπεται ένα σήμα προς την κοινωνία ότι ο ΣΥΝ δεν αποτελεί μια αυτόνομη επιλογή μακράς πνοής για τη σύγχρονη δημοκρατική αριστερά, αλλά ένα τμήμα της διάσπασης του κομμουνιστικού κινήματος. Επαναφέρεται ο ΣΥΝ στα όρια της παραδοσιακής αριστεράς διευκολύνοντας την επικοινωνιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και κυρίως ακυρώνονται οι προσπάθειες καταγραφής του κόμματος ως μιας εναλλακτικής πρότασης αριστερών, οικολογικών και μεταρρυθμιστικών κατευθύνσεων.

Να διευκολυνθούν οι τοπικές οργανώσεις στις δημοτικές-νομαρχιακές τους επιλογές

Η απομονωτική αντίληψη της πλειοψηφίας για την εκλογική τακτική στην τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα μετά την ενδεχόμενη υιοθέτηση του 42% κινδυνεύει να οδηγήσει σε αδιέξοδα τις τοπικές οργανώσεις. Το χειρότερο είναι ότι θα οδηγήσει σε σοβαρές εσωτερικές τριβές ανάμεσα στα τοπικά μας στελέχη. Είχε διατυπωθεί έγκαιρα η πρόταση να αφήσουμε τις αποφάσεις στην αποκλειστική αρμοδιότητα των οργανώσεων του ΣΥΝ χωρίς κεντρικές ντιρεκτίβες. Έχουν την ικανότητα και την επάρκεια να αποφασίσουν σοφά.

Η ηγεσία οφείλει να επανεκτιμήσει τις επιλογές της. Να διευκολύνει τους τοπικούς χειρισμούς. Να υιοθετήσει μια στάση ανοχής στις διαφορετικές προσεγγίσεις. Τα αυτοδιοικητικά κριτήρια δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτάσσονται σε στενές κομματικές προτεραιότητες.

Ισχυρό ρεύμα ανανεωτικών ιδεών

Η εκδήλωση της Ανανεωτικής Συσπείρωσης απέδειξε ότι η συγκεκριμένη τάση διαθέτει ένα σαφές προγραμματικό στίγμα και ένα αδιαμφισβήτητο αίσθημα ευθύνης. Από το συνέδριο πρωτοστατήσαμε στη συγκρότηση ενός ευρύτερου εσωκομματικού ρεύματος μέσα από το δεύτερο κείμενο θέσεων. Στο ίδιο το συνέδριο προτείναμε ευρύτερες συσπειρώσεις όλου του ανανεωτικού χώρου με κοινό ψηφοδέλτιο στην εκλογή των οργάνων. Σήμερα εργαζόμαστε ώστε όλες οι συλλογικότητες της μειοψηφίας να συμπαραταχθούν σε μια κοινή κατεύθυνση. Έχουν γίνει ήδη πολύτιμα βήματα. Τώρα πρέπει να ισχυροποιηθεί ο πόλος της ανανεωτικής δημοκρατικής αριστεράς μέσα και έξω από τον Συνασπισμό.

Στην προοπτική αυτή δεν χρειάζονται ούτε εγωισμοί ούτε άγονη παρελθοντολογία. Βρισκόμαστε σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες την ίδια στιγμή που από την άλλη πλευρά του κόμματος δεν γίνονται -τουλάχιστον μέχρι σήμερα- σοβαρές κινήσεις συνεννόησης. Τα "μικρομάγαζα", οι προσωπικές στρατηγικές, δεν οδηγούν πουθενά. Άλλωστε η αντίληψή μας για τις τάσεις και τα ρεύματα ιδεών είναι ότι θα πρέπει να προκύπτουν κάθε φορά με βάση τις ανάγκες της συγκυρίας. Επομένως, χρειάζεται σήμερα να υπάρξουν διαδικασίες σύγκλισης όλου του ανανεωτικού χώρου. Ορισμένες φορές προκύπτουν διαφορετικές σκέψεις μεταξύ μας. Δεν είναι κακό. Βρισκόμαστε όλοι σε μια φάση αναζήτησης. Υπάρχει όμως μια κοινή στάση κριτικής και μια κοινή θέληση για να κινείται το κόμμα μας μέσα στα ιστορικά προγραμματικά του χαρακτηριστικά, για να διατυπώνει ρεαλιστικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις στην κοινωνία. Αυτές οι προτεραιότητες απαιτούν μια πιο ισχυρή φωνή.

Τα προβεβλημένα στελέχη στην ΚΠΕ, στην Π.Γ., στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα πρέπει να συμβάλουν σε αυτή τη συμπαράταξη. Δεν χρειάζονται αμφισημίες και προσωπικά προτάγματα. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και τόλμη. Με αυτόν τον τρόπο το συλλογικό ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς μέσα στον ΣΥΝ θα μπορέσει να επιβάλει λύσεις, να αναζητήσει συνθέσεις με την πλειοψηφία, να διατυπώσει τη γνώμη του καθαρά για τα μεγάλα πολιτικά θέματα. Με δυο λόγια, να αναλάβει την ευθύνη του για να παραμείνει ο ΣΥΝ μια σύγχρονη δύναμη της αριστεράς και της οικολογίας.